Konwencja ateńska w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974. Ateny 1974.12.13.
Dz.U.1987.18.108
Akt obowiązującyKONWENCJA ATEŃSKA
w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974,
sporządzona w Atenach dnia 13 grudnia 1974 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 13 grudnia 1974 r. została sporządzona w Atenach Konwencja ateńska w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 20 listopada 1986 r.
(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA ATEŃSKA
w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974,
KONWENCJA ATEŃSKA
w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974,
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
uznając potrzebę określenia w drodze porozumienia niektórych zasad dotyczących przewozu morzem pasażerów i ich bagażu,
postanowiły zawrzeć w tym celu konwencję i w związku z tym uzgodniły, co następuje:
Definicje
W niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają znaczenie określone niżej:
__________
*) Obecnie Międzynarodowa Organizacja Morska.
Stosowanie
a) statek podnosi banderę Państwa-Strony niniejszej konwencji albo jest w nim zarejestrowany lub
b) umowa przewozu została zawarta w Państwie-Stronie niniejszej konwencji, lub
c) miejsce wyjazdu albo przeznaczenia, zgodnie z umową przewozu, znajduje się w Państwie-Stronie niniejszej konwencji.
Odpowiedzialność przewoźnika
Wykonujący przewóz
Kosztowności
Przewoźnik nie odpowiada za utratę lub uszkodzenie pieniędzy, papierów wartościowych, złota, wyrobów ze srebra, biżuterii, ozdób, dzieł sztuki lub innych kosztowności, z wyjątkiem sytuacji, gdy te kosztowności zostały przekazane przewoźnikowi do depozytu w celu przechowania, przy czym odpowiada on do wysokości przewidzianej w artykule 8 ust. 3, jeśli nie zostanie ustalona wyższa granica odpowiedzialności zgodnie z artykułem 10 ust. 1.
Przyczynienie się
Sąd rozpatrujący sprawę może uwolnić przewoźnika całkowicie lub częściowo od odpowiedzialności zgodnie z prawem tego sądu, jeżeli przewoźnik udowodni, że do śmierci albo uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pasażera albo utraty lub uszkodzenia jego bagażu przyczyniły się lub je spowodowały wina albo niedbalstwo pasażera.
Granica odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia
Granica odpowiedzialności za utratę lub uszkodzenia bagażu
Jednostka obliczeniowa lub jednostka monetarna i przeliczenie
a) w odniesieniu do artykułu 7 ustęp 1 - 700.000 jednostek monetarnych,
b) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 1 - 12.500 jednostek monetarnych,
c) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 2 - 50.000 jednostek monetarnych,
d) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 3 - 18.000 jednostek monetarnych,
e) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 4 - potrącenie nie może przekroczyć 1750 jednostek monetarnych w przypadku uszkodzenia pojazdu i 200 jednostek monetarnych na pasażera w przypadku straty lub uszkodzenia innego bagażu.
Jednostka monetarna wymieniona w niniejszym ustępie odpowiada sześćdziesięciu pięciu i pół miligramom złota próby dziewięćset. Przeliczanie kwot wymienionych w niniejszym ustępie na walutę krajową odbywa się zgodnie z ustawodawstwem danego państwa.
Dodatkowe postanowienia dotyczące granicy odpowiedzialności
Środki obrony i granice przewidziane dla pracowników przewoźnika
Jeżeli przeciwko pracownikowi lub agentowi przewoźnika albo wykonującemu przewóz zostanie wytoczone powództwo w związku ze szkodą przewidzianą w niniejszej konwencji, pracownik ten lub agent, gdy udowodni, że działał w ramach zakresu swego zatrudnienia, będzie uprawniony do skorzystania ze środków obrony i ograniczenia odpowiedzialności, do jakich jest uprawniony przewoźnik lub wykonujący przewóz na podstawie niniejszej konwencji.
Zbieg roszczeń
Utrata prawa do ograniczonej odpowiedzialności
Podstawa roszczeń
Żadne powództwo o odszkodowanie z tytułu śmierci albo uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pasażera albo utraty lub uszkodzenia bagażu nie może być wniesione przeciwko przewoźnikowi lub wykonującemu przewóz inaczej niż zgodnie z niniejszą konwencją.
Zawiadomienie o utracie lub uszkodzeniu bagażu
a) w razie widocznego uszkodzenia bagażu:
i) w odniesieniu do bagażu kabinowego - przed albo w czasie opuszczenia statku przez pasażera;
ii) w odniesieniu do każdego innego bagażu - przed albo w czasie przekazywania go pasażerowi;
b) w razie uszkodzenia bagażu, które nie jest widoczne, lub utraty bagażu - w ciągu piętnastu dni od dnia opuszczenia statku lub otrzymania bagażu albo od dnia, w którym takie przekazanie bagażu przez przewoźnika powinno było nastąpić.
Przedawnienie roszczeń
a) w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia - od dnia opuszczenia statku przez pasażera;
b) w razie śmierci, która nastąpiła w czasie przewozu - od dnia, w którym pasażer powinien opuścić statek, a w razie odniesienia w czasie przewozu obrażeń ciała powodujących śmierć pasażera po opuszczeniu statku - od dnia śmierci, z tym że okres ten nie może przekroczyć trzech lat od daty opuszczenia statku;
c) w razie utraty lub uszkodzenia bagażu - od dnia opuszczenia statku lub od dnia, w którym powinno było ono nastąpić, w zależności od tego, który z nich jest późniejszy.
Właściwość sądów
a) sądu miejsca stałego pobytu lub głównej siedziby pozwanego albo
b) sądu miejsca wyjazdu lub miejsca przeznaczenia zgodnie z umową przewozu, albo
c) sądu w państwie zamieszkania lub stałego pobytu powoda, jeżeli pozwany ma w tym państwie przedsiębiorstwo i podlega jurysdykcji tego państwa, albo
d) sądu Państwa, w którym zawarta została umowa przewozu, jeżeli pozwany ma w tym państwie przedsiębiorstwo i podlega jurysdykcji tego państwa.
Nieważność postanowień umownych
Żadne z postanowień umowy zawartej przed powstaniem wypadku, który spowodował śmierć albo uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pasażera albo utratę lub uszkodzenie jego bagażu, stanowiące o zwolnieniu przewoźnika z odpowiedzialności wobec pasażera lub ustalające niższą granicę odpowiedzialności niż określona w niniejszej konwencji, z wyłączeniem postanowień przewidzianych w artykule 8 ust. 4, oraz każde postanowienie zmierzające do przesunięcia ciężaru przeprowadzenia dowodu, który spoczywa na przewoźniku lub w którego wyniku nastąpi ograniczenie opcji wymienionej w artykule 17 ust. 1, nie ma mocy prawnej, ale nieważność tego postanowienia nie pociąga za sobą nieważności umowy przewozu, która nadal podlega przepisom niniejszej konwencji.
Inne konwencje dotyczące ograniczenia odpowiedzialności
Niniejsza konwencja nie narusza praw i obowiązków przewoźnika wykonującego przewóz, ich pracowników lub agentów, przewidzianych w międzynarodowych konwencjach dotyczących ograniczenia odpowiedzialności właścicieli statków morskich.
Szkody atomowe
Niniejsza konwencja nie przewiduje odpowiedzialności za szkody powstałe w wyniku wypadku atomowego:
a) jeżeli kierujący urządzeniem atomowym ponosi odpowiedzialność za takie szkody na mocy Konwencji paryskiej z dnia 29 lipca 1960 r. w sprawie odpowiedzialności trzeciej strony w dziedzinie energii atomowej, z poprawkami zawartymi w protokóle dodatkowym z dnia 28 stycznia 1964 r., albo Konwencji wiedeńskiej z dnia 21 maja 1963 r. w sprawie odpowiedzialności cywilnej za szkody atomowe lub
b) jeżeli kierujący urządzeniem atomowym ponosi odpowiedzialność za taką szkodę na podstawie prawa krajowego w sprawie odpowiedzialności za takie szkody, z zastrzeżeniem że prawo to jest pod wszystkimi względami tak samo korzystne dla osób, które mogą ponieść szkody, jak Konwencja paryska lub wiedeńska.
Przewóz handlowy przez instytucje rządowe
Niniejsza konwencja ma zastosowanie do przewozu handlowego podejmowanego przez państwa lub instytucje rządowe na podstawie umów przewozu w rozumieniu artykułu 1.
Oświadczenie o niestosowaniu
Podpisanie, ratyfikacja i przystąpienie
a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo
c) przystąpienie.
Wejście w życie
Wypowiedzenie
Rewizja i poprawki
Depozytariusz
a) poinformuje wszystkie państwa, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły:
i) o każdym nowym podpisaniu i każdym złożeniu dokumentu, łącznie z datami;
ii) o dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;
iii) o każdym wypowiedzeniu niniejszej konwencji i dacie wejścia w życie tego wypowiedzenia;
b) przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszej konwencji wszystkim państwom, które ją podpisały i wszystkim państwom, które do niej przystąpiły.
Języki
Niniejszą konwencję sporządzono w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne. Sekretarz Generalny Organizacji sporządził oficjalne tłumaczenia na języki rosyjski i hiszpański, które zostaną złożone wraz z podpisanym oryginałem.
Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, złożyli swoje podpisy pod niniejszą konwencją.
Sporządzono w Atenach dnia trzynastego grudnia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego czwartego roku.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »