Konwencja o misjach specjalnych. Nowy Jork.1969.12.16.
Dz.U.1985.48.245
Akt obowiązującyKONWENCJA
O MISJACH SPECJALNYCH,
otwarta do podpisu w Nowym Jorku dnia 16 grudnia 1969 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 16 grudnia 1969 r. została otwarta do podpisu w Nowym Jorku Konwencja o misjach specjalnych.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że postanawia przystąpić do tej konwencji w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie ona niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 3 marca 1977 r.
(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA
o misjach specjalnych,
KONWENCJA
o misjach specjalnych,
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
pomne, że misjom specjalnym przyznawano zawsze szczególne traktowanie,
świadome celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, dotyczących suwerennej równości państw, utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz rozwijania przyjaznych stosunków i współpracy między państwami,
pomne, że doniosłość zagadnienia misji specjalnych została uznana podczas konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie stosunków i immunitetów dyplomatycznych, jak również w rezolucji I uchwalonej przez tę konferencję dnia 10 kwietnia 1961 r.,
zważywszy, że konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie stosunków i immunitetów dyplomatycznych przyjęła Konwencję wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych, która została otwarta do podpisu dnia 18 kwietnia 1961 r.,
zważywszy, że konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie stosunków konsularnych przyjęła Konwencję wiedeńską o stosunkach konsularnych, która została otwarta do podpisu dnia 24 kwietnia 1963 r.,
przeświadczone, że międzynarodowa konwencja o misjach specjalnych uzupełni te dwie konwencje i przyczyni się do rozwoju przyjaznych stosunków pomiędzy państwami, niezależnie od ich ustrojów konstytucyjnych i społecznych,
rozumiejąc, że przywileje i immunitety odnoszące się do misji specjalnych przyznaje się nie dla korzyści poszczególnych jednostek, lecz w celu zapewnienia skutecznego wykonywania funkcji misji specjalnych, jako misji reprezentujących państwo,
potwierdzając, że normy międzynarodowe prawa zwyczajowego będą nadal obowiązywały w sprawach nie uregulowanych postanowieniami niniejszej konwencji,
uzgodniły, co następuje:
Używane wyrażenia
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) misją specjalną jest misja czasowa reprezentująca państwo, wysłana przez jedno państwo do drugiego państwa za jego zgodą w celu wspólnego rozpatrzenia z nim określonych spraw albo wypełnienia wobec niego określonego zadania;
b) stałą misją dyplomatyczną jest misja dyplomatyczna w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych;
c) urzędem konsularnym jest każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub agencja konsularna;
d) szefem misji specjalnej jest osoba, której państwo wysyłające powierzyło obowiązek występowania w tym charakterze;
e) przedstawicielem państwa wysyłającego w misji specjalnej jest osoba, której państwo wysyłające nadało ten charakter;
f) członkami misji specjalnej są: szef misji specjalnej, przedstawiciele państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członkowie personelu misji specjalnej;
g) członkami personelu misji specjalnej są: członkowie personelu dyplomatycznego, personelu administracyjnego i technicznego oraz personelu służby misji specjalnej;
h) członkami personelu dyplomatycznego są członkowie personelu misji specjalnej mający status dyplomatyczny do celów misji specjalnej;
i) członkami personelu administracyjnego i technicznego są członkowie misji specjalnej, zatrudnieni w administracyjnej i technicznej służbie misji specjalnej;
j) członkami personelu służby są członkowie personelu misji specjalnej, zatrudnieni przez nią w służbie domowej albo w celu wykonywania podobnych zadań;
k) prywatnym personelem są osoby zatrudnione wyłącznie w prywatnej służbie członków misji specjalnej.
Wysłanie misji specjalnej
Państwo może wysłać misję specjalną do innego państwa za jego zgodą uzyskaną uprzednio w drodze dyplomatycznej lub w każdej innej drodze uzgodnionej bądź obopólnie możliwej do przyjęcia.
Funkcje misji specjalnej
Funkcje misji specjalnej określa się w drodze wzajemnego porozumienia państwa wysyłającego i państwa przyjmującego.
Wysłanie tej samej misji specjalnej do dwu lub więcej państw
Państwo, które pragnie wysłać tę samą misję specjalną do dwu lub więcej państw, powinno powiadomić o tym każde z państw przyjmujących, gdy zwraca się do niego o wyrażenie zgody.
Wysłanie wspólnej misji specjalnej przez dwa lub więcej państw
Dwa lub więcej państw, które pragną wysłać wspólną misję specjalną do innego państwa, powinno powiadomić o tym państwo przyjmujące, gdy zwracają się do niego o wyrażenie zgody.
Wysłanie misji specjalnych przez dwa lub więcej państw w celu rozpatrzenia sprawy będącej przedmiotem wspólnego zainteresowania
Dwa lub więcej państw może jednocześnie wysłać misję specjalną do innego państwa za zgodą tego państwa, uzyskaną stosownie do artykułu 2, w celu wspólnego rozpatrzenia za zgodą tych wszystkich państw sprawy będącej przedmiotem ich wspólnego zainteresowania.
Brak stosunków dyplomatycznych lub konsularnych
Istnienie stosunków dyplomatycznych lub konsularnych nie jest konieczne do wysłania albo przyjęcia misji specjalnej.
Mianowanie członków misji specjalnej
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 10, 11 i 12 państwo wysyłające może, według własnego uznania, mianować członków misji specjalnej po przekazaniu państwu przyjmującemu wszelkich niezbędnych informacji o liczebności i składzie misji specjalnej, a w szczególności nazwisk i funkcji osób, które zamierza mianować. Państwo przyjmujące może odmówić przyjęcia misji specjalnej, której liczebności nie uważa za rozsądną, z uwzględnieniem okoliczności i warunków panujących w tym państwie oraz potrzeb danej misji. Może ono również, bez podawania powodów, odmówić przyjęcia każdej osoby w charakterze członka misji specjalnej.
Skład misji specjalnej
Obywatelstwo członków misji specjalnych
Powiadomienia
a) składzie misji specjalnej, jak również każdej późniejszej zmianie tego składu;
b) przybyciu i ostatecznym wyjeździe członków misji, jak również ustaniu ich funkcji w misji;
c) przybyciu i ostatecznym wyjeździe każdej osoby, która towarzyszy członkowi misji;
d) zatrudnieniu i zwolnieniu osób, zamieszkałych w państwie przyjmującym, w charakterze członków misji albo w charakterze personelu prywatnego;
e) wyznaczeniu szefa misji specjalnej lub, w braku szefa, przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 1 artykułu 14, jak również jego ewentualnego zastępcy;
f) lokalizacji pomieszczeń zajmowanych przez misję specjalną oraz mieszkań prywatnych korzystających z nietykalności zgodnie z artykułami 30, 36 i 39, jak również wszystkich danych niezbędnych do identyfikacji tych pomieszczeń i mieszkań.
Osoby uznane za persona non grata albo za niepożądane
Początek funkcji misji specjalnej
Upoważnienie do działania w imieniu misji specjalnej
Organ państwa przyjmującego, z którym załatwia się sprawy urzędowe
Wszelkie sprawy urzędowe, których załatwienie z państwem przyjmującym państwo wysyłające powierzyło misji specjalnej, powinny być załatwiane z ministerstwem spraw zagranicznych bądź za jego pośrednictwem albo, stosownie do uzgodnienia, z innym organem państwa przyjmującego.
Zasady pierwszeństwa
Siedziba misji specjalnej
Spotkanie misji specjalnych na terytorium państwa trzeciego
Prawo misji specjalnej do używania flagi i godła państwa wysyłającego
Zakończenie funkcji misji specjalnej
a) porozumienie państw zainteresowanych;
b) wypełnienie zadania misji specjalnej;
c) upływ czasu, wyznaczonego misji specjalnej, jeśli nie został on wyraźnie przedłużony;
d) powiadomienie przez państwo wysyłające, że kładzie ono kres misji specjalnej albo ją odwołuje;
e) powiadomienie przez państwo przyjmujące, że uważa ono misję specjalną za zakończoną.
Status głowy państwa i osobistości wysokiej rangi
Ogólne ułatwienia
Państwo przyjmujące powinno przyznać misji specjalnej ułatwienia konieczne do wypełnienia jej funkcji, uwzględniając charakter i zadanie misji specjalnej.
Pomieszczenia i mieszkania
Jeżeli misja specjalna zwróci się o to do niego z prośbą, państwo przyjmujące powinno dopomóc w uzyskaniu niezbędnych dla niej pomieszczeń oraz odpowiednich mieszkań dla jej członków.
Zwolnienie pomieszczeń misji specjalnej od opodatkowania
Nietykalność pomieszczeń
Nietykalność archiwów i dokumentów
Archiwa i dokumenty misji specjalnej są nietykalne w każdym czasie oraz w każdym miejscu, w którym się znajdują. Powinny one, gdy jest to konieczne, mieć widoczne znaki zewnętrzne, określające ich charakter.
Swoboda poruszania się
Z zastrzeżeniem swoich ustaw i przepisów dotyczących stref, do których ze względu na bezpieczeństwo państwa wstęp jest zakazany albo ograniczony, państwo przyjmujące powinno zapewnić wszystkim członkom misji specjalnej swobodę poruszania się i podróżowania na jego terytorium w zakresie niezbędnym dla wypełniania funkcji misji specjalnej.
Swoboda porozumiewania się
Nietykalność osobista
Osoby przedstawicieli państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członków jej personelu dyplomatycznego są nietykalne. Nie podlegają one aresztowaniu ani zatrzymaniu w żadnej formie. Państwo przyjmujące powinno ich traktować z należytym szacunkiem oraz podejmować wszelkie odpowiednie kroki dla zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność i godność.
Nietykalność mieszkania prywatnego
Immunitet jurysdykcyjny
a) powództw z zakresu prawa rzeczowego dotyczących prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium państwa przyjmującego, chyba że dana osoba posiada je w imieniu państwa wysyłającego dla celów misji;
b) powództw dotyczących spadku, w odniesieniu do których dana osoba występuje jako wykonawca, administrator, spadkobierca albo zapisobierca w charakterze osoby prywatnej, a nie w imieniu państwa wysyłającego,
c) powództw dotyczących wszelkiego rodzaju działalności zawodowej albo handlowej, wykonywanej przez daną osobę w państwie przyjmującym poza jej funkcjami urzędowymi;
d) powództw o wynagrodzenie szkody wynikłej na skutek wypadku spowodowanego przez pojazd używany przez daną osobę poza funkcjami urzędowymi.
Zwolnienie od przepisów o ubezpieczeniach społecznych
a) że nie są one obywatelami państwa przyjmującego ani nie mają w nim swojego stałego miejsca zamieszkania i
b) że są objęte przepisami o ubezpieczeniach społecznych, obowiązującymi w państwie wysyłającym albo w państwie trzecim.
Zwolnienie od podatków i opłat
Przedstawiciele państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członkowie jej personelu dyplomatycznego są zwolnieni od wszelkich osobistych lub rzeczowych podatków i opłat państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
a) tego rodzaju podatków pośrednich, które włączone są zazwyczaj w cenę towarów lub usług;
b) podatków i opłat dotyczących prywatnego mienia nieruchomego, położonego na terytorium państwa przyjmującego, chyba że dana osoba posiada je w imieniu państwa wysyłającego dla celów misji;
c) należności spadkowych pobieranych przez państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 44;
d) podatków i opłat od dochodów prywatnych mających źródło w państwie przyjmującym oraz podatków od kapitału zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych, położonych w państwie przyjmującym;
e) podatków i opłat pobieranych jako wynagrodzenie za świadczenie określonych usług;
f) należności rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 24.
Zwolnienie od świadczeń osobistych
Państwo przyjmujące powinno zwolnić przedstawicieli państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członków jej personelu dyplomatycznego od wszelkich świadczeń osobistych, od wszelkiego rodzaju służby publicznej oraz od takich świadczeń na rzecz wojska, jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Zwolnienia celne
a) przedmiotów przeznaczonych do użytku urzędowego misji specjalnej;
b) przedmiotów przeznaczonych do użytku osobistego przedstawicieli państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członków jej personelu dyplomatycznego.
Personel administracyjny i techniczny
Członkowie personelu administracyjnego i technicznego misji specjalnej korzystają z przywilejów i immunitetów określonych w artykułach 29 do 34, z tym jednak że immunitetu od jurysdykcji cywilnej i administracyjnej państwa przyjmującego, o którym mowa w ustępie 2 artykułu 31, nie stosuje się do czynności dokonanych poza pełnieniem ich obowiązków. Korzystają oni również z przywilejów określonych w ustępie 1 artykułu 35 w odniesieniu do przedmiotów przywiezionych w czasie ich pierwszego przybycia na terytorium państwa przyjmującego.
Personel służby
Członkowie personelu służby misji specjalnej korzystają z immunitetu od jurysdykcji państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności dokonywanych przy wykonywaniu swoich obowiązków oraz ze zwolnienia od podatków i opłat od wynagrodzenia pobieranego z tytułu zatrudnienia, jak również ze zwolnienia od przepisów o ubezpieczeniach społecznych przewidzianego w artykule 32.
Personel prywatny
Personel prywatny członków misji specjalnej zwolniony jest od podatków i opłat od wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu zatrudnienia. Pod wszelkimi innymi względami może on korzystać z przywilejów i immunitetów jedynie w zakresie przyznanym przez państwo przyjmujące. Jednakże państwo przyjmujące wykonywać powinno swoją jurysdykcję nad tymi osobami w sposób nie powodujący nadmiernych utrudnień w wypełnianiu funkcji misji specjalnej.
Członkowie rodziny
Obywatele państwa przyjmującego i osoby mające w państwie przyjmującym stałe miejsce zamieszkania
Zrzeczenie się immunitetu
Przejazd przez terytorium państwa trzeciego
Czas trwania przywilejów i immunitetów
Mienie członka misji specjalnej albo członka jego rodziny w razie śmierci
Ułatwienie wyjazdu z terytorium państwa przyjmującego oraz wywozu archiwów misji specjalnej
Następstwa zakończenia funkcji misji specjalnej
Poszanowanie ustaw i przepisów państwa przyjmującego i używanie pomieszczeń misji specjalnej
Działalność zawodowa lub handlowa
Przedstawiciele państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członkowie jej personelu dyplomatycznego nie powinni prowadzić w państwie przyjmującym działalności zawodowej lub handlowej dla osobistej korzyści.
Niedopuszczalność dyskryminacji
a) faktu, że państwo przyjmujące stosuje z ograniczeniami którekolwiek z postanowień niniejszej konwencji, ponieważ postanowienie to jest w taki sposób stosowane wobec jego misji specjalnej w państwie wysyłającym,
b) faktu, że państwa w drodze zwyczaju lub porozumienia zmieniają między sobą zakres ułatwień, przywilejów i immunitetów dla swoich misji specjalnych, chociaż taka zmiana nie jest stosowana wobec innych państw, pod warunkiem że nie jest ona nie do pogodzenia z przedmiotem i celem niniejszej konwencji i że nie ogranicza korzystania z uprawnień ani wykonywania zobowiązań przez państwa trzecie.
Podpisanie
Dla wszystkich państw-członków Organizacji Narodów Zjednoczonych lub którejkolwiek z organizacji wyspecjalizowanych albo Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, jak również dla każdego państwa będącego stroną Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości oraz każdego innego państwa zaproszonego przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, aby stało się stroną konwencji, niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu do dnia 31 grudnia 1970 r. w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.
Ratyfikacja
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Przystąpienie
Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla każdego państwa należącego do jednej z kategorii wymienionych w artykule 50. Dokumenty przystąpienia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Wejście w życie
Powiadamianie przez depozytariusza
Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie powiadamiał wszystkie państwa należące do jednej z kategorii wymienionych w artykule 50:
a) o składaniu podpisów pod niniejszą konwencją i o składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia zgodnie z artykułami 50, 51 i 52;
b) o dniu wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 53.
Teksty autentyczne
Oryginał niniejszej konwencji, której teksty angielski, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo autentyczne, zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle jego uwierzytelnione odpisy wszystkim państwom należącym do jednej z kategorii wymienionych w artykule 50.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję, która została otwarta do podpisu w Nowym Jorku dnia 16 grudnia 1969 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »