Rozdział 2 - Organizacja ochrony żeglugi i portów - Ochrona żeglugi i portów morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.597 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 18 kwietnia 2024 r.

Rozdział  2

Organizacja ochrony żeglugi i portów

Podmiotami obowiązanymi do działań w zakresie ochrony żeglugi i portów są:

1)
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w zakresie:
a)
ustalania odpowiedniego poziomu ochrony dla statków o polskiej przynależności, z uwzględnieniem rejonów ich pływania,
b)
wprowadzania poziomu ochrony 3 dla portów i obiektów portowych,
c)
zatwierdzania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oceny stanu ochrony i planu ochrony portu oraz poprawek do tych dokumentów,
d)
zatwierdzania oceny stanu ochrony obiektu portowego oraz poprawek do tej oceny, o których mowa w art. 20 ust. 4a pkt 1,
e)
zatwierdzania planu ochrony obiektu portowego oraz poprawek do tego planu w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 4 pkt 1,
f)
wydawania potwierdzenia zgodności obiektu portowego w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 7 pkt 1,
g)
realizacji zadań centralnego punktu kontaktowego;
2)
minister właściwy do spraw wewnętrznych w zakresie:
a)
zatwierdzania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej oceny stanu ochrony i planu ochrony portu oraz poprawek do tych dokumentów,
b)
wykonywania przez podległe i nadzorowane służby obowiązków polegających na:
uzgadnianiu planu ochrony portu w przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 8,
uzgadnianiu oceny stanu ochrony i planu ochrony obiektu portowego w przypadkach, o których mowa w art. 20 ust. 6 i art. 21 ust. 6,
c)
występowania z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o podjęcie działań, o których mowa w art. 27 ust. 1;
3)
Minister Obrony Narodowej w zakresie:
a)
podejmowania decyzji, o której mowa w art. 27 ust. 1,
b)
wykonywania przez podległe i nadzorowane służby obowiązków polegających na uzgadnianiu planów ochrony portu w przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 7;
4)
minister właściwy do spraw finansów publicznych w zakresie wykonywania przez podległe i nadzorowane służby obowiązków polegających na współdziałaniu z jednostką ochrony portu w zakresie kontroli ładunku, o której mowa w art. 39;
5)
minister właściwy do spraw zagranicznych w zakresie kontaktowania się z właściwymi organami państw oraz utrzymywania kontaktu z ich przedstawicielami dyplomatycznymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach zagrożenia ochrony statków;
6)
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki w zakresie oceny stopnia zagrożenia radiacyjnego;
7)
właściwy wojewoda w zakresie:
a)
uzgadniania oceny stanu ochrony i planu ochrony portu w przypadkach, o których mowa w art. 18 ust. 6,
b)
uzgadniania oceny stanu ochrony i planu ochrony obiektu portowego w przypadkach, o których mowa w art. 20 ust. 5 i art. 21 ust. 5,
c)
zapewnienia współdziałania i pomocy ze strony innych instytucji i organów administracji, a także organizacji pomocy medycznej oraz ewakuacji, w przypadku wprowadzenia poziomu ochrony 3;
8)
dyrektor właściwego urzędu morskiego w zakresie:
a)
wprowadzania poziomu ochrony 2 dla portu lub obiektu portowego,
b)
występowania z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej o wprowadzenie poziomu ochrony 3 dla portu lub obiektu portowego oraz o ustalenie odpowiedniego poziomu ochrony dla statków o polskiej przynależności, z uwzględnieniem rejonów ich pływania,
c)
realizacji zadań organu ochrony portu,
d)
opracowania oceny stanu ochrony portu lub obiektu portowego oraz zatwierdzania poprawek do oceny stanu ochrony obiektu portowego w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 4a pkt 2,
e)
zatwierdzania planu ochrony obiektu portowego oraz poprawek do tego planu w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 4 pkt 2,
f)
opracowania i sprawowania nadzoru nad wdrożeniem planu ochrony portu,
g)
współdziałania z PFSO, CSO, właściwym terytorialnie wojewodą, Strażą Graniczną, Policją, Państwową Strażą Pożarną oraz Służbą Celno-Skarbową w celu realizacji ochrony żeglugi i portów, w sposób określony w ustawie,
h)
realizacji zadań regionalnego punktu kontaktowego;
9)
Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne wchodzące w skład Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa - w zakresie realizacji zadań punktu odbioru alertu;
10)
zarządzający portem w zakresie:
a)
realizacji ochrony na obszarze portu, w sposób określony w ustawie i w planie ochrony portu,
b)
wdrożenia planu ochrony portu,
c)
współdziałania z organem ochrony portu i z oficerem ochrony portu,
d)
współdziałania z PFSO, CSO, Strażą Graniczną, Policją, Państwową Strażą Pożarną oraz Służbą Celno-Skarbową w celu realizacji, w sposób określony w ustawie, ochrony na obszarze portu oraz zapewnienia im warunków do wykonywania obowiązków służbowych;
11)
zarządzający obiektem portowym w zakresie:
a)
opracowania i wdrożenia planu ochrony obiektu portowego,
b)
wyznaczania PFSO i zapewnienia mu ścisłej współpracy z oficerem ochrony portu,
c)
wydania PFSO dokumentu identyfikacyjnego,
d)
współdziałania z organami administracji morskiej, Strażą Graniczną, Policją, Państwową Strażą Pożarną oraz Służbą Celno-Skarbową w celu realizacji ochrony na obszarze obiektu portowego, w sposób określony w ustawie i w planie ochrony obiektu portowego,
e)
zapewnienia technicznych i finansowych środków do realizacji zadań związanych z ochroną obiektu portowego, z uwzględnieniem wniosków wynikających z oceny stanu ochrony obiektu portowego;
12)
armator statku w zakresie:
a)
opracowania oceny stanu ochrony statku,
b)
opracowania oraz wdrożenia planu ochrony statku,
c)
wyznaczania CSO i SSO,
d)
współdziałania z organami administracji morskiej, Strażą Graniczną, Policją, Państwową Strażą Pożarną oraz Służbą Celno-Skarbową w celu realizacji ochrony na statku, w sposób określony w ustawie i w planie ochrony statku, oraz zapewnienie im warunków do wykonywania obowiązków służbowych,
e)
zapewniania technicznych i finansowych środków do realizacji zadań związanych z ochroną statku, z uwzględnieniem wniosków wynikających z oceny stanu ochrony statku;
13)
PFSO, CSO oraz SSO, w zakresie realizacji zadań określonych odpowiednio dla tych oficerów w Kodeksie ISPS.
1. 
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może, na wniosek zarządzającego obiektem portowym, zezwolić, w drodze decyzji administracyjnej, na wprowadzenie innych niż przewidziane w Kodeksie ISPS środków ochrony w stosunku do obiektu portowego lub grupy obiektów portowych, z wyjątkiem obiektów objętych umowami międzynarodowymi, o których mowa w ust. 3, jeżeli środki te są równoważne pod względem skuteczności ze środkami przewidzianymi w Kodeksie ISPS.
2. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku może, na wniosek armatora, zezwolić, w drodze decyzji administracyjnej, na wprowadzenie na jego statkach środków ochrony innych niż przewidziane w Kodeksie ISPS, jeżeli środki te są równoważne pod względem skuteczności ze środkami przewidzianymi w Kodeksie ISPS.
3. 
W drodze umów międzynarodowych mogą być przewidziane, zgodne z Prawidłem 11 Rozdziału XI-2 Konwencji SOLAS, alternatywne rozwiązania w zakresie ochrony statków wykonujących krótkie podróże międzynarodowe na stałych trasach między obiektami portowymi położonymi na terytorium państw-stron tych umów.
1. 
Do zadań centralnego punktu kontaktowego, o którym mowa w sekcji 4.14 w części B Kodeksu ISPS, należy:
1)
przekazywanie informacji CSO statków o polskiej przynależności;
2)
przekazywanie Komisji Europejskiej i Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej informacji o wprowadzonych środkach ochrony na morzu;
3)
przyjmowanie od punktu odbioru alertu informacji o odbiorze alertu;
4)
składanie Komisji Europejskiej i IMO raportów i sprawozdań o naruszeniu ochrony statków.
2. 
Do zadań regionalnego punktu kontaktowego, o którym mowa w sekcji 4.14 w części B Kodeksu ISPS, należy:
1)
przekazywanie do centralnego punktu kontaktowego informacji w zakresie ochrony żeglugi i portów;
2)
informowanie statków o aktualnym poziomie ochrony obiektu portowego lub portu;
3)
w odniesieniu do statku zmierzającego do polskiego portu:
a)
przyjmowanie informacji o poziomie ochrony statku i przekazywanie ich do właściwego oficera ochrony portu i PFSO,
b)
informowanie statku o posiadaniu przez właściwy obiekt portowy, znajdujący się w terytorialnym zakresie działania punktu kontaktowego, ważnego potwierdzenia zgodności obiektu portowego,
c)
informowanie o szczegółach kontaktowania się z właściwym PFSO i oficerem ochrony portu;
4)
doradztwo w zakresie ochrony na morzu dla statku:
a)
o polskiej przynależności,
b)
znajdującego się na polskim morzu terytorialnym lub morskich wodach wewnętrznych lub który zawiadomił o zamiarze wejścia na te akweny.
3. 
Do zadań punktu odbioru alertu należy:
1)
zarządzanie informacją o alercie, w tym:
a)
odbiór alertu,
b)
informowanie centralnego punktu kontaktowego o odebranym alercie,
c)
informowanie o odebranym alercie punktu odbioru alertu państwa, na którego obszarze morskim w danej chwili statek przebywa;
2)
odbiór od właściwych organów innych państw informacji o zagrożeniu ochrony statku znajdującego się na polskich obszarach morskich i zarządzanie tą informacją;
3)
utrzymywanie ciągłej gotowości do przyjmowania alertów i ich natychmiastowego przekazywania do centralnego punktu kontaktowego;
4)
alarmowanie Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa;
5)
prowadzenie szkoleń i ćwiczeń oraz testowanie procedur, systemów łączności i systemów uzyskiwania informacji w zakresie zarządzania informacją o alercie.
1. 
Oficer ochrony portu realizuje zadania punktu kontaktowego polegające w szczególności na utrzymywaniu kontaktu z PFSO, CSO i SSO oraz wymianie informacji w zakresie ochrony portu.
2. 
Organ ochrony portu może powierzyć jednemu oficerowi ochrony portu obowiązki oficera ochrony portu dla kilku obiektów portowych, także nieleżących w granicach portu.
1. 
PFSO jest obowiązany informować regionalny punkt kontaktowy i właściwego oficera ochrony portu o zdarzeniach i przesłankach mogących wpłynąć na ochronę obiektu portowego i portu, w tym w szczególności o wystąpieniu sytuacji zagrożenia lub prawdopodobieństwie wystąpienia sytuacji zagrożenia, które mogą wpływać na zmianę poziomu ochrony w obiekcie portowym lub porcie.
2. 
Kapitan, SSO lub CSO statku znajdującego się na polskim morzu terytorialnym lub morskich wodach wewnętrznych i CSO statku o polskiej przynależności są obowiązani informować regionalny punkt kontaktowy o zdarzeniach i przesłankach mogących wpłynąć na ochronę statku, w szczególności takich, które mogą wpływać na zmianę poziomu ochrony statku.
3. 
Na podstawie uzyskanych informacji dyrektor właściwego urzędu morskiego informuje o sytuacji ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.