Rozdział 7 - Oszacowanie podstawy opodatkowania. - Postępowanie podatkowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1963.11.60 t.j.
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1973 r.
Rozdział 7.
Oszacowanie podstawy opodatkowania.
Oszacowanie podstawy opodatkowania.
1.
W braku danych niezbędnych dla ustalenia rzeczywistej wysokości podstawy opodatkowania organ finansowy może ustalić ją w drodze oszacowania. Przy oszacowaniu organ finansowy obowiązany jest brać pod uwagę wszystkie istotne okoliczności, mające znaczenie dla ustalenia podstawy opodatkowania; może przy tym stosować także normy szacunkowe.2.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości prowadzonych przez podatnika ksiąg lub ich pominięcia z innych powodów w wyjątkowych, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami sprawy przypadkach, ustalenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania może być oparte na wynikach księgowych, uzupełnionych danymi, zebranymi w toku postępowania wyjaśniającego.3.
Normy szacunkowe opracowują organy finansowe, a zatwierdza Minister Finansów po wysłuchaniu opinii komisji odwoławczych przy organach finansowych drugiej instancji lub organizacji zawodowych albo innych organizacji reprezentujących gospodarkę nie uspołecznioną.4.
Przepis ust. 1 stosuje się w szczególności w przypadku: 1)
gdy organ finansowy zbadał powołane przez podatnika księgi i na podstawie przepisów niniejszego dekretu nie uznał ich za dowód, 2)
gdy księgi zostały w postępowaniu podatkowym pominięte (art. 80), 3)
gdy podatnik bez zgody organu finansowego w ciągu roku podatkowego zmienił rodzaj prowadzonych ksiąg albo zaniechał prowadzenia ksiąg (art. 101 ust. 7).5.
Podstawa opodatkowania może być ustalona w drodze oszacowania także w przypadku uchylenia lub zmiany prawomocnej decyzji przez Ministra Finansów.6.
W drodze oszacowania mogą być również ustalane dane niezbędne przy ustalaniu podstaw opodatkowania. Minister Finansów określa zasady, którymi mają się kierować organy finansowe przy ustalaniu tych danych.1.
W braku danych niezbędnych do ustalenia rzeczywistej wysokości dochodu organ finansowy może ustalić wysokość dochodu podatnika na podstawie znamion zewnętrznych świadczących o wydatkach domowych i osobistych podatnika oraz o jego ogólnym położeniu ekonomicznym.2.
Znamiona zewnętrzne powinny być szczegółowo przytoczone w decyzji organu finansowego.