Ochrona przeciwpożarowa budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.
Dz.U.2003.121.1138
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI1)
z dnia 16 czerwca 2003 r.
w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
- rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Czynności zabronione i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej
Czynności zabronione i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej
Materiały niebezpieczne
Materiały niebezpieczne
Ewakuacja
Ewakuacja
Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa
Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa
Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych, systemów sygnalizacji pożarowej, dźwiękowych systemów ostrzegawczych i gaśnic
Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych, systemów sygnalizacji pożarowej, dźwiękowych systemów ostrzegawczych i gaśnic
Instalacje i urządzenia techniczne
Instalacje i urządzenia techniczne
Prace niebezpieczne pod względem pożarowym oraz ocena zagrożenia wybuchem
Prace niebezpieczne pod względem pożarowym oraz ocena zagrożenia wybuchem
Zabezpieczenie przeciwpożarowe lasów
Zabezpieczenie przeciwpożarowe lasów
Zabezpieczenie przeciwpożarowe zbioru, transportu i składowania palnych płodów rolnych
Zabezpieczenie przeciwpożarowe zbioru, transportu i składowania palnych płodów rolnych
Przepisy przejściowe i końcowe
Przepisy przejściowe i końcowe
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 92, poz. 460 oraz z 1995 r. Nr 102, poz. 507).
ZAŁĄCZNIK
WYTYCZNE W ZAKRESIE OKREŚLANIA PRZYROSTU CIŚNIENIA W POMIESZCZENIU, JAKI MÓGŁBY ZOSTAĆ SPOWODOWANY PRZEZ WYBUCH
WYTYCZNE W ZAKRESIE OKREŚLANIA PRZYROSTU CIŚNIENIA W POMIESZCZENIU, JAKI MÓGŁBY ZOSTAĆ SPOWODOWANY PRZEZ WYBUCH
2. Przyrost ciśnienia w pomieszczeniu ΔP (w Pa), spowodowany przez wybuch z udziałem jednorodnych palnych gazów lub par o cząsteczkach zbudowanych z atomów węgla, wodoru, tlenu, azotu i chlorowców, określany jest za pomocą równania:
[1]
gdzie:
mmax - maksymalna masa substancji palnych, tworzących mieszaninę wybuchową, jaka może wydzielić się w rozpatrywanym pomieszczeniu (kg);
ΔPmax - maksymalny przyrost ciśnienia przy wybuchu stechiometrycznej mieszaniny gazowo- lub parowo-powietrznej w zamkniętej komorze (Pa);
W - współczynnik przebiegu reakcji wybuchu, uwzględniający niehermetyczność pomieszczenia, nieadiabatyczność reakcji wybuchu, a także fakt udziału w reakcji niecałej ilości palnych gazów i par, jaka wydzieliłaby się w pomieszczeniu - równy 0,17 dla palnych gazów i 0,1 dla palnych par;
V - objętość przestrzeni powietrznej pomieszczenia, stanowiąca różnicę między objętością pomieszczenia i objętością znajdujących się w nim instalacji, sprzętu, zamkniętych opakowań itp. (m3);
Cst - objętościowe stężenie stechiometryczne palnych gazów lub par:
[2]
β - stechiometryczny współczynnik tlenu w reakcji wybuchu:
[3]
nC, nH, nCl, nO - odpowiednio ilości atomów węgla, wodoru, chlorowców i tlenu w cząsteczce gazu lub pary;
ρ - gęstość palnych gazów lub par w temperaturze pomieszczenia w normalnych warunkach pracy (kg x m-3).
3. Przyrost ciśnienia w pomieszczeniu ΔP (w Pa), spowodowany przez wybuch z udziałem substancji palnych niewymienionych w pkt 2, jest określany za pomocą równania:
[4]
gdzie:
qsp - ciepło spalania (J x kg-1);
Po - ciśnienie atmosferyczne normalne, równe 101.325 Pa;
ρp - gęstość powietrza w temperaturze T (kg x m-3);
cp - ciepło właściwe powietrza, równe 1,01 x 103 J x kg-1 x K-1;
T - temperatura pomieszczenia w normalnych warunkach pracy (K).
4. Masa palnych par m (w kg), wydzielających się w pomieszczeniu wskutek parowania cieczy z otwartej powierzchni, jest określana za pomocą równania:
[5]
gdzie:
F - powierzchnia parowania cieczy (w m2) - dla każdego dm3 cieczy rozlanej na posadzce betonowej przyjmuje się F = 0,5 m2 dla roztworów zawierających nie więcej niż 70% masowego udziału rozpuszczalnika i F = 1 m2 dla pozostałych cieczy;
τ - przewidywany maksymalny czas wydzielania się par (s);
K - współczynnik parowania określony w tabeli;
Ps - prężność pary nasyconej w temperaturze pomieszczenia t w °C (Pa):
[6]
A, B, CA - współczynniki równania Antoine'a dla danej cieczy;
M - masa cząsteczkowa cieczy (kg x kmol-1).
Tabela
Wartości współczynnika parowania K
Prędkość przepływu powietrza nad powierzchnią parowania | Temperatura pomieszczenia w °C | ||||
(m x s-1) | 10 | 15 | 20 | 30 | 35 |
0 | 1,0 | 1,0 | 1,0 | 1,0 | 1,0 |
0,1 | 3,0 | 2,6 | 2,4 | 1,8 | 1,6 |
0,2 | 4,6 | 3,8 | 3,5 | 2,4 | 2,3 |
0,5 | 6,6 | 5,7 | 5,4 | 3,6 | 3,2 |
1,0 | 10,0 | 8,7 | 7,7 | 5,6 | 4,6 |
5. W przypadku występowania w pomieszczeniu uruchamianej samoczynnie wentylacji awaryjnej, przy określaniu mmax dla palnych gazów lub par dopuszcza się uwzględnianie jej działania, jeżeli odciągi powietrza znajdują się w pobliżu miejsca przewidywanego wydzielania się gazów lub par. Przyjmowaną do obliczenia ΔP maksymalną masę substancji palnych można wtedy zmniejszyć "k" razy, przy czym:
k = 1 + n x τ [7]
gdzie:
n - ilość wymian powietrza w pomieszczeniu przy działaniu wentylacji awaryjnej (s-1);
τ - przewidywany czas wydzielania gazów lub par (s).
6. Obliczenie przewidywanego przyrostu ciśnienia w pomieszczeniu nie jest wymagane w przypadku, gdy bez jego dokonania inwestor, jednostka projektowania lub użytkownik decydujący o procesie technologicznym uznaje pomieszczenie za zagrożone wybuchem.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »