Przepisy tymczasowe o obrońcach sądowych i obrońcach przy sądach pokoju.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.15.205

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1932 r.

DEKRET

w przedmiocie przepisów tymczasowych o obrońcach sądowych i obrońcach przy sadach pokoju.

Art.  1.

Minister Sprawiedliwości na wniosek sądu apelacyjnego i po zasiągnięciu opinji rady naczelnej adwokackiej, w okręgach sądowych, gdzie liczba adwokatów jest niedostateczna ustala potrzebę upoważnienia osób prywatnych do bronienia spraw cudzych w sądach pokoju i w wydziałach odwoławczych sądów okręgowych i określa ich liczbę.

Art.  2.

Osoby, upoważnione do prowadzenia spraw w sądach pokoju i wydziale odwoławczym sądów okręgowych, używać będą tytułu "Obrońca przy sądach pokoju".

Art.  3.

Obrońcą przy sądach pokoju może być tylko obywatel Państwa Polskiego, nieposzlakowany, władający biegle językiem polskim w słowie i piśmie, który ukończył lat 25, otrzymał wykształcenie 4 - klasowe szkoły średniej i zdał przy właściwym sądzie okręgowym egzamin ze znajomości prawa.

Upoważnienia do prowadzenia spraw cudzych uchwalane będą przez połączone wydziały sądu okręgowego. Odnośne świadectwa wystawiają prezesi właściwych sądów.

Sąd przed udzieleniem upoważnienia zasięga opinji właściwej rady adwokackiej co do osoby kandydata.

Art.  4.

Obrońcy prywatni, którzy w chwili okupacji danego obszaru kraju posiadali świadectwo, dające prawo bronienia spraw cudzych, lub prawo to otrzymali od sądów polskich, będą mogli wykonywać je nadal pod warunkiem, że świadectwa ich zostaną potwierdzone przez sąd, przed którym obrońca sprawy prowadzić zamierza. Obrońca prywatny winien w tym celu w ciągu dni 60 od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, a w razie nieobecności albo przejścia do sądownictwa lub administracji - w ciągu dni 60 od dnia powrotu do kraju, względnie po wystąpieniu z sądownictwa lub administracji, wnieść do sądu właściwego podanie o potwierdzenie.

Sąd orzeka według swego uznania po zasiągnięciu opinji właściwej rady adwokackiej.

Dopóki orzeczenie sądu nie nastąpi, obrońcy prywatni wykonują prawa swoje nadal.

Obrońcy prywatni przy sądach okręgowych i apelacyjnych nosić będą tytuł "obrońców sądowych".

Art.  5. ¹

Obrońcy sądowi, względnie obrońcy przy sądach pokoju uprawnieni będą do obrony tylko przy tych sądach, od których świadectwo do bronienia spraw cudzych otrzymali.

Wydanie świadectwa następuje za roczną opłatą 100 mk. polskich, gdy chodzi o obronę przed sądami pokoju wraz z wydziałem odwoławczym sądu okręgowego, a 200 mk. polskich, gdy chodzi o sąd okręgowy lub sąd apelacyjny.

Opłaty powyższe uiszczane będą na korzyść skarbu corocznie w ciągu miesiąca stycznia do kasy sądu, wydającego świadectwo.

Otrzymujący świadectwo w międzyczasie od 1 - go lipca do 31 - go grudnia wnosi połowę przepisanej opłaty.

Art.  6. ²

(uchylony).

Art.  7.

Przepisy art. 8 do 11, 13 ust. 1, 38 - 41, 44 - 51, 56, 58 i 59 statutu palestry Państwa Polskiego mają do obrońców sądowych i obrońców przy sądach pokoju odpowiednie zastosowanie.

Art.  8.

Wszystkie dotychczasowe przepisy w przedmiocie obrońców prywatnych utrącają moc obowiązującą.

Art.  9.

Przepisy niniejsze obowiązują na ziemiach polskich dawnego zaboru rosyjskiego.

Dano w Warszawie, d. 8 lutego 1919 r.

¹ Wskazaną w art. 5 nin. dekretu opłatę za świadectwo do bronienia spraw cudzych podwyższa się do 10000 mk., względnie do 5000 mk. od każdego świadectwa corocznie, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1921 r. (Dz.U.21.106.770) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1922 r.

Wskazaną w art. 5 nin. dekretu opłałę za świadectwo do bronienia spraw sądowych podwyższa się do wysokości 1.000.000 względnie 2.000.000 mk. od każdego świadectwa corocznie, zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 lipca 1923 r. (Dz.U.23.92.728) zmieniającego nin. dekret z dniem 7 października 1923 r.

Wskazaną w art. 5 nin. dekretu opłatę za świadectwo do bronienia spraw sądowych podwyższa się do wysokości 150 złotych o ile chodzi o obronę przed sądem okręgowym lub sądem apelacyjnym, i do wysokości 80 złotych o ile chodzi o obronę przed sądami pokoju, zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1924 r. (Dz.U.24.16.154) zmieniającego nin. dekret z dniem 1 marca 1924 r.

² Art. 6 uchylony przez art. 5 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. zmieniającej niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.10.60) z dniem 1 marca 1932 r.