Przekazanie niektórych drobnych przestępstw jako wykroczeń do orzecznictwa karno-administracyjnego.
Dz.U.1966.23.149
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 17 czerwca 1966 r.
o przekazaniu niektórych drobnych przestępstw jako wykroczeń do orzecznictwa karno-administracyjnego.
Wykroczenia przeciwko mieniu oraz przeciwko interesom nabywców.
Wykroczenia przeciwko mieniu oraz przeciwko interesom nabywców.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega karze grzywny do 3.000 złotych.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
Kto sprzedaje z zyskiem bilety wstępu na widowiska lub imprezy, jeżeli cena tych biletów nie przekracza kwoty 300 złotych,
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
Kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda i pobiera za świadczenia zapłatę wyższą od obowiązującej o kwotę nie przekraczającą 300 złotych,
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
Kto z towarów przeznaczonych do sprzedaży umyślnie usuwa utrwalone na nich oznaczenia określające ich cenę, jakość lub pochodzenie, jeżeli wartość towarów nie przekracza kwoty 300 złotych,
podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
podlega, jeżeli czyn stanowi wypadek mniejszej wagi, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 4.500 złotych.
Zasady odpowiedzialności i postępowania.
Zasady odpowiedzialności i postępowania.
W sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10 stosuje się przepisy części ogólnej prawa o wykroczeniach oraz przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 15, poz. 79 z późniejszymi zmianami) ze zmianami i uzupełnieniami wynikającymi z niniejszej ustawy.
Pomocnictwa dopuszcza się, kto do popełnienia wykroczenia udziela pomocy czynem lub słowem.
W sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10 nie można wydać orzeczenia o ukaraniu ani nakazu karnego, jeżeli od popełnienia czynu upłynął rok.
W sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10:
Minister Spraw Wewnętrznych może określić w drodze rozporządzenia rodzaje spraw, w jakich udział oskarżyciela publicznego w rozprawie w sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10 jest obowiązkowy.
W sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10 stwierdzenie przez sąd po upływie trzech miesięcy od popełnienia czynu albo na rozprawie głównej, że sprawa podlega orzecznictwu karno-administracyjnemu, nie tamuje rozpoznania sprawy.
Sąd rozpoznając sprawę osoby, której dotyczy art. 16 § 1 pkt 1, może orzec jak w sprawie o wykroczenie, jeżeli szczególne okoliczności za tym przemawiają.
W wypadkach określonych w art. 22-24 sąd stosuje przepisy art. 1-17 niniejszej ustawy, przepisy prawa o wykroczeniach, jak również art. 8 ust. 1 pkt 2, pkt 3 lit. b), pkt 3 lit. d), pkt 4 i 5 oraz ust. 2 i 3, art. 9, 9a, 9b, 9c, art. 10 ust. 1 i 2, art. 11 ust. 2, art. 14a oraz art. 46 ustawy o orzecznictwie karno-administracyjnym.
W sprawie zawiłej o wykroczenie określone w art. 1-10 skład orzekający może odroczyć wydanie orzeczenia najwyżej na 3 dni, podając do wiadomości obecnym na rozprawie miejsce i czas ogłoszenia tego orzeczenia.
Zmiana przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym.
Zmiana przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym.
W ustawie z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 15, poz. 79 z późniejszymi zmianami) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 5a. 1. Obsługę organizacyjno-prawną i biurową kolegiów karno-administracyjnych upoważnionych do orzekania w sprawach o wykroczenia określone w art. 1-10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o przekazaniu niektórych drobnych przestępstw jako wykroczeń do orzecznictwa karno-administracyjnego (Dz. U. Nr 23, poz. 149) oraz inne funkcje związane z pracami kolegiów sprawuje radca do spraw kolegium karno-administracyjnego.
2. Radca do spraw kolegium karno-administracyjnego jest pracownikiem prezydium rady narodowej, przy którym działa kolegium. Radcą do spraw kolegium karno-administracyjnego może być tylko osoba posiadająca ukończone studia prawnicze.
3. Minister Spraw Wewnętrznych określi zakres czynności radcy do spraw kolegium karno-administracyjnego.";
"d) jeżeli ustawa daje możność wyboru między karą aresztu a karą grzywny, wymierza się karę grzywny, można jednak wyjątkowo wymierzyć karę aresztu, gdy przemawia za tym waga popełnionego czynu albo gdy okoliczności sprawy świadczą o demoralizacji sprawcy lub gdy działał on w sposób zasługujący na szczególne potępienie.";
"a) wymierzając karę grzywny, jeżeli okoliczności wskazują na to, że egzekucja grzywny nie będzie skuteczna, można orzec na wypadek nieuiszczenia jej w przewidzianym terminie zamianę grzywny na karę aresztu, przyjmując jeden dzień aresztu za równoważnik grzywny w kwocie od 20 do 40 złotych,";
"Art. 9a. 1. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - mając na uwadze charakter i okoliczności czynu lub osobowość sprawcy - odstąpić od wymierzenia kary przewidzianej za dane wykroczenie.
2. W razie odstąpienia od wymierzenia kary można zastosować względem sprawcy upomnienie lub inny środek oddziaływania społecznego, mający na celu przywrócenie naruszonego przez sprawcę porządku prawnego lub wyrównanie wyrządzonej krzywdy, zwłaszcza przez przeproszenie pokrzywdzonego, uroczyste zapewnienie niepopełnienia więcej takiego czynu albo przez zobowiązanie sprawcy do przywrócenia stanu poprzedniego.
3. Odstąpienie od wymierzenia kary nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu przepadku przedmiotu wykroczenia w wypadkach przewidzianych w ustawie.
Art. 9b. 1 Wykonanie kary aresztu można warunkowo zawiesić, jeżeli ze względu na okoliczności towarzyszące popełnieniu wykroczenia, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia należy przypuszczać, że pomimo niewykonania kary nie popełni on nowego wykroczenia tego samego rodzaju.
2. Warunkowe zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który nie może być krótszy niż sześć miesięcy i nie może przekraczać roku.
3. Jeżeli wykroczeniem została wyrządzona szkoda w mieniu społecznym, warunkowe zawieszenie wykonania kary może być orzeczone tylko wówczas, gdy szkoda została w całości pokryta.
4. Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy, który w ciągu dwóch lat przed popełnieniem wykroczenia był już karany za przestępstwo lub wykroczenie tego samego rodzaju.
5. Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do zastępczej kary, aresztu.
Art. 9c. 1. Jeżeli w okresie próby ukarany popełni nowe tego samego rodzaju przestępstwo lub wykroczenie, organ orzekający zarządzi wykonanie zawieszonej kary.
2. Organ orzekający może zarządzić wykonanie zawieszonej kary, jeżeli w okresie próby ukarany popełni inne przestępstwo lub wykroczenie niż określone w ust. 1.
3. Jeżeli w ciągu dwóch miesięcy po upływie okresu próby nie zarządzono wykonania zawieszonej kary, ukaranie uważa się za niebyłe.";
"Art. 14a. Przewodniczący kolegium nie wszczynając postępowania może, jeżeli uzna, że jest to wystarczające dla wdrożenia sprawcy do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, przekazać sprawę kierownikowi zakładu pracy, w którym sprawca jest zatrudniony, z wnioskiem o zastosowanie środków przewidzianych w regulaminie pracy lub w postępowaniu dyscyplinarnym albo innych środków oddziaływania wychowawczego stosowanymi w zakładzie, jeżeli z charakteru popełnionego czynu wynika, że stanowi on naruszenie obowiązków pracowniczych. Z tych samych względów przewodniczący kolegium może zaniechać wszczęcia postępowania, jeżeli przed skierowaniem sprawy do kolegium zastosowano już w zakładzie pracy wobec sprawcy środki oddziaływania wychowawczego.";
"Art. 22a. 1. Skład orzekający jest obowiązany zebrać i rozpatrzyć w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy przemawiający zarówno za obwinionym, jak i przeciw niemu.
2. Skład orzekający może w toku rozprawy zmienić lub uchylić postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu.
3. Poza rozprawą - o dopuszczeniu dowodu decyduje przewodniczący składu orzekającego lub przewodniczący kolegium.
4. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od popierania wniosku o ukaranie nie wiąże kolegium.
Art. 22b. 1. Świadka przesłuchuje się w nieobecności świadków, którzy jeszcze nie złożyli zeznań, przy czym świadek po przesłuchaniu pozostaje na sali rozpraw aż do zamknięcia postępowania dowodowego, chyba że przewodniczący składu orzekającego zwolni go wcześniej.
2. Jeżeli zachodzi potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego w sprawie, a nie można tego uczynić na przeprowadzanej rozprawie, należy rozprawę odroczyć.
3. Postanowienie o odroczeniu rozprawy z przyczyn, o których mowa w ust. 2, powinno wskazywać środki dowodowe, za pomocą których materiał dowodowy ma być uzupełniony.
Art. 22c. Na rozprawie wolno odczytywać protokoły przesłuchań obwinionego, świadków i biegłych oraz wszelkie dokumenty i adnotacje znajdujące się w aktach, chyba że bezpośrednie przeprowadzenie dowodu jest niezbędne w celu jego sprawdzenia, zwłaszcza gdy udowadniane fakty są kwestionowane albo gdy skład orzekający poweźmie co do nich wątpliwości.
Art. 22d. Po zakończeniu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela głosu najpierw oskarżycielowi publicznemu, potem pokrzywdzonemu i w ostatniej kolejności obrońcy i obwinionemu.";
"4. Uzasadnienie powinno podawać, na jakich przesłankach faktycznych i prawnych oparto wydane orzeczenie lub postanowienie oraz jakich dowodów nie uwzględniono i dlaczego.",
"Art. 23a. 1. Orzeczenie o ukaraniu oprócz danych, o których mowa w art. 23 ust. 2, zawiera w miarę potrzeby rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania zasadniczej kary aresztu.
2. Orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary powinno zawierać dane określone w art. 23 ust. 2 pkt 1-7 i 10-12 oraz rozstrzygnięcie o odstąpieniu od wymierzenia kary i o ewentualnym zastosowaniu względem sprawcy środka oddziaływania społecznego lub kary dodatkowej.
Art. 23b. 1. Kolegium, które orzekało w sprawie w pierwszej instancji, rozstrzyga na posiedzeniu poza rozprawą o wykonaniu warunkowo zawieszonej kary aresztu; przepisy art. 23, 24, 33 i 36 stosuje się odpowiednio.
2. Rozpoznając odwołanie od postanowienia o wykonaniu warunkowo zawieszonej kary aresztu skład orzekający kolegium wojewódzkiego utrzymuje postanowienie w mocy lub uchyla je.";
"2. Prezydium rady narodowej może powołać do wykonywania w jego imieniu czynności, o których mowa w ust. 1, komisję w składzie: przewodniczący, zastępca przewodniczącego i trzech członków, której przewodniczy kierownik organu administracji do spraw wewnętrznych prezydium rady narodowej lub jego zastępca. Komisja podejmuje decyzję w składzie trzech osób, zawsze jednak z udziałem przewodniczącego komisji lub jego zastępcy."
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe i końcowe.
W zakresie, w jakim ustawa przekazuje niektóre czyny jako wykroczenia do orzecznictwa karno-administracyjnego, nie stosuje się przepisów ustaw karnych, określających czyny te jako przestępstwa, a w szczególności przepisów:
Sprawy o czyny określone w art. 1-10 popełnione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpoznaniu przez organy dotychczas właściwe.
Do czasu obsadzenia stanowiska radcy do spraw kolegium karno-administracyjnego obsługę organizacyjno-prawną i biurową kolegium (art. 28 pkt 2) sprawuje na dotychczasowych zasadach organ do spraw wewnętrznych prezydium właściwej rady narodowej.
Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych podda w drodze rozporządzenia obowiązkowi rejestracji orzeczenia o ukaraniu i nakazy karne za wykroczenia określone w art. 1-10 oraz określi sposób prowadzenia tego rejestru.
Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w drodze obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu i zastosowaniem ciągłej numeracji artykułów i ustępów.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1967 r., z wyjątkiem przepisu art. 28 pkt 2, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »