Prawo dewizowe.
Dz.U.1994.136.703
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 2 grudnia 1994 r.
Prawo dewizowe.
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Ustawa reguluje zasady obrotu dewizowego i stosowania kursów walutowych, obowiązek zgłaszania mienia osób krajowych znajdującego się za granicą i mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju, a także właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej.
Wszelkie ograniczenia i obowiązki zawarte w ustawie i wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych nie mają zastosowania do:
Dokonywanie obrotu dewizowego
Dokonywanie obrotu dewizowego
Banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze na cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym.
Dokonywanie wywozu lub wysyłanie za granicę wartości dewizowych wymaga posiadania dokumentów stwierdzających uprawnienie do wywozu lub wysyłania tych wartości, zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 2.
Prezes Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze zarządzenia, może określić maksymalne granice, w jakich kursy, o których mowa w art. 13 ust. 1, mogą odchylać się od kursu złotego ustalanego w stosunku do koszyka walut wymienialnych (kursu centralnego).
Obowiązek zgłaszania mienia
Obowiązek zgłaszania mienia
Narodowy Bank Polski jest obowiązany przestrzegać tajemnicy o mieniu zgłoszonym w myśl art. 15; przepisy prawa bankowego o tajemnicy obrotów i stanów rachunków bankowych stosuje się odpowiednio.
Właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej
Właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej
Udzielenie zezwolenia dewizowego jednej ze stron na zawarcie i wykonanie umowy oznacza zezwolenie również dla drugiej strony oraz osoby trzeciej, której umowa dotyczy, jeżeli w zezwoleniu nie zastrzeżono inaczej.
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 160 i Nr 126, poz. 615) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 50. Kto, będąc osobą krajową, wbrew obowiązkowi przewidzianemu w ustawie nie odprzedaje walut obcych bankowi upoważnionemu do dokonywania skupu związanego z tym obowiązkiem, a także nie przedstawia temu bankowi do skupu uzyskanych dewiz,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"§ 2. Tej samej karze podlega osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom ustanawia na rzecz osoby zagranicznej poręczenia lub gwarancje wykonania zobowiązań, których przedmiotem świadczenia są wartości dewizowe.";
"Art. 53. Kto, będąc osobą krajową, bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom nabywa papiery wartościowe wystawione za granicą oraz kupony od tych papierów, a także udziały i akcje w spółkach lub przedsiębiorstwach mających siedzibę za granicą oraz inne prawa o podobnym charakterze w funduszach inwestycyjnych i powierniczych mających siedzibę za granicą,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"Art. 55. § 1. Kto, będąc osobą krajową, w obrocie z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych i wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie ustala, nie dokonuje lub nie przyjmuje płatności w walucie wymienialnej albo nie dokonuje lub nie przyjmuje płatności w tej walucie za pośrednictwem banku,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.
§ 2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu nie przekracza 5.000.000 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej.";
"Art. 57. Kto, będąc osobą krajową, bez wymaganego zezwolenia dewizowego nabywa nieruchomość za granicą w drodze czynności prawnej stanowiącej obrót dewizowy,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"§ 1. Kto, będąc osobą krajową, wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie dysponuje wartościami dewizowymi posiadanymi za granicą w sposób nie zapewniający ich niezwłocznego transferu z zagranicy,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"Art. 60. § 1. Kto, jako osoba krajowa będąca podmiotem gospodarującym, wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie dysponuje należnościami od osób zagranicznych w sposób nie zapewniający niezwłocznego transferu z zagranicy wszystkich zagranicznych środków płatniczych, na które opiewają te należności,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.",
§ 2. Tej samej karze podlega osoba krajowa, będąca podmiotem gospodarującym, która w umowach z osobami zagranicznymi ustala w sposób inny, niż to przewiduje ustawa, terminy wymagalności należności pieniężnych w obrocie z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych.";
"Art. 61. Kto, będąc w banku odpowiedzialnym za dopełnienie przewidzianego w ustawie obowiązku odprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu zagranicznych środków płatniczych, nie dopełnia tego obowiązku,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"Art. 62. Kto, będąc w banku odpowiedzialnym za dopełnienie obowiązku sprzedaży osobom krajowym zagranicznych środków płatniczych na cele określone w ustawie, nie dopełnia tego obowiązku bądź sprzedaje zagraniczne środki płatnicze na inne cele, niż przewiduje to ustawa,
podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";
"Art. 66. § 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale używa się określenia "ustawa", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703).
§ 2. Użyte w niniejszym rozdziale określenia "osoba krajowa", "osoba zagraniczna", "wartość dewizowa", "obrót dewizowy", "zagraniczne środki płatnicze", "waluta obca", "waluta wymienialna", "transfer za granicę", "transfer z zagranicy", "kraj", "podmiot gospodarujący", "obrót z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych" mają znaczenie nadane im w ustawie, o której mowa w § 1."
W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 40. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego może upoważnić bank do wykonywania określonych czynności obrotu dewizowego i związanych z nimi rozliczeń, a w szczególności do:
1) przyjmowania lokat w walutach obcych od osób krajowych i zagranicznych,
2) prowadzenia rachunków w walutach obcych dla osób krajowych i zagranicznych,
3) udzielania i zaciągania kredytów i pożyczek w walutach obcych,
4) udzielania gwarancji i poręczeń w walutach obcych,
5) skupu i sprzedaży wartości dewizowych, z zastrzeżeniem ust. 2, w zakresie, w jakim Prezes Narodowego Banku Polskiego uzna, iż bank daje rękojmię należytego i bezpiecznego wykonywania tych czynności.
2. Prezes Narodowego Banku Polskiego, w porozumieniu z Ministrem Finansów, może upoważnić bank do:
1) skupu od osób krajowych walut obcych podlegających obowiązkowi odprzedaży i sprzedaży tych walut Narodowemu Bankowi Polskiemu,
2) zakupu w Narodowym Banku Polskim walut wymienialnych w celu sprzedaży osobom krajowym dla wykonania przez te osoby wymagalnych zobowiązań w tych walutach wobec osób zagranicznych,
3) pośrednictwa w dokonywaniu płatności w walutach obcych oraz pobieraniu należności pieniężnych w tych walutach przez osoby krajowe w obrocie z zagranicą towarami, usługami oraz prawami na dobrach niematerialnych.
3. Banki upoważnione na podstawie ust. 1 lub ust. 2 mają prawo do otwierania i posiadania rachunków bankowych w bankach za granicą oraz do lokowania środków dewizowych na tych rachunkach lub na rachunkach w bankach krajowych.
4. Czynności banków określone w ust. 1 i 2 podlegają kontroli Narodowego Banku Polskiego.
5. W razie stwierdzenia, że czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, wykonywane są przez bank z naruszeniem przepisów prawa, statutu lub udzielonego upoważnienia bądź że dalsze ich wykonywanie zagrażałoby bezpieczeństwu gromadzonych w banku środków, Prezes Narodowego Banku Polskiego może zakazać bankowi dokonywania określonych czynności albo cofnąć w całości lub w określonej części udzielone upoważnienie.";
Banki realizują postanowienia uchwały Rady Ministrów w sprawie wykonania postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych zakazujących lub ograniczających obroty płatnicze z określonym krajem.
Do czasu wydania aktów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres trzech miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują dotychczasowe przepisy:
Traci moc ustawa z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 60, poz. 253 i Nr 100, poz. 442).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (55)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (3)
Akty zmieniane liczba obiektów na liście: (2)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (38)
Akty uchylające liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylane liczba obiektów na liście: (11)
- Zezwolenie dewizowe dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu na niektóre czynności obrotu dewizowego.
- Ogólne zezwolenie dewizowe.
- System rozliczeń między Narodowym Bankiem Polskim a bankami uprawnionymi do wykonywania czynności dewizowych na podstawie przepisów ustawy o Narodowym Banku Polskim i ustawy Prawo dewizowe.