Rozdział 1 - O WŁAŚCIWOŚCI W SPRAWACH EGZEKUCYJNYCH I O POSTĘPOWANIU W OGÓLNOŚCI. - Prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.93.803

Akt utracił moc

Wersja od: 28 października 1932 r.

Rozdział  I.

O WŁAŚCIWOŚCI W SPRAWACH EGZEKUCYJNYCH I O POSTĘPOWANIU W OGÓLNOŚCI.

Art.  1.

§ 1. Sprawy egzekucyjne należą do właściwości sądów grodzkich i urzędujących przy tych sądach komorników.

§ 2. Czynności egzekucyjne pełnią komornicy z wyjątkiem tych czynności, które są przekazane sądowi.

§ 3. W sprawach, przekazanych sądowi, komornik jest organem wykonawczym, spełniającym polecenia sądu.

§ 4. Sąd może z urzędu wydawać komornikowi zarządzenia, zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji, oraz usuwać spostrzeżone uchybienia.

Art.  2.

§ 1. Wnioski i oświadczenia w postępowaniu egzekucyjnem składa się bądź na piśmie, bądź ustnie do protokółu.

§ 2. W przypadku gdy według przepisów prawa niniejszego zachodzi potrzeba wysłuchania strony, wysłuchanie odbywa się stosownie do okoliczności bądź przez spisanie protokółu w obecności lub nieobecności drugiej strony, bądź przez oświadczenie strony na piśmie.

Art.  3.

Komornik w razie potrzeby może żądać od stron złożenia w wyznaczonym terminie wyjaśnień ustnych lub na piśmie, a nadto może zasięgać informacyj od urzędów oraz osób, nie uczestniczących w postępowaniu.

Art.  4.

Komornik na żądanie strony zawiadomi ją o każdej dokonanej czynności, o której terminie nie była zawiadomiona.

Art.  5.

§ 1. Skargę na czynności komornika wnosi się do sądu grodzkiego w terminie tygodniowym od daty czynności, a w przypadku gdy strona przed dokonaniem czynności żądała zawiadomienia o niej - od daty doręczenia.

§ 2. Sąd rozstrzyga postanowieniem po uprzedniem wysłuchaniu stron, jeżeli uzna to za potrzebne. Może nadto żądać wyjaśnień od komornika.

Art.  6.

§ 1. Na postanowienie sądu grodzkiego niema zażalenia, chyba że prawo niniejsze stanowi inaczej.

§ 2. W postępowaniu egzekucyjnem niema skargi kasacyjnej.

Art.  7.

Komornik może upomnieć, a po bezskutecznem upomnieniu wydalić osobę, która zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza jego czynnościom.

Art.  8.

§ 1. Komornik może wezwać pomocy organów policji w razie oporu; jeżeli opór stawia osoba wojskowa, należy wezwać pomocy wojskowego organu bezpieczeństwa, chyba że zwłoka grozi udaremnieniem egzekucji, a na miejscu niema organu wojskowego.

§ 2. W przypadku gdy pomoc organów policji okaże się nie wystarczającą dla stłumienia zbiorowych aktów oporu lub gwałtu przeciw czynnościom egzekucyjnym, komornik zwróci się do kierownika sądu o zażądanie pomocy wojska.

Art.  9.

§ 1. Strony mają prawo przeglądać akta sprawy komornika oraz sporządzać i otrzymywać odpisy lub wyciągi z tych akt.

§ 2. Komornik na żądanie wierzyciela powinien mu udzielić na piśmie wyjaśnień o stanie sprawy.

Art.  10.

§ 1. Podział czynności między komornikami, jeżeli ich kilku urzęduje przy sądzie, oznacza kierownik tego sądu.

§ 2. W przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, kierownik sądu na wniosek wierzyciela może wyznaczyć komornika, któremu sprawa według ogólnego podziału nie przypada.

§ 3. Komornik, do którego należy przeprowadzenie egzekucji przeciwko jednemu z współdłużników, powołany jest również do przeprowadzenia egzekucji z tego samego tytułu przeciwko każdemu z współdłużników, jeżeli czynności egzekucyjne mają być dokonane w okręgu tego samego sądu grodzkiego.

§ 4. Komornik, powołany do przeprowadzenia egzekucji w myśl dwóch paragrafów poprzedzających, zawiadomi o wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadłaby według podziału.

Art.  11.

§ 1. Jeżeli w toku postępowania okaże się, że egzekucja należy do właściwości innego sądu, sprawa będzie przekazana według właściwości; już dokonane czynności pozostają w mocy.

§ 2. Jeżeli wierzyciel nie wskazał podstaw do oznaczenia właściwości i nie podał ich w wyznaczonym terminie, który nie może być krótszy od tygodnia, postępowanie będzie umorzone.

Art.  12.

Komornik jest wyłączony od czynności stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego o wyłączeniu organów sądowych. Zarządzenia w tej mierze wydaje kierownik sądu.

Art.  13.

Jeżeli komornik z powodu przeszkód faktycznych lub prawnych nie może pełnić swych czynności, kierownik sądu zleci ich pełnienie innemu komornikowi lub sekretarzowi sądowemu.

Art.  14.

§ 1. Komornik obowiązany jest do wynagrodzenia szkód, spowodowanych swem niedbalstwem lub złą wolą, jeżeli poszkodowany nie mógł zapobiec szkodzie w toku postępowania zapomocą środków, przewidzianych w prawie niniejszem.

§ 2. Za szkodę Skarb Państwa jest odpowiedzialny solidarnie z komornikiem.

§ 3. Roszczenie o wynagrodzenie szkody przedawnia się z upływem dwóch lat od daty, kiedy poszkodowany dowiedział się o czynności lub zaniedbaniu komornika, które spowodowały szkodę.

Art.  15.

Przepisy prawa niniejszego, dotyczące komorników, stosuje się również do osób, pełniących czynności komornika.

Art.  16.

§ 1. Dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty, niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Koszty te podlegają ściągnięciu wraz z egzekwowanem roszczeniem.

§ 2. Na postanowienie sądu co do kosztów służy zażalenie.

Art.  17.

Prawo ubogich, przyznane stronie w procesie, rozciąga się także na zabezpieczenie i postępowanie egzekucyjne.

Art.  18.

W przypadkach, nieunormowanych prawem niniejszem, stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego.