Rozdział 13 - Przepisy epizodyczne, przejściowe, dostosowujące i końcowe - Ochrona roślin przed agrofagami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.301 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 16 lutego 2023 r.

Rozdział  13

Przepisy epizodyczne, przejściowe, dostosowujące i końcowe

Do spraw objętych postępowaniami wszczętymi na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, i niezakończonymi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy regulujące te sprawy, w tym do spraw dotyczących:

1)
wpisu do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 84 - stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wpisu do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych;
2)
wydania świadectw fitosanitarnych lub świadectw fitosanitarnych dla reeksportu - stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wydania fitosanitarnych świadectw eksportowych lub fitosanitarnych świadectw reeksportowych;
3)
wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84 - stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1;
4)
pozwoleń na prowadzenie prac naukowo-badawczych lub prac nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych - stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące postępowań w sprawie zezwoleń na prowadzenie prac nad agrofagami.

Decyzje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc przez okres, na jaki zostały wydane. Do uchylenia lub zmiany tych decyzji oraz wznowienia postępowania w sprawach objętych tymi decyzjami stosuje się przepisy niniejszej ustawy regulujące sprawy rozstrzygane tymi decyzjami.

Podmiot wpisany do wykazu, o którym mowa w art. 8a ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem, o którym mowa w art. 13 ust. 11.

Miejsce produkcji uznane za wolne od określonych organizmów szkodliwych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 84, staje się miejscem produkcji uznanym za wolne od określonych agrofagów na podstawie niniejszej ustawy.

1. 
Podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem wpisanym do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, przy czym numer, pod którym ten podmiot został wpisany do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 13 ust. 3a ustawy, o której mowa w art. 84, poprzedza się kodem, o którym mowa w art. 67 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylającego dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317 z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem 2016/2031".
2. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie aktualizacji danych podlegających wpisowi do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych wynikającego z art. 66 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", wzywa ten podmiot do wykonania tego obowiązku w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni od dnia doręczenia tego wezwania, z pouczeniem, że niewykonanie tego obowiązku spowoduje wykreślenie tego podmiotu z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
3. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie aktualizacji danych podlegających wpisowi do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, w terminie, o którym mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor wykreśla ten podmiot z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
4. 
Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie ust. 3, w terminie 14 dni od dnia wykreślenia go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
1. 
Podmiot wpisany przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do ewidencji przedsiębiorców na podstawie art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 568 oraz z 2020 r. poz. 425), ewidencji rolników na podstawie art. 86 ust. 4 tej ustawy lub ewidencji dostawców na podstawie art. 87 ust. 5 tej ustawy, wykonujący działalność wymagającą uzyskania wpisu do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, staje się podmiotem wpisanym do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, przy czym numer, pod którym ten podmiot został wpisany do tej ewidencji, poprzedza się kodem, o którym mowa w art. 67 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
2. 
W terminie do dnia 14 marca 2020 r. podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje lub oświadczenia, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, oraz informacje określone w art. 21 ust. 3.
3. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie przekazania lub aktualizacji informacji lub oświadczenia, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, wojewódzki inspektor wzywa ten podmiot do wykonania tego obowiązku w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni, licząc od dnia doręczenia tego wezwania, z pouczeniem, że niewykonanie tego obowiązku spowoduje wykreślenie tego podmiotu z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
4. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie przekazania lub aktualizacji informacji lub oświadczenia, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, w terminie, o którym mowa w ust. 3, wojewódzki inspektor wykreśla ten podmiot z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
5. 
Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie ust. 4, w terminie 14 dni od dnia wykreślenia go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.

Paszporty roślin wydane przez:

1)
wojewódzkiego inspektora na podstawie art. 16 ust. 4 lub 4a ustawy, o której mowa w art. 84, lub
2)
podmioty upoważnione na podstawie art. 16 ust. 15 ustawy, o której mowa w art. 84

- zachowują ważność.

1. 
Podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin na podstawie art. 16 ust. 15 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem upoważnionym do wydawania paszportów roślin na podstawie niniejszej ustawy.
2. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, zostanie wykreślony z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie art. 66 ust. 3, wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi upoważnienie do wydawania paszportów roślin.

Do dnia 31 grudnia 2022 r. badania laboratoryjne na obecność regulowanych agrofagów niekwarantannowych mogą być wykonywane w ramach oceny, o której mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, przeprowadzanej przez osobę, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, w laboratoriach:

1)
akredytowanych, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie, lub jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 70 ust. 2 tej ustawy;
2)
instytutów badawczych;
3)
posiadających akredytację w zakresie ogólnych wymagań dotyczących laboratoriów badawczych i wzorcujących udzieloną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku;
4)
Inspekcji.
1. 
Podmiot uprawniony do stosowania na opakowaniach drewnianych, drewnie lub innych przedmiotach oznakowań wymaganych w przepisach innych państw na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem upoważnionym na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.
2. 
W terminie 180 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy podmiot, o którym mowa w ust. 1:
1)
przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje i dokumenty, określone w art. 29 ust. 3 i 4;
2)
składa wniosek, o którym mowa w art. 21 ust. 2, jeżeli ten podmiot nie był wpisany do rejestru przedsiębiorców na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84.
3. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego w ust. 2, wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi upoważnienie, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.

Świadectwa fitosanitarne i świadectwa fitosanitarne dla reekspotru wydane na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują ważność.

1. 
Podmiot wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem wpisanym do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
2. 
W terminie do dnia 14 marca 2020 r. podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje lub oświadczenia, o których mowa w art. 49 ust. 3.
3. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego w ust. 2, wojewódzki inspektor wzywa ten podmiot do uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni, licząc od dnia doręczenia tego wezwania, informacji podlegających wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, z pouczeniem, że niewykonanie tego obowiązku spowoduje wykreślenie tego podmiotu z tego rejestru.
4. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie uzupełni w wyznaczonym terminie informacji podlegających wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wojewódzki inspektor wykreśla ten podmiot z tego rejestru.
5. 
Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go z rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia wykreślenia go z tego rejestru.

Do granicznej kontroli fitosanitarnej, rozpoczętej i niezakończonej przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

1. 
Podmiot, który uzyskał pozwolenie na prowadzenie prac naukowo-badawczych lub prac nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, o którym mowa w art. 38 ust. 2 niniejszej ustawy.
2. 
W terminie 90 dni od dnia wejścia w życie ustawy podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanemu dalej "Głównym Inspektorem", lub aktualizuje informacje i dokumenty określone w załączniku I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/829 z dnia 14 marca 2019 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, upoważniającego państwa członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw na potrzeby badań urzędowych, celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli (Dz. Urz. UE L 137 z 23.05.2019, str. 15) oraz informacje określone w art. 39 ust. 2.
3. 
Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego w ust. 2, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, o którym mowa w art. 38 ust. 2.

Do obowiązku uiszczenia opłat za świadczone przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa usługi, o których mowa w art. 103 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Do dnia 14 grudnia 2022 r. do granicznej kontroli fitosanitarnej stosuje się przepisy art. 78-80 w zakresie, w jakim sprawy dotyczące granicznej kontroli fitosanitarnej nie zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 1 pkt 1.

1. 
Graniczna kontrola fitosanitarna przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów może obejmować wyłącznie:
1)
kontrolę bezpośrednią lub kontrolę identyfikacyjną, jeżeli kontrole te nie zostały przeprowadzone w punkcie kontroli granicznej na terytorium innego państwa członkowskiego;
2)
kontrolę dokumentów lub kontrolę indentyfikacyjną, jeżeli przesyłka lub partia jest przeznaczona dla odbiorcy w innym państwie członkowskim.
2. 
Kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów może być przeprowadzana w zatwierdzonych przez Głównego Inspektora miejscach innych niż punkty kontroli granicznej oraz punkty kontroli inne niż punkty kontroli granicznej, w tym w:
1)
miejscach wskazanych przez odbiorcę przesyłki;
2)
pomieszczeniach wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin i nasiennictwa.
3. 
Główny Inspektor wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia miejsca, o którym mowa w ust. 2, na wniosek zainteresowanego podmiotu, po:
1)
sprawdzeniu, czy miejsce to spełnia warunki zapewniające prawidłowe przeprowadzenie kontroli, oraz
2)
otrzymaniu pozytywnej opinii naczelnika urzędu celno-skarbowego o możliwości zapewnienia dozoru celnego w tym miejscu.
4. 
Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1)
imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2)
adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4)
wskazanie roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które mają być wprowadzane z państw trzecich;
5)
lokalizację proponowanego miejsca kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej;
6)
wskazanie proponowanych miejsc, w których rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej;
7)
opis sposobu, w jaki przesyłki pochodzące z państw członkowskich, przesyłki porażone i prawdopodobnie porażone przez agrofagi będą izolowane.
5. 
Jeżeli wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 3, zamiast informacji określonych w ust. 4 pkt 1-3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
6. 
Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się kopie pozwoleń wydanych przez organy celne, jeżeli przesyłka jest przeznaczona dla upoważnionego odbiorcy w rozumieniu przepisów art. 230 lub art. 233 ust. 4 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) lub do miejsca kontroli objętego pozwoleniem na korzystanie z procedury specjalnej innej niż procedura tranzytu.
7. 
Kontrolę identyfikacyjną lub kontrolę bezpośrednią roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w miejscach, o których mowa w ust. 2, przeprowadza wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania odpowiednio kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej.
8. 
Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 7, nie przeprowadza kontroli dokumentów roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, o których mowa w ust. 2, kontrolę identyfikacyjną lub kontrolę bezpośrednią tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w miejscach, o których mowa w ust. 2, przeprowadza się po wyrażeniu zgody przez wojewódzkiego inspektora albo organ innego państwa członkowskiego właściwy do spraw zdrowia roślin, który przeprowadził kontrolę dokumentów tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
9. 
Wojewódzki inspektor właściwy dla punktu kontroli granicznej wyraża zgodę, o której mowa w ust. 8, jeżeli przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wraz z opakowaniem lub środkiem transportu spełniają wymagania w zakresie zapobiegania rozprzestrzenianiu się agrofagów określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz w ustawie. Wyrażając zgodę, wojewódzki inspektor określa miejsce lub państwo członkowskie, w którym zostanie przeprowadzona kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia.
10. 
Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, zatwierdzenie, o którym mowa w ust. 3, w przypadku gdy miejsce, którego dotyczy ta decyzja, przestało spełniać warunki zapewniające prawidłowe przeprowadzenie kontroli.
1. 
W przypadku opakowań drewnianych, w których są przewożone towary inne niż rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które przed wprowadzeniem z państw trzecich powinny zostać poddane granicznej kontroli fitosanitarnej, oraz drewna używanego do unieruchamiania lub zabezpieczenia takich towarów, kontrola dokumentacji w zakresie sprawdzenia, czy te opakowania drewniane lub to drewno są prawidłowo oznakowane, kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia tych opakowań drewnianych lub tego drewna może zostać przeprowadzona, na wniosek odbiorcy przesyłki, we wskazanym przez tego odbiorcę miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państw trzecich, jeżeli przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej tych opakowań drewnianych lub tego drewna jest niemożliwe w miejscu ich wprowadzenia z państw trzecich lub mogłoby spowodować uszkodzenie przewożonych towarów.
2. 
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy przesyłki, z tym że w przypadku gdy odbiorcą przesyłki jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2)
adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) odbiorcy przesyłki, a w przypadku odbiorcy przesyłki nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4)
opis i wskazanie ilości opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1;
5)
opis sposobu transportu opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, do miejsca przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1;
6)
wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których mowa w ust. 1, będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1;
7)
wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których mowa w ust. 1, zostaną poddane kontroli, o której mowa w ust. 1;
8)
wskazanie sposobu, w jaki opakowania drewniane lub drewno, o których mowa w ust. 1, mogą zostać, na koszt odbiorcy przesyłki, zniszczone lub poddane jednorazowemu zabiegowi zwalczającemu agrofagi, jeżeli kontrola, o której mowa w ust. 1, wykaże, że opakowania drewniane lub drewno nie spełniają wymagań określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz w ustawie.
3. 
Jeżeli odbiorca przesyłki jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 1, zamiast informacji określonych w ust. 2 pkt 1-3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
4. 
Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzenia z państw trzecich opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, wyraża zgodę na przeprowadzenie kontroli dokumentacji w zakresie sprawdzenia, czy te opakowania drewniane lub to drewno są prawidłowo oznakowane, kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej tych opakowań drewnianych lub tego drewna, we wskazanym przez odbiorcę przesyłki miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państw trzecich, jeżeli:
1)
opakowania drewniane lub drewno nie wykazują objawów porażenia przez agrofagi - w przypadku gdy jest możliwe przeprowadzenie ich oględzin;
2)
transport opakowań drewnianych lub drewna do miejsca przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, nie stwarza zagrożenia rozprzestrzenienia się agrofagów;
3)
wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane lub drewno będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, zapewnia ich izolację w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się agrofagów;
4)
wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane lub drewno zostaną poddane kontroli, o której mowa w ust. 1, spełnia warunki zapewniające prawidłowe przeprowadzenie tej kontroli;
5)
wskazany przez odbiorcę przesyłki sposób, w jaki opakowania drewniane lub drewno zostaną, na jego koszt, zniszczone lub poddane jednorazowemu zabiegowi zwalczającemu agrofagi, zapewnia skuteczne zniszczenie tych agrofagów - w przypadku gdy kontrola, o której mowa w ust. 1, wykaże, że opakowania drewniane lub drewno nie spełniają wymagań określonych przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, lub w ustawie;
6)
odbiorca przesyłki w okresie 2 lat poprzedzających złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie naruszył przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1 niniejszej ustawy, lub przepisów niniejszej ustawy, dotyczących granicznej kontroli fitosanitarnej;
7)
naczelnik urzędu celno-skarbowego sprawujący dozór celny nad towarami przewożonymi w tych opakowaniach drewnianych lub unieruchamianymi lub zabezpieczanymi tym drewnem nie wyrazi negatywnej opinii w zakresie proponowanego miejsca przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku wojewódzkiego inspektora o wydanie takiej opinii, a w przypadku towarów łatwo psujących się - niezwłocznie.
5. 
Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora właściwego dla miejsca przeprowadzenia kontroli opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, jeżeli właściwy dla tego miejsca jest wojewódzki inspektor inny niż wydający tę decyzję.
6. 
Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
7. 
Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wymagają zgody strony.
8. 
Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania tych kontroli.
1. 
W przypadku opakowań drewnianych, w których są przewożone towary inne niż rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które przed wprowadzeniem z państwa trzeciego powinny zostać poddane granicznej kontroli fitosanitarnej, oraz drewna używanego do unieruchamiania lub zabezpieczenia takich towarów, do których nie są dołączone wymagane dokumenty lub które nie są prawidłowo oznakowane, ich zniszczenie lub poddanie jednorazowemu zabiegowi może zostać przeprowadzone, na wniosek odbiorcy przesyłki, we wskazanym przez tego odbiorcę miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państwa trzeciego, jeżeli przeładunek, zniszczenie lub poddanie tych opakowań drewnianych lub tego drewna jednorazowemu zabiegowi jest niemożliwe w miejscu ich wprowadzenia z państwa trzeciego lub mogłoby spowodować uszkodzenie przewożonych towarów.
2. 
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy przesyłki, z tym że w przypadku gdy odbiorcą przesyłki jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2)
adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) odbiorcy przesyłki, a w przypadku odbiorcy przesyłki nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4)
opis i wskazanie ilości opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1;
5)
opis sposobu transportu opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, do miejsca ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi;
6)
wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których mowa w ust. 1, będą przechowywane do czasu ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi;
7)
wskazanie sposobu, w jaki opakowania drewniane lub drewno, o których mowa w ust. 1, zostaną, na koszt odbiorcy przesyłki, zniszczone lub poddane jednorazowemu zabiegowi.
3. 
Jeżeli odbiorca przesyłki jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 1, zamiast informacji określonych w ust. 2 pkt 1-3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
4. 
Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzenia z państw trzecich opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, wyraża zgodę na zniszczenie lub poddanie opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, jednorazowemu zabiegowi we wskazanym przez odbiorcę przesyłki miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państw trzecich, jeżeli:
1)
opakowania drewniane lub drewno nie wykazują objawów porażenia przez agrofagi;
2)
transport opakowań drewnianych lub drewna do miejsca ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi nie stwarza zagrożenia rozprzestrzenienia się agrofagów;
3)
wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane lub drewno będą przechowywane do czasu ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi, zapewnia ich izolację w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się agrofagów;
4)
wskazany przez odbiorcę przesyłki sposób, w jaki opakowania drewniane lub drewno zostaną, na jego koszt, zniszczone lub poddane jednorazowemu zabiegowi, zapewnia skuteczne zniszczenie agrofagów;
5)
odbiorca przesyłki w okresie 2 lat poprzedzających złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie naruszył przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1 niniejszej ustawy, lub przepisów niniejszej ustawy, dotyczących granicznej kontroli fitosanitarnej;
6)
naczelnik urzędu celno-skarbowego sprawujący dozór celny nad towarami przewożonymi w tych opakowaniach drewnianych lub unieruchamianych lub zabezpieczanych tym drewnem nie wyrazi negatywnej opinii w zakresie proponowanego miejsca ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku wojewódzkiego inspektora o wydanie takiej opinii, a w przypadku towarów łatwo psujących się - niezwłocznie.
5. 
Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora właściwego dla miejsca zniszczenia opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, lub poddania ich jednorazowemu zabiegowi, jeżeli właściwy dla tego miejsca jest wojewódzki inspektor inny niż wydający tę decyzję.
6. 
Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
7. 
Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wymagają zgody strony.
1. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 169 z 10.07.2000, str. 1, z późn. zm.- Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 29, str. 258, z późn. zm.) wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się określonych agrofagów, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu lub zapobieganiu rozprzestrzenianiu się tych agrofagów, w tym:
1)
metody zwalczania tych agrofagów lub zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się lub
2)
metody wykrywania i identyfikacji tych agrofagów, lub
3)
sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych agrofagów, lub
4)
warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowywania, nabywania lub zbywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, lub
5)
sposób postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub innymi przedmiotami, w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w pkt 4

- mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię i sposoby rozprzestrzeniania się tych agrofagów.

2. 
Jeżeli z przepisów dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie lub przepisów wydanych na podstawie tej dyrektywy wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia warunków przemieszczania określonych agrofagów, warunków importu określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, warunków zaopatrzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w paszport roślin, fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe, lub obowiązku wpisu określonych podmiotów do rejestru, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia:
1)
agrofagi, których wprowadzanie do stref chronionych i przemieszczanie wewnątrz tych stref jest zabronione, lub
2)
agrofagi, których wprowadzanie na obszar określonych stref chronionych i przemieszczanie na tym obszarze jest zabronione, jeżeli agrofagi te występują na określonych roślinach, produktach roślinnych lub innych przedmiotach, lub
3)
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty pochodzące z państw trzecich, których wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczanie na tym terytorium jest zabronione, lub
4)
wymogi szczególne, ze wskazaniem wymogów, które powinny być zawarte w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub fitosanitarnym świadectwie reeksportowym, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty są wprowadzane z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczane na tym terytorium, w tym wymogi szczególne dla roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wprowadzanych na obszar stref chronionych lub przemieszczanych na tym obszarze, lub
5)
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które są zaopatrywane w:
a)
paszport roślin i powinny przed wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczaniem na tym terytorium zostać poddane kontroli zdrowotności w miejscu produkcji albo w miejscu ich wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe i powinny przed wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostać poddane kontroli zdrowotności w państwach trzecich, z których pochodzą lub są wysyłane, lub
6)
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, których uprawianie, wytwarzanie, magazynowanie, pakowanie, sortowanie, wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczanie na tym terytorium mogą prowadzić określone podmioty wpisane do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, z uwzględnieniem rodzaju działalności wykonywanej przez te podmioty lub przeznaczenia tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów

- mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.

3. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia odstępstw od wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, te odstępstwa ze wskazaniem ich zakresu, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.
4. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia agrofagów niekwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, do których stosuje się przepisy dotyczące agrofagów kwarantannowych dla Unii, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, te agrofagi, rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, ze wskazaniem zakresu, w jakim stosuje się do nich przepisy dotyczące agrofagów kwarantannowych dla Unii, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.
5. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które są poddawane granicznej kontroli fitosanitarnej w sposób wyrywkowy i częstotliwości przeprowadzania tej kontroli, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które są poddawane granicznej kontroli fitosanitarnej w sposób wyrywkowy, i częstotliwość przeprowadzania tej kontroli, mając na uwadze zagrożenie fitosanitarne, jakie stwarzają te rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty.
6. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia ilości roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, dopuszczalną ilość roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na uwadze ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów wraz z tymi roślinami, produktami roślinnymi lub innymi przedmiotami.
7. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, których kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia może być przeprowadzona w miejscu zatwierdzonym przez właściwy organ, oraz warunki, jakie powinno spełniać to miejsce, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, których kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia może być przeprowadzona w miejscu zatwierdzonym przez Głównego Inspektora, oraz warunki, jakie powinno spełniać to miejsce, mając na uwadze potrzebę prawidłowego przeprowadzenia kontroli identyfikacyjnej i kontroli bezpośredniej tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
8. 
Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej oraz wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, opakowanie tej przesyłki lub partii lub środek transportu, którym ta przesyłka lub partia jest przemieszczana, mając na względzie konieczność zapobieżenia rozprzestrzenieniu się agrofagów.
9. 
Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia sposobu przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, mając na uwadze ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów wraz z tymi roślinami, produktami roślinnymi lub innymi przedmiotami.
1. 
Kto przy zwalczaniu lub zapobieganiu rozprzestrzenianiu się określonych agrofagów nie przestrzega sposobu postępowania określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 1 dotyczących danego agrofaga

- podlega karze grzywny.

2. 
Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.

Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o przepisach o ochronie roślin lub ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2019 r. poz. 972 i 2020), należy przez to rozumieć odpowiednio, w zakresie uregulowanym niniejszą ustawą, przepisy o ochronie roślin przed agrofagami lub niniejszą ustawę.

1. 
Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1)
art. 10 ust. 1, art. 20 ust. 1-3, art. 22 ust. 1b, art. 23 ust. 5 oraz art. 30 ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 81 ust. 1-7 i 9, nie dłużej jednak niż do dnia 14 grudnia 2029 r., i mogą być zmieniane lub uchylane na podstawie art. 81 ust. 1-7 i 9;
2)
art. 8 ust. 5, art. 13 ust. 6, art. 15 ust. 3, 4 i 6, art. 18 ust. 6e, art. 20 ust. 4, art. 21 ust. 2, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 11, art. 30 ust. 6, art. 32 ust. 2, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8 oraz art. 36 ust. 3 i 6 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc do dnia 14 grudnia 2029 r.;
3)
art. 104 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 57 ust. 3, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. 
Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, uchylić przepisy wydane na podstawie przepisów wymienionych w ust. 1 pkt 2 przed upływem terminu określonego w tym przepisie, mając na uwadze zagrożenie fitosanitarne stwarzane przez określone agrofagi lub zapewnienie prawidłowego przebiegu kontroli występowania agrofagów lub kontroli urzędowych, w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz. Urz. UE L 95 z 07.04.2017, str. 1, z późn. zm.).

Traci moc ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2019 r. poz. 972 i 2020).

Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia. 2

2 Ustawa została ogłoszona w dniu 13 marca 2020 r.