Rozdział 7 - Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe - Administrowanie obrotem towarami z zagranicą, zmiana ustawy - Kodeks celny oraz zmiana innych ustaw.
Dz.U.2002.188.1572
Akt utracił mocRozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178 i Nr 169, poz. 1387) wprowadza się następujące zmiany:
"6) kontyngent taryfowy - określoną ilość lub wartość towarów w przywozie na polski obszar celny, dla których ustanowiono obniżone stawki celne,",
"12) plafon taryfowy - określoną ilość lub wartość towarów w przywozie na polski obszar celny, dla których ustanowiono obniżone stawki celne; określona ilość lub wartość towarów może być realizowana, a nawet przekroczona, przed terminem przywrócenia stosowania stawek celnych określonych w taryfie celnej,",
"26) jednostkowa cena importowa - cenę liczoną w walucie polskiej, zapłaconą lub należną za jednostkę towaru przywożonego na polski obszar celny, skorygowaną o koszty transportu i ubezpieczenia do granicy państwa lub portu polskiego,
27) okres odniesienia - okres odniesienia w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572), zwanej dalej "ustawą o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą",
28) importer tradycyjny - importera tradycyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą,
29) importer nietradycyjny - importera nietradycyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą,
30) kwota gwarantowana - kwotę gwarantowaną w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą.";
"Art. 14. § 1. Towary mogą podlegać innym środkom taryfowym ze względu na ich właściwości, przeznaczenie lub w związku z umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
§ 2. Środkami taryfowymi, o których mowa w § 1, są:
1) zawieszenie w całości lub w części poboru ceł,
2) kontyngent taryfowy,
3) plafon taryfowy.
§ 3. Środki, o których mowa w § 2, są ustanawiane na czas określony.";
"Art. 141. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ze względu na właściwości towarów, ze względu na ich przeznaczenie lub w związku z umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, może, w drodze rozporządzenia, ustanowić:
1) zawieszenie w całości lub w części poboru ceł,
2) kontyngent taryfowy,
3) plafon taryfowy.
§ 2. Środki, o których mowa w art. 14 § 2, są stosowane na wniosek zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich stosowania. Zastosowanie tych środków może nastąpić retrospektywnie, o ile zostaną spełnione warunki określone przepisami prawa.
Art. 142. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 141 § 1 pkt 2, może określić dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych, a także dodatkowe dokumenty i informacje, które powinny być dołączone do wniosku.
§ 2. Określając dodatkowe warunki oraz dokumenty i informacje, o których mowa w § 1, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów państwa oraz bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
Art. 143. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając zawieszenie poboru ceł, kontyngent taryfowy lub plafon taryfowy, może określić wysokość ceny referencyjnej.
§ 2. W przypadku gdy jednostkowa cena importowa jest niższa od ceny referencyjnej, nie stosuje się stawek celnych w ramach zawieszenia poboru ceł albo stawek celnych obniżonych w ramach kontyngentu taryfowego lub plafonu taryfowego.
Art. 144. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego dokonuje się, w jeden z następujących sposobów:
1) według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu,
2) proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych,
3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą,
4) w drodze przetargu.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego, może określić inny niż określony w § 1 sposób rozdysponowania kontyngentu taryfowego polegający na łączeniu sposobów, o których mowa w § 1, lub wybranych spośród nich elementów.
Art. 145. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając kontyngent taryfowy, określi sposób jego rozdysponowania stosownie do art. 144.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu taryfowego stosownie do art. 144 § 1 pkt 2 i 3, określi terminy składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pozwolenia.
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu taryfowego zgodnie z art. 144 § 1 pkt 3, określi okres odniesienia, kwotę gwarantowaną oraz minimalną ilość lub wartość towarów, których przywóz na polski obszar celny w okresie odniesienia jest warunkiem uznania za importera tradycyjnego.
§ 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu taryfowego zgodnie z art. 144 § 1 pkt 3, może określić wielkość transzy dla importerów nietradycyjnych.
Art. 146. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o którym mowa w art. 144 § 1 pkt 1, jest dokonywane przy zachowaniu następujących zasad:
1) objęcie towaru procedurą dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem obniżonych stawek celnych w ramach kontyngentu taryfowego wymaga uzyskania zaliczenia towaru na poczet tego kontyngentu,
2) dokonanie zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem obniżonych stawek celnych, w ramach kontyngentu taryfowego, stanowi równocześnie wniosek do ministra właściwego do spraw gospodarki o zaliczenie wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet kontyngentu taryfowego,
3) wniosek, o którym mowa w pkt 2, może złożyć wyłącznie osoba krajowa,
4) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu taryfowego,
5) wnioski, o których mowa w pkt 2, są rejestrowane zgodnie z kolejnością dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu,
6) organy celne przekazują informacje o wnioskach, o których mowa w pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki,
7) wnioski, o których mowa w pkt 2, są rozpatrywane przez ministra właściwego do spraw gospodarki, zgodnie z kolejnością dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu,
8) minister właściwy do spraw gospodarki, na podstawie informacji, o których mowa w pkt 6, dokonuje zaliczenia wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet kontyngentu taryfowego, w całości lub w części, albo odmawia dokonania zaliczenia na poczet kontyngentu taryfowego w przypadku wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu taryfowego,
9) zaliczona ilość lub wartość towarów na poczet kontyngentu taryfowego zostaje objęta procedurą dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem obniżonych stawek celnych,
10) przed zaliczeniem, o którym mowa w pkt 8, na wniosek zgłaszającego, wnioskowana ilość lub wartość towarów może być objęta procedurą dopuszczenia do obrotu przy zastosowaniu:
a) stawek celnych wynikających z taryfy celnej; w zakresie wniosku o zaliczenie towaru na poczet kontyngentu taryfowego pkt 2 stosuje się odpowiednio,
b) obniżonych stawek celnych w ramach kontyngentu taryfowego, pod warunkiem złożenia zabezpieczenia kwoty długu celnego wynikającej ze stawek określonych w taryfie celnej,
11) w przypadkach, o których mowa w pkt 10, jeżeli wnioskodawca uzyskał zaliczenie towaru na poczet kontyngentu taryfowego, organ celny z urzędu, odpowiednio:
a) określa kwotę wynikającą z długu celnego, uwzględniającą stawki celne obniżone w ramach kontyngentu taryfowego, w stosunku do zaliczonej ilości lub wartości towarów na poczet kontyngentu taryfowego,
b) zwraca zabezpieczenie kwoty długu celnego,
12) w przypadku, o którym mowa w pkt 10 lit. b), jeżeli wnioskodawca nie uzyskał zaliczenia wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet kontyngentu taryfowego, organ celny z urzędu określa kwotę wynikającą z długu celnego uwzględniającą stawki celne określone w taryfie celnej, w stosunku do niezaliczonej ilości lub wartości towaru.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" informację o rozdysponowaniu 75% wielkości kontyngentu taryfowego.
Art. 147. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestrowania wniosków o zaliczenie na poczet kontyngentu taryfowego oraz tryb przekazywania informacji:
1) określonych w art. 146 § 1 pkt 6,
2) o dokonaniu zaliczenia wnioskowanej ilości towaru na poczet kontyngentu taryfowego w całości lub w części albo o odmowie dokonania zaliczenia na poczet kontyngentu taryfowego
a także organy, którym te informacje są przekazywane, mając na względzie sprawny obieg tych informacji.
Art. 148. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o którym mowa w art. 144 § 1 pkt 2, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 145 § 2,
2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu taryfowego,
3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach nie przekracza kontyngentu taryfowego, wnioski te są uwzględniane,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza kontyngent taryfowy, kontyngent ten jest rozdysponowywany proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku,
5) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 4, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
6) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych,
7) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 1414 § 2.
Art. 149. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o którym mowa w art. 144 § 1 pkt 3, polega na udzieleniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 145 § 2,
2) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera tradycyjnego nie mogą przekraczać kontyngentu pomniejszonego o kwotę gwarantowaną określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 145 § 3,
3) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera nietradycyjnego nie mogą przekraczać kwoty gwarantowanej,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów tradycyjnych nie przekracza kontyngentu taryfowego pomniejszonego o kwotę gwarantowaną, wnioski te są uwzględniane,
5) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów tradycyjnych przekracza kontyngent taryfowy pomniejszony o kwotę gwarantowaną, kontyngent ten jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych proporcjonalnie do ich udziału w sumie wielkości obrotów, zrealizowanych w okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku,
6) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 5, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
7) kontyngent taryfowy jest rozdysponowywany na rzecz importerów nietradycyjnych do wysokości kwoty gwarantowanej, według kolejności złożenia kompletnych wniosków,
8) wielkości kontyngentu taryfowego nierozdysponowane na rzecz importerów tradycyjnych powiększają kwotę gwarantowaną i są rozdysponowywane na rzecz importerów nietradycyjnych, według kolejności złożenia kompletnych wniosków,
9) w przypadku niezłożenia wniosków przez importerów tradycyjnych kontyngent taryfowy jest rozdysponowany w całości na rzecz importerów nietradycyjnych, według kolejności złożenia kompletnych wniosków,
10) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych,
11) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 1414 § 2.
Art. 1410. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o którym mowa w art. 144 § 1 pkt 4, polega na udzieleniu pozwolenia podmiotom wyłonionym w drodze przetargu.
§ 2. Przedmiotem przetargu jest wysokość ceny importowej towaru rolno-spożywczego przywożonego w ramach kontyngentu.
§ 3. Przetarg przeprowadza Prezes Agencji Rynku Rolnego.
§ 4. Ogłoszenie o przetargu zawiera w szczególności informację o:
1) ilości i rodzaju towaru objętego przetargiem,
2) minimalnej ilości towaru, której może dotyczyć oferta,
3) minimalnej cenie importowej CIF,
4) terminie i miejscu składania ofert,
5) szczegółowych warunkach, jakie powinna spełniać oferta,
6) wysokości, formie i terminie wniesienia wadium,
7) terminie rozstrzygnięcia przetargu.
§ 5. Ogłoszenie o przetargu:
1) zamieszcza się w siedzibie Agencji Rynku Rolnego i w jej oddziałach terenowych,
2) ogłasza się na stronach internetowych Agencji Rynku Rolnego oraz w środkach masowego przekazu.
§ 6. Ofertę składa się w terminie i miejscu określonym stosownie do § 4 pkt 4, w zapieczętowanych kopertach.
§ 7. Oferta zawiera:
1) oznaczenie osoby krajowej składającej ofertę, jej siedziby lub miejsca zamieszkania i adresu,
2) powołanie się na ogłoszenie o przetargu,
3) informację o ilości towaru, który ma być przedmiotem przywozu w ramach kontyngentu,
4) proponowaną cenę importową.
§ 8. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu, z zastrzeżeniem § 9 pkt 4.
§ 9. Prezes Agencji Rynku Rolnego dokonuje wyboru ofert, zgodnie z następującymi zasadami:
1) wybrana zostaje oferta z najwyższą ceną importową,
2) jeżeli oferta nie obejmuje dostępnej w ramach kontyngentu ilości towaru rolno-spożywczego, w stosunku do nierozdysponowanej części kontyngentu, wybiera się kolejną, pod względem proponowanej ceny, ofertę, aż do wyczerpania kontyngentu,
3) jeżeli co najmniej dwie osoby zaproponowały w ofercie tę samą cenę, a ilość towaru rolno-spożywczego objętego tymi ofertami przekracza wielkość określoną w ogłoszeniu o przetargu, Prezes Agencji Rynku Rolnego dokonuje redukcji ilości tego towaru, proporcjonalnie do ilości towaru określonej w poszczególnych ofertach,
4) jeżeli w wyniku dokonanej redukcji proponowana wielkość towaru nie odpowiada ilości wskazanej w ofercie, osoba może wycofać swoją ofertę, w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 10.
§ 10. Prezes Agencji Rynku Rolnego przekazuje osobom, które złożyły ofertę, informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium osobom, których oferty nie zostały wybrane lub które wycofały oferty w przypadku, o którym mowa w § 9 pkt 4,
2) zalicza wadium na poczet kaucji osobom, które wygrały przetarg.
§ 11. Osoba, która wygrała przetarg, składa wniosek o udzielenie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny, w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 10, z zastrzeżeniem § 9 pkt 4.
§ 12. Pozwolenie, o którym mowa w § 11, obejmuje ilość towaru ustaloną w drodze przetargu.
§ 13. Osobie, która nie złożyła wniosku w terminie, o którym mowa w § 11, nie zwraca się wadium, z zastrzeżeniem § 10 pkt 1.
§ 14. Okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 1414 § 2.
Art. 1411. § 1. Rozdysponowanie plafonu taryfowego jest dokonywane przy zachowaniu następujących zasad:
1) dokonanie zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem obniżonych stawek celnych, w ramach plafonu taryfowego, stanowi równocześnie wniosek do organu celnego o zaliczenie wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet tego plafonu,
2) wniosek, o którym mowa w pkt 1, może złożyć wyłącznie osoba krajowa,
3) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać plafonu taryfowego,
4) wnioskowane ilości lub wartości towarów są zaliczane na poczet plafonu taryfowego przez organ celny, zgodnie z kolejnością dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 2. Organy celne przekazują informacje o zaliczonej ilości lub wartości towarów na poczet plafonu taryfowego.
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, mając na względzie sprawny obieg informacji, o których mowa w § 2, określi, w drodze rozporządzenia, tryb ich przekazywania, organy, którym te informacje są przekazywane, a także sposób rejestrowania towarów objętych plafonem taryfowym.
§ 4. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", informację o rozdysponowaniu 75% wielkości plafonu taryfowego.
Art. 1412. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, z uwzględnieniem § 2, może, w drodze rozporządzenia:
1) określić podwyższenie poziomu stawek celnych w ramach ustanowionego plafonu taryfowego, o ile zostanie przekroczona ilość lub wartość towaru określona w rozporządzeniu o ustanowieniu plafonu taryfowego, a interes gospodarczy państwa lub poszczególnego sektora gospodarki wymaga ograniczenia wielkości przywozu danego towaru dokonywanego przy zastosowaniu dotychczasowych stawek celnych, ale nie wymaga jednocześnie przywrócenia stosowania stawek celnych określonych w taryfie celnej,
2) przywrócić stosowanie stawek celnych określonych w taryfie celnej, o ile zostanie przekroczona ilość lub wartość towaru określona w rozporządzeniu o ustanowieniu plafonu taryfowego, a interes gospodarczy państwa lub poszczególnego sektora gospodarki wymaga ograniczenia wielkości przywozu danego towaru dokonywanego przy zastosowaniu dotychczasowych stawek celnych.
§ 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu przepisów o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, rozporządzenie, o którym mowa w § 1, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych.
Art. 1413. Rozporządzenie, o którym mowa w art. 1412 § 1, wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Art. 1414. § 1. Do objęcia towaru procedurą celną z zastosowaniem obniżonych stawek celnych jest wymagane pozwolenie na przywóz towarów na polski obszar celny, jeżeli przedmiotem przywozu są towary objęte kontyngentem taryfowym, dla którego określono sposób rozdysponowania:
1) stosownie do art. 144 § 1 pkt 2-4 albo
2) stosownie do art. 144 § 2, o ile został nałożony obowiązek uzyskania pozwolenia.
§ 2. Pozwolenie jest ważne od dnia jego udzielenia do dnia upływu terminu jego ważności, jednak nie dłużej niż do upływu terminu obowiązywania rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu taryfowego.
§ 3. W zakresie nieuregulowanym ustawą do pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych stosuje się odpowiednio przepisy zawarte w rozdziale 5 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą.
Art. 1415. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek osoby krajowej, w drodze decyzji, udziela, odmawia udzielenia pozwolenia, zmienia oraz cofa udzielone pozwolenia, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu przepisów o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, decyzje, o których mowa w § 1, wydaje Prezes Agencji Rynku Rolnego.
§ 3. Od decyzji, o których mowa w § 2, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych.
Art. 1416. § 1. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje w przypadku:
1) niespełnienia przez wnioskodawcę wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1418,
2) uznania wnioskodawcy, prawomocnym orzeczeniem, za winnego przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko mieniu lub dokumentom albo uznania takim orzeczeniem za winną osoby kierującej podmiotem będącym wnioskodawcą.
§ 2. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje także w przypadku wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu taryfowego.
Art. 1417. Cofnięcie pozwolenia następuje w przypadku naruszenia warunków, na jakich zostało ono udzielone.
Art. 1418. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku,
3) sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń,
4) wzory pozwoleń,
5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń
- mając na względzie maksymalne uproszczenie i ujednolicenie wymogów dotyczących dokumentów i informacji, które są niezbędne w postępowaniu o udzielenie pozwoleń, i ich ewidencjonowania.
§ 2. Określając dokumenty, informacje oraz sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w szczególności potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów państwa lub bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
Art. 1419. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 141 § 1 pkt 2, może uzależnić udzielenie pozwolenia od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w określonej wysokości.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki, w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku kaucji,
2) kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji
- mając na względzie potrzebę zapewnienia prawidłowego wykorzystania udzielonych pozwoleń oraz maksymalnego uproszczenia trybu pobierania i zwrotu kaucji.
§ 3. W zakresie nieuregulowanym ustawą do kaucji stosuje się odpowiednio przepisy zawarte w rozdziale 6 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą.".
W ustawie z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami (Dz. U. Nr 157, poz. 1026, z 1999 r. Nr 55, poz. 587 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 29, poz. 320 i Nr 42, poz. 472 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804) wprowadza się następujące zmiany:
"o administrowaniu obrotem z zagranicą usługami";
"Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady administrowania obrotem z zagranicą usługami.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu z zagranicą usługami w takim zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi przepisami prawa oraz umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.";
"Art. 3. Obrót z zagranicą usługami jest wolny od ograniczeń i dozwolony każdemu, na równych prawach, chyba że przepisy ustaw lub umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowią inaczej.";
W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące zmiany:
"2) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, o którym mowa w pkt 1, oraz towar, który chociaż nie spełnia wymogów określonych w pkt 1, ze względu na możliwość użycia go do tych samych celów i spełniania przez niego tych samych funkcji oraz ze względu na jego cenę może być uznany za substytutywny w odniesieniu do towaru objętego postępowaniem ochronnym,",
"7) nieautomatyczna rejestracja obrotu w przywozie - obowiązek uzyskania pozwolenia na przywóz towaru na polski obszar celny, którego udzielenie może być uzależnione od spełnienia przez wnioskodawcę określonych warunków lub od spełnienia przez wnioskodawcę warunków określonych w przepisach szczególnych.";
"2. W odniesieniu do towarów pochodzących z krajów niebędących członkami WTO, jeżeli umowy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, zawarte z tymi krajami nie stanowią inaczej, może być zastosowany środek ochronny także w formie nieautomatycznej rejestracji obrotu w przywozie.
3. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie kontyngentu przywóz towarów na polski obszar celny wymaga uzyskania pozwolenia. Do udzielenia pozwoleń na przywóz w ramach kontyngentu stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572).",
"Art. 10. 1. Opłata celna dodatkowa, o której mowa w art. 8 i art. 9 ust. 1 pkt 1, stanowi należność celną przywozową w rozumieniu przepisów prawa celnego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając opłatę celną dodatkową, o której mowa w ust. 1, może ze względu na interes publiczny określić wielkość przywozu nieobjętego tą opłatą.
3. Do wielkości przywozu, o której mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kontyngentu w rozumieniu ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw.";
"3) spadek sprzedaży lub udziału w rynku przemysłu krajowego, wzrost zapasów u producentów, importerów lub w przedsiębiorstwach handlowych, spadek produkcji, zysków, wydajności zatrudnienia, poziomu płac lub wykorzystania mocy produkcyjnych,";
"Art. 281. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając nieautomatyczną rejestrację obrotu w przywozie, może uzależnić wydanie pozwolenia od spełnienia określonych warunków, w szczególności dostarczenia dodatkowych dokumentów i informacji dotyczących właściwości towaru lub wartości obrotu danym towarem, oraz może nałożyć na osoby dokonujące przywozu towarów na polski obszar celny obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania udzielonych pozwoleń.
Art. 282. W ramach nieautomatycznej rejestracji obrotu pozwolenia są udzielane w następujący sposób:
1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich złożenia,
2) pozwolenie może być udzielone na ilość lub wartość mniejszą niż wnioskowana.
Art. 283. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, na potrzeby stosowania nieautomatycznej rejestracji obrotu w przywozie, w drodze rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku,
3) wzory pozwoleń,
4) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń,
5) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli obowiązek taki został ustanowiony stosownie do art. 281.
Art. 284. W zakresie nieuregulowanym przepisami niniejszej ustawy do pozwoleń stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw.";
"6. Minister właściwy do spraw gospodarki może przedłużyć, w drodze rozporządzenia, stosowanie środka ochronnego, z zastrzeżeniem ust. 7, pod warunkiem że w wyniku postępowania ochronnego przeglądowego stwierdzone zostanie, że dalsze stosowanie środka ochronnego jest niezbędne do naprawienia poważnej szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub zapobieżenia jej powstaniu oraz istnieją dowody na to, że przemysł krajowy dokonuje zmian dostosowawczych.";
"Art. 35. 1. W przypadku gdy krajem pochodzenia towaru jest kraj będący członkiem WTO:
1) towar taki, w odniesieniu do którego był ustanowiony środek ochronny na okres nie dłuższy niż 2 lata, nie będzie ponownie objęty takim środkiem przez okres 2 lat, od dnia utraty mocy lub uchylenia rozporządzenia o ustanowieniu środka ochronnego, natomiast w przypadku gdy środek ochronny ustanowiono na okres dłuższy niż 2 lata, towar nie będzie ponownie objęty środkiem ochronnym przez okres równy okresowi stosowania tego środka,
2) środek ochronny ustanowiony wobec takiego towaru na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy może zostać wprowadzony ponownie wobec przywozu tego samego towaru, pod warunkiem że:
- upłynął co najmniej rok od daty ustanowienia środka ochronnego oraz
- taki środek ochronny był stosowany wobec tego towaru nie więcej niż 2 razy w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających datę ustanowienia tego środka.
2. Do okresów ustanowienia środka ochronnego, o których mowa w ust. 1, wlicza się tylko okres, liczony od daty przyjęcia kraju do WTO, przez który towar pochodzący z krajów WTO był objęty stosowanym środkiem ochronnym.".
W ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1188 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 6. Środek ochronny ustanawia się w formie kontyngentu w rozumieniu ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572).";
"Art. 7. W wypadku ustanowienia środka ochronnego warunkiem dopuszczenia do obrotu towarów, o których mowa w art. 1 ust. 2, jest przedstawienie pozwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki, udzielonego zgodnie z przepisami ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw.";
"1) wprowadzeniu zakazu przywozu towaru na polski obszar celny na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw, albo".
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. i obowiązuje do dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.