Rozdział 3 - Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy na statkach powietrznych wpisanych do rejestru - Rejestr cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.1617 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 15 października 2015 r.

Rozdział  3

Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy na statkach powietrznych wpisanych do rejestru

§  6.

1. Znakiem rozpoznawczym jest znak przynależności państwowej oraz znak rejestracyjny. Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

2. Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

3. Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery "SP".

4. Znak rejestracyjny samolotów, wiropłatów, balonów i sterowców składa się z grupy trzech liter.

5. Znak rejestracyjny szybowców i motoszybowców składa się z grupy czterech cyfr.

6. Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: XXX, PAN i TTT oraz zawierać liter: J, Ł, Ą, Ę, Ń, Ó, Ż, Ź, Ć, Ś.

§  7.

1. Do oznakowania statków powietrznych używa się wielkich liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Litery i cyfry są proste, bez ozdób.

2. Szerokość każdej litery lub cyfry, oprócz litery I, M, W i cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M - 5/6 wysokości litery, szerokość litery W - 6/6 wysokości litery, szerokość cyfry 1 - 2/6 wysokości cyfry.

3. Litery, cyfry i kreski poziome wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

4. Każda litera i cyfra jest oddzielona od innej poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Kreskę poziomą traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

§ 8. Litery i cyfry składające się na znak rozpoznawczy mają tę samą wielkość.

§ 9. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na statkach powietrznych lżejszych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

§  10.

1. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na skrzydłach statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

2. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znaki te nie mogą sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

§ 11. W przypadku gdy wymiary skrzydeł, kadłuba lub analogicznej konstrukcji statków powietrznych cięższych od powietrza uniemożliwiają umieszczenie znaków rozpoznawczych o wysokości określonej w § 10, umieszcza się znaki rozpoznawcze w wysokości zapewniającej identyfikację tych statków.

§ 11a. Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na statkach powietrznych kategorii specjalnej, będących statkami powietrznymi o znaczeniu historycznym związanym z rolą, jaką odgrywały w siłach zbrojnych, oraz na ich replikach może wynosić od 5 do 10 cm.

§ 12. Znaki rozpoznawcze na statkach powietrznych maluje się lub nanosi w inny sposób zapewniający podobny stopień trwałości tych znaków.

§  13.

1. Znaki rozpoznawcze na sterowcu umieszcza się na korpusie lub na powierzchni statecznika. W przypadku gdy znaki są umieszczane na korpusie, umieszcza się je z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. W przypadku gdy znaki są umieszczane na powierzchni statecznika, umieszcza się je na statecznikach poziomym i pionowym. Znaki na stateczniku poziomym umieszcza się na górnej powierzchni prawej połowy i na dolnej powierzchni lewej połowy, przy czym górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia. Znaki na stateczniku pionowym umieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery są rozmieszczone poziomo.

2. Znaki rozpoznawcze na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

3. Znaki rozpoznawcze na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

4. Znaki rozpoznawcze na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby były widoczne z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

§  14.

1. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się na dolnej powierzchni konstrukcji lewego skrzydła. W miarę możliwości znaki umieszcza się w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia skrzydła.

2. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się również albo na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji pomiędzy skrzydłami i usterzeniem ogonowym, albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znaki na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znaki umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

§ 15. W przypadku gdy w konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza nie ma elementów, o których mowa w § 14, znaki rozpoznawcze umieszcza się w sposób zapewniający identyfikację statku powietrznego.

§ 15a. Na cięższych od powietrza statkach powietrznych, o których mowa w § 11a, oraz na ich replikach znaki rozpoznawcze mogą być umieszczone pod usterzeniem ogonowym, a w przypadku śmigłowców lub wiatrakowców - na końcu belki ogonowej.

§  16.

1. Znaki rozpoznawcze umieszcza się również na tabliczce tożsamości, mocowanej na statkach powietrznych z wyjątkiem szybowców i motoszybowców.

2. Głębokość napisu wyrytego na tabliczce tożsamości nie może być mniejsza niż 1 mm; wysokość znaków napisu nie może być mniejsza niż 15 mm.

3. Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ogniotrwałego lub innego materiału ognioodpornego mającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje na statku powietrznym w miejscu dobrze widocznym w pobliżu głównego wejścia.

§  17.

1. Znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się na statkach powietrznych w odległości nie mniejszej niż 50 cm od znaków rozpoznawczych.

2. W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się w jednej linii ze znakami rozpoznawczymi, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaków rozpoznawczych.