Sprawa T-647/21: Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. - Sberbank Europe / EBC

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.481.40

Akt nienormatywny
Wersja od: 29 listopada 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. - Sberbank Europe / EBC
(Sprawa T-647/21)

Język postępowania: angielski

(2021/C 481/55)

(Dz.U.UE C z dnia 29 listopada 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Sberbank Europe AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: M. Fellner, lawyer)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 2 sierpnia 2021 1  oraz

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwanaście zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zakazu ponownego karania w rozumieniu art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") i art. 4 Europejskiej konwencji praw człowieka (zwanej dalej "EKPCz").

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 49 karty i art. 7 EKPCz w związku z nałożeniem sankcji wykraczającej poza limity określone w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 2 .

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 17 karty i art. 1 Pierwszego protokołu dodatkowego do EKPCz.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zasady dobrej wiary z powodu naruszenia przez stronę pozwaną określonej w art. 18 ust. 1 i 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 metody nakładania administracyjnych sankcji finansowych.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 6 EKPCz.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną maksymalnej wysokości sankcji określonej w 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

7. Zarzut siódmy sprowadzający się do twierdzenia, iż art. 97 Austrian Banking Act (zwanego dalej "BWG") nie znajduje zastosowania w sytuacji braku uzyskania korzyści lub uniknięcia straty w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji.

8. Zarzut ósmy sprowadzający się do twierdzenia, iż możliwość nałożenia przez stronę pozwaną na stronę skarżącą odsetek wyrównawczych [z powodu przekroczenia limitu dużej ekspozycji] uległa przedawnieniu zgodnie z art. 97 BWG w związku z art. 395 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 3 .

9. Zarzut dziewiąty dotyczący błędnego zastosowania przez stronę pozwaną art. 97 ust. 1 BWG w związku z art. 30 lit. a) BWG i art. 395 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

10. Zarzut dziesiąty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie miała zamiaru przekroczenia limitów dużych ekspozycji określonych w art. 395 rozporządzenia nr 575/2013.

11. Zarzut jedenasty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie uzyskała korzyści ani nie uniknęła straty, wymagających wyrównania w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji w spornym okresie.

12. Zarzut dwunasty dotyczący nadużycia przez stronę pozwaną przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych w związku z niezastosowaniem względem strony skarżącej odstępstwa, o którym mowa w art. 396 ust. 1 rozporządzenia nr 575/2013.

1 No ECB-SSM-2021-ATSBE-7 - ESA-2020-00000051.
2 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi, Dz.U. 2013, L 287, s. 63-89.
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, Dz.U. 2013, L 176, s. 1-337.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.