Podwyższenie świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1 lipca 1989 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.38.208

Akt utracił moc

Wersja od: 18 stycznia 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 15 czerwca 1989 r.

w sprawie podwyższenia świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1 lipca 1989 r.

Na podstawie art. 67 i art. 74 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192), w związku z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 i z 1989 r. Nr 35, poz. 190), w związku z art. 3 ust. 2 pkt 3 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135 i z 1989 r. Nr 35, poz. 190), w związku z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) i w związku z art. 39 ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99 i z 1985 r. Nr 20, poz. 85) oraz na podstawie art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 190), art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192), art. 62 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68), art. 47 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192), art. 37 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146 oraz z 1989 r. Nr 32, poz. 169 i Nr 35, poz. 190), art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 147, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 i z 1989 r. Nr 32, poz. 169) oraz w związku z art. 18 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 24, poz. 133 i Nr 35, poz. 190) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne, zwane dalej "świadczeniami", przysługujące na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192), przyznane do dnia 30 czerwca 1989 r., podlegają podwyższeniu od dnia 1 lipca 1989 r. na zasadach określonych w § 2.

2. Przy ustalaniu roku przyznania świadczenia stosuje się odpowiednio przepis art. 122 ust. 5 ustawy, o której mowa w ust. 1.

§ 2. 1  

1. Podstawę wymiaru świadczeń określonych w § 1 podwyższa się z dniem 1 lipca 1989 r. o 120% - nie więcej jednak niż o kwotę 159.000 zł.

2. Podwyższenia świadczeń dokonuje się przy zastosowaniu współczynnika waloryzacyjnego, z wyjątkiem świadczeń określonych w § 3 pkt 2.

3. Jeżeli kwota podwyżki świadczenia, obliczona w myśl ust. 1 i 2, byłaby niższa od kwoty obejmującej podwyżkę świadczenia wynikającą ze zwiększenia podstawy wymiaru o 81,4%, nie więcej jednak niż o 108.000 zł, oraz dodatki z tytułu wzrostu cen podstawowych artykułów żywnościowych w wysokości 17.600 zł - kwota podwyżki ulega uzupełnieniu do tej kwoty.

4. Uzupełnienie, o którym mowa w ust. 3, zwiększa podstawę wymiaru emerytury lub renty przy odpowiednim zastosowaniu współczynnika waloryzacyjnego.

§ 3. Na zasadach określonych w § 1 i 2 podwyższeniu podlegają także świadczenia przysługujące na podstawie:

1) ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 i z 1989 r. Nr 35, poz. 190),

2) ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68), jeżeli świadczenia te były obliczone od wynagrodzenia lub uposażenia przysługującego żołnierzowi zawodowemu w odpowiednim stopniu wojskowym i według stanowiska typowego dla tego stopnia,

3) ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192),

4) ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146 oraz z 1989 r. Nr 32, poz. 169 i Nr 35, poz. 190),

5) dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135 i z 1989 r. Nr 35, poz. 190),

6) ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 147, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 i z 1989 r. Nr 32, poz. 169),

7) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192),

8) ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99 i z 1985 r. Nr 20, poz. 85).

§ 4. 2 Ryczałtowe podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68), zwiększa się od dnia 1 lipca 1989 r. odpowiednio do kwot 140.000 zł i 175.000 zł.

§ 5. 3 (skreślony).

§  6.

1. Na poczet należności z tytułu podwyższenia świadczeń zgodnie z § 2 i 4 oraz z tytułu podwyższenia najniższej emerytury i renty, o którym mowa w § 10, organy rentowe Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Ministerstwa Transportu, Żeglugi i Łączności wypłacą w czerwcu 1989 r. zaliczki w kwocie 30.000 zł, z uwzględnieniem ust. 2-6.

2. Osobie pobierającej więcej niż jedno świadczenie wypłaca się jedną zaliczkę.

3. Zaliczek nie wypłaca się do świadczeń polskich wypłacanych za granicą.

4. Osobie, której wypłaca się niepełne świadczenie, zaliczka przysługuje w wysokości obliczonej proporcjonalnie do wysokości wypłacanego świadczenia, z uwzględnieniem ust. 6.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku wypłacania jednego świadczenia więcej niż jednej uprawnionej osobie.

6. Osobie pobierającej emeryturę lub rentę w niepełnej wysokości oraz świadczenie o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej zaliczkę wypłaca się w wysokości 50% kwoty wymienionej w ust. 1.

§  7.

1. Zaliczkę na zasadach określonych w § 6, z zastrzeżeniem ust. 2, wypłaca się do emerytur i rent inwalidzkich przysługujących na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 24, poz. 133 i Nr 35, poz. 190) na poczet podwyżki emerytury (renty inwalidzkiej) w podstawowej wysokości, wynikającej z podwyżki najniższej emerytury pracowniczej (§ 10).

2. Do rent rodzinnych i okresowych rent inwalidzkich przysługujących na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, wypłaca się zaliczkę w kwocie 27.000 zł.

§  8.

1. Emerytury i renty inwalidzkie, przysługujące na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i z 1989 r. Nr 35, poz. 190) i ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192) - żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej zwolnionym ze służby do dnia 31 grudnia 1988 r., podlegają podwyższeniu od dnia 1 lipca 1989 r. na zasadach określonych w ust. 2.

2. Podstawę wymiaru emerytur i rent określonych w ust. 1 podwyższa się o taki procent, o jaki wzrosło przeciętne miesięczne uposażenie żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej w pierwszym półroczu 1989 r. w porównaniu z przeciętnym miesięcznym uposażeniem żołnierzy i funkcjonariuszy osiągniętym w 1988 r., nie więcej jednak niż o 250% kwoty wzrostu tego uposażenia.

3. Ministrowie Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych ustalą, w terminie do dnia 10 lipca 1989 r., odpowiednio dla żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, procent wzrostu przeciętnego miesięcznego uposażenia w pierwszym półroczu 1989 r. w porównaniu z przeciętnym miesięcznym uposażeniem żołnierzy i funkcjonariuszy osiągniętym w 1988 r. z równoczesnym określeniem kwoty maksymalnego wzrostu podstawy wymiaru świadczeń, stosownie do ust. 2.

4. Wojskowe i milicyjne organy emerytalne dokonają podwyższenia świadczeń w myśl ust. 1-3 w terminie do dnia 31 lipca 1989 r., z potrąceniem zaliczki wypłaconej na podstawie ust. 5.

5. Na zasadach określonych w § 6 organy rentowe Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wypłacą w czerwcu 1989 r. zaliczki na poczet należności z tytułu podwyższenia emerytur i rent zgodnie z ust. 1.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do rent rodzinnych po żołnierzach zawodowych oraz funkcjonariuszach Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej zmarłych do dnia 31 grudnia 1988 r., a także po zmarłych emerytach i rencistach wojskowych i milicyjnych zwolnionych ze służby do dnia 31 grudnia 1988 r.

§  9.

1. 4 Właściwe organy rentowe dokonają podwyższenia świadczeń w myśl § 2, 4 i 10 oraz wypłacą wyrównanie za okres od dnia 1 lipca 1989 r., po potrąceniu kwot zaliczek, we wrześniu i w październiku 1989 r.

2. Wypłata zaliczki, a także podwyższenie świadczeń i wypłata wyrównania następuje z urzędu, z tym że w razie zawieszenia prawa do świadczeń, podwyższenie świadczeń następuje przy wznowieniu ich wypłaty.

§ 9a. 5  

1. Świadczenia przysługujące na podstawie ustawy, o której mowa w § 1, oraz na podstawie przepisów wymienionych w § 3, przyznane w okresie po dniu 30 czerwca 1989 r. zwiększa się według zasad określonych w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 4.

2. 6 Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenie osiągnięte w miesiącach poprzedzających dzień 1 października 1989 r. podwyższa się o 120%, nie więcej jednak niż o 159.000 zł.

3. Podwyższenie świadczeń, o których mowa w ust. 1, następuje z urzędu, z tym że w razie zawieszenia prawa do świadczeń, podwyższenie świadczeń następuje przy wznowieniu ich wypłaty.

4. Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania do świadczeń ustalanych w myśl § 5 ust. 1-3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 1984 r. w sprawie okresów zatrudnienia za granicą i zasad udzielania świadczeń emerytalno-rentowych z tytułu tego zatrudnienia (Dz. U. Nr 17, poz. 81, z 1986 r. Nr 28, poz. 136 i z 1988 r. Nr 21, poz. 147).

§ 10. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie najniższych emerytur i rent (Dz. U. Nr 8, poz. 44, z 1986 r. Nr 2, poz. 12, z 1987 r. Nr 40, poz. 232, z 1988 r. Nr 33, poz. 251 i z 1989 r. Nr 4, poz. 26) § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1. Kwoty najniższych emerytur i rent inwalidzkich oraz rent rodzinnych od dnia 1 lipca 1989 r. wynoszą:

1) 40.000 zł miesięcznie - emerytura, renta rodzinna, renta inwalidzka I i II grupy oraz renta inwalidzka III grupy dla inwalidów, którzy osiągnęli wiek: 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna,

2) 33.000 zł miesięcznie - renta inwalidzka III grupy dla inwalidów, którzy nie osiągnęli wieku określonego w pkt 1."

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1989 r. (Dz.U.89.50.291) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1989 r.

² § 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1989 r. (Dz.U.89.50.291) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1989 r.

³ § 5 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1989 r. (Dz.U.89.50.291) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1989 r.

⁴ § 9 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1989 r. (Dz.U.89.50.291) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1989 r.

⁵ § 9a:

- dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1989 r. (Dz.U.89.50.291) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1989 r.

- z dniem 1 stycznia 1990 r. zwiększenia wynagrodzeń, o którym mowa w § 9a nin. rozporządzenia nie stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytur i rent, poza wypadkami określonymi w § 7 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 1990 r. zmieniającego niektóre przepisy w sprawie ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz.U.90.71.418), zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia zmieniającego.

⁶ § 9a ust. 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 stycznia 1990 r. (Dz.U.90.3.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 stycznia 1990 r.