Tytuł 7 - WEJŚCIE W ŻYCIE I POSTANOWIENIA KOŃCOWE - Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi. Bruksela.1997.12.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.6.31

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 lutego 2006 r.

TYTUŁ  VII

WEJŚCIE W ŻYCIE I POSTANOWIENIA KOŃCOWE

ARTYKUŁ  27

Poufność

Administracje celne w każdym konkretnym przypadku wymiany informacji uwzględniają wymagania związane z tajemnicą dochodzenia. W tym celu Państwo Członkowskie może określić warunki wykorzystania informacji przez inne Państwo Członkowskie, do którego może być przekazywana informacja.

ARTYKUŁ  28

Zwolnienia z obowiązku udzielania pomocy

1. Niniejsza Konwencja nie zobowiązuje władz Państw Członkowskich do udzielania sobie pomocy wzajemnej, jeżeli pomoc taka może szkodzić porządkowi publicznemu lub innym istotnym interesom zainteresowanego Państwa, w szczególności w zakresie ochrony danych, lub, gdy zakres akcji, o której przeprowadzenie wystąpiono z wnioskiem, w szczególności w ramach specjalnych form współpracy przewidzianych w tytule IV, jest w wyraźnie nieproporcjonalny w stosunku do wagi domniemanego naruszenia. W podobnym wypadku można odmówić udzielenia pomocy w całości albo częściowo, bądź można ją uzależnić od spełnienia pewnych warunków.

2. Każdą odmowę udzielenia pomocy należy uzasadnić.

ARTYKUŁ  29

Wydatki

1. Państwa Członkowskie odstępują od żądań zwrotu kosztów poniesionych przy stosowaniu niniejszej Konwencji, z wyjątkiem wydatków wypłaconych na rzecz biegłych.

2. Jeżeli znaczne lub wyjątkowe wydatki są albo będą konieczne do rozpatrzenia wniosku, właściwe administracje celne zasięgają opinii w celu ustalenia zasad i warunków, na których wniosek ten zostanie spełniony, oraz trybu obliczania wydatków.

ARTYKUŁ  30

Zastrzeżenia

1. Z zastrzeżeniem art. 20 ust. 8, art. 21 ust. 5 i art. 23 ust. 5, niniejsza Konwencja nie może być przedmiotem jakichkolwiek zastrzeżeń.

2. Państwa Członkowskie, które już zawarły między sobą porozumienia obejmujące zagadnienia regulowane w tytule IV niniejszej Konwencji, mogą zgłaszać zastrzeżenia w zastosowaniu ust. 1, jedynie w zakresie, w jakim nie dotyczą one ich zobowiązań wynikających ze wspomnianych umów.

3. Zatem, na zobowiązania wynikające z postanowień Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach z dnia 19 czerwca 1990 r., która przewiduje ściślejszą współpracę, nie ma wpływu niniejsza Konwencja w zakresie stosunków między Państwami Członkowskimi, które są związane tymi sami.

ARTYKUŁ  31

Terytorialne stosowanie

1. Niniejszą Konwencję stosuje się na terytorium Państw Członkowskich określonych w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny¹ poprawionego Aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej oraz dostosowaniami do Traktatów, na których opiera się Unia Europejska², oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 82/97 z dnia 19 grudnia 1996 r.³ łącznie z, dla Republiki Federalnej Niemiec wyspą Helgoland i terytorium Büsingen (w ramach i zgodnie z Traktatem z dnia 23 listopada 1964 roku między Republiką Federalną Niemiec i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia gminy Büsingen am Hochrhein do obszaru celnego Konfederacji Szwajcarskiej lub w jego wersji aktualnej) i, dla Republiki Włoskiej, gminami Livigno i Campione d'Italia, jak również z wodami terytorialnymi, morskimi wodami wewnętrznymi i przestrzenią powietrzną terytorium Państw Członkowskich.

2. Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie z procedurą przewidzianą w tytule VI Traktatu o Unii Europejskiej, może dostosować ust. 1 do każdej zmiany wymienionych w nim przepisów prawa wspólnotowego.