Rozdział 3 - Zasady pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - Zasady i warunki wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.141.1180

Akt utracił moc

Wersja od: 24 sierpnia 2005 r.

Rozdział  3

Zasady pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Art.  4. 

1. Pobyt obywatela Unii i członka jego rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przekraczający okres 3 miesięcy wymaga uzyskania zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy.

2. 9  Wymogu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do obywatela Unii, który wykonuje pracę lub wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zachowując miejsce stałego pobytu na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do którego powraca co najmniej raz w tygodniu.

Art.  5. 

1. Zezwolenia na pobyt udziela się obywatelowi Unii, jeżeli:

1) 10  zamierza wykonywać albo wykonuje pracę lub zamierza wykonywać albo wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający 12 miesięcy albo

2) posiada ubezpieczenie zdrowotne oraz środki wystarczające do pokrycia kosztów pobytu bez potrzeby korzystania ze świadczeń pomocy społecznej.

2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się za wystarczające do pokrycia kosztów pobytu bez potrzeby korzystania ze świadczeń pomocy społecznej, jeżeli przekraczają wysokość dochodu na jednego członka gospodarstwa domowego, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238 oraz z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792).

3. 11  Zezwolenia na pobyt udziela się obywatelowi Unii, który:

1) w chwili zaprzestania wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej osiągnął wiek emerytalny określony przez polskie przepisy dotyczące ubezpieczenia emerytalnego i wykonywał pracę lub wykonywał działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres co najmniej 12 ostatnich miesięcy oraz przebywa nieprzerwanie na tym terytorium przez okres co najmniej 3 lat,

2) zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na skutek trwałej niezdolności do pracy i przebywa nieprzerwanie na tym terytorium przez okres co najmniej 2 lat

- choćby warunki określone w ust. 1 nie były spełnione, jeżeli z wnioskiem o ponowne wydanie zezwolenia na pobyt wystąpił nie później niż przed upływem 2 lat od dnia, w którym posiadane przez niego zezwolenie na pobyt utraciło ważność.

4. 12  Zezwolenia na pobyt udziela się obywatelowi Unii, który zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na skutek trwałej niezdolności do pracy, wynikającej z wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, choćby warunki określone w ust. 1 nie były spełnione, jeżeli z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pobyt wystąpił nie później niż przed upływem 2 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie, w wyniku którego zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub jeżeli wystąpił z wnioskiem o ponowne wydanie zezwolenia na pobyt nie później niż przed upływem 2 lat od dnia, w którym posiadane przez niego zezwolenie na pobyt utraciło ważność.

5. 13  Zezwolenia na pobyt udziela się członkowi rodziny obywatela Unii, który zmarł w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej w okresie wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, choćby warunki określone w ust. 1 nie były spełnione, jeżeli zdarzenie, w wyniku którego obywatel Unii zmarł, nastąpiło przed uzyskaniem przez niego zezwolenia na pobyt.

Art.  6. 

1. Zezwolenia na pobyt udziela się na 5 lat, licząc od daty jego wydania.

2. Zezwolenie na pobyt przedłuża się po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, na kolejne 5-letnie okresy, z zastrzeżeniem ust. 3, na wniosek obywatela Unii, jeżeli spełnia on warunki wymagane do uzyskania zezwolenia na pobyt, z zastrzeżeniem ust. 4.

3. Jeżeli obywatel Unii przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonywaniem pracy i w dniu złożenia wniosku o pierwsze przedłużenie zezwolenia na pobyt pozostaje bez pracy z przyczyn przez siebie niezawinionych, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy, zezwolenie na pobyt przedłuża się na okres 12 miesięcy.

4. Wymogu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do obywatela Unii, o którym mowa w art. 5 ust. 3 i 4.

Art.  7. 

1. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się obywatelowi Unii, który posiada środki i ubezpieczenie, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1) podejmuje studia lub

2) 14  zamierza wykonywać albo wykonuje pracę lub zamierza wykonywać albo wykonuje działalność gospodarczą przez okres od 3 do 12 miesięcy, lub

3) poszukuje pracy.

2. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się w przypadku, o którym mowa w ust. 1 w:

1) pkt 1 - na jeden rok,

2) 15  pkt 2 - na okres wykonywania pracy, wynikający z pisemnego oświadczenia pracodawcy lub podmiotu upoważnionego do powierzenia obywatelowi Unii wykonywania pracy, o zamiarze powierzenia wykonywania pracy lub zaświadczenia o wykonywaniu pracy, wskazujących okres zatrudnienia, lub na okres wykonywania działalności gospodarczej,

3) pkt 3 - na 6 miesięcy.

3. Zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przedłuża się na kolejne okresy roczne, jednakże nie dłużej niż do dnia ukończenia studiów.

Art.  8. 

1. Zezwolenie na pobyt oraz zezwolenie na pobyt czasowy udzielone obywatelowi Unii obejmuje członka rodziny obywatela Unii.

2. Zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z podjęciem studiów nie może obejmować krewnych i powinowatych obywatela Unii ubiegającego się o to zezwolenie.

Art.  9. 

W przypadku gdy członek rodziny nie został objęty decyzją o zezwoleniu na pobyt lub decyzją o zezwoleniu na pobyt czasowy, a wystąpiły okoliczności uzasadniające objęcie go taką decyzją, wydaną uprzednio decyzję w tej sprawie zmienia się.

Art.  10. 

1. W przypadku gdy zezwolenie na pobyt udzielone obywatelowi Unii obejmuje także członka rodziny, w razie śmierci obywatela Unii członek rodziny zachowuje prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tego zezwolenia, o ile spełnia warunki, o których mowa w art. 5 ust. 1.

2. Wymogu spełnienia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1, nie stosuje się do:

1) małoletniego członka rodziny obywatela Unii,

2) członków rodziny obywatela Unii, o którym mowa w art. 5 ust. 3 i 4.

Art.  11. 

1. Obywatelowi Unii i członkowi jego rodziny można odmówić udzielenia zezwolenia na pobyt albo zezwolenia na pobyt czasowy wyłącznie ze względu na konieczność ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia publicznego lub ze względu na zagrożenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa.

2. Przepis ust. 1 stosuje się do przedłużania zezwolenia na pobyt i zezwolenia na pobyt czasowy, z tym że odmowa przedłużenia tych zezwoleń nie może nastąpić ze względu na konieczność ochrony zdrowia publicznego.

3. W decyzji o odmowie udzielenia lub przedłużenia zezwolenia na pobyt albo na pobyt czasowy określa się termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez obywatela Unii i członka jego rodziny.

4. Termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być krótszy niż:

1) 15 dni od dnia, w którym decyzja o odmowie udzielenia zezwolenia na pobyt albo na pobyt czasowy stała się ostateczna,

2) 30 dni od dnia, w którym decyzja o odmowie przedłużenia zezwolenia na pobyt albo na pobyt czasowy stała się ostateczna.

Art.  12. 

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób uznanych za zagrażające zdrowiu publicznemu, z powodu których można odmówić zezwolenia na pobyt lub pobyt czasowy obywatelowi Unii i członkowi jego rodziny, uwzględniając zalecenia wydane w tym zakresie przez Światową Organizację Zdrowia.

Art.  13. 

1. Obywatelowi Unii, któremu udzielono zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy albo przedłużono te zezwolenia, wydaje się kartę pobytu obywatela Unii Europejskiej na okres ważności udzielonego zezwolenia.

2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem Unii, któremu udzielono zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy albo przedłużono te zezwolenia, wydaje się dokument pobytu.

Art.  14. 

1. Karta pobytu obywatela Unii Europejskiej i dokument pobytu określają rodzaj udzielonego zezwolenia, okres ich ważności oraz zawierają imię i nazwisko osoby, której zostały wydane.

2. Obywatel Unii i członek rodziny jest obowiązany niezwłocznie zwrócić posiadaną kartę pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokument pobytu organowi, który je wydał, w przypadku nabycia obywatelstwa polskiego lub cofnięcia zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy.

3. W razie zgonu obywatela Unii lub członka rodziny niebędącego obywatelem Unii obowiązek zwrotu karty pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokumentu pobytu spoczywa na osobach obowiązanych do zgłoszenia zgonu na podstawie przepisów o aktach stanu cywilnego.

Art.  15. 

Karta pobytu obywatela Unii Europejskiej i dokument pobytu podlegają wymianie w przypadku:

1) zmiany nazwiska lub imienia,

2) zmiany adresu lub innych danych, które wpisuje się do karty pobytu (dokumentu pobytu),

3) zmiany wyglądu utrudniającego ustalenie tożsamości obywatela Unii lub członka rodziny,

4) uszkodzenia dotychczas posiadanej karty pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokumentu pobytu w stopniu utrudniającym posługiwanie się nimi,

5) utraty dotychczas posiadanej karty pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokumentu pobytu.

Art.  16. 

Za wydanie karty pobytu obywatela Unii Europejskiej i dokumentu pobytu pobiera się opłatę w kwocie równej wysokości opłaty za wydanie obywatelowi polskiemu dowodu osobistego.

Art.  17. 

1. Zezwolenie na pobyt udzielone obywatelowi Unii cofa się, jeżeli:

1) nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego albo nie posiada środków wystarczających do pokrycia kosztów pobytu bez potrzeby korzystania ze świadczeń pomocy społecznej, z zastrzeżeniem ust. 2-4, lub

2) wymaga tego ochrona porządku i bezpieczeństwa publicznego albo bezpieczeństwo i obronność państwa.

2. 16  Zezwolenia na pobyt udzielonego obywatelowi Unii, który:

1) w chwili zaprzestania wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej osiągnął wiek emerytalny określony przez polskie przepisy dotyczące ubezpieczenia emerytalnego i wykonywał pracę lub wykonywał działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres co najmniej 12 ostatnich miesięcy oraz przebywa nieprzerwanie na tym terytorium przez okres co najmniej 3 lat,

2) zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na skutek trwałej niezdolności do pracy i przebywa nieprzerwanie na tym terytorium przez okres co najmniej 2 lat,

3) zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na skutek trwałej niezdolności do pracy, wynikającej z wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

- nie cofa się, choćby środki na pokrycie kosztów pobytu były niewystarczające.

3. Zezwolenia na pobyt udzielonego członkowi rodziny, o którym mowa w art. 5 ust. 5, nie cofa się, choćby środki na pokrycie kosztów pobytu były niewystarczające.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zezwolenia na pobyt nie cofa się, jeżeli obywatel Unii przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonywaniem pracy przez okres przekraczający 12 miesięcy i pozostaje bez pracy z przyczyn przez siebie niezawinionych.

5. Zezwolenie na pobyt czasowy cofa się w przypadkach, o których mowa w ust. 1, a także jeżeli właściwy organ stwierdzi, że obywatel Unii:

1) utracił status studenta lub

2) 17  zaprzestał wykonywania pracy lub wykonywania działalności gospodarczej, lub

3) zaprzestał poszukiwania pracy.

6. W decyzji o cofnięciu zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy wydanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa się termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie krótszy niż 30 dni, od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art.  18. 

1. Obywatel Unii lub członek rodziny może być wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jedynie ze względu na konieczność ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz ze względu na zagrożenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa.

2. Decyzja o wydaleniu powoduje z mocy prawa cofnięcie zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy.

⁹ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 51 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹⁰ Art. 5 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 51 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹¹ Art. 5 ust. 3 zmieniony przez art. 51 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹² Art. 5 ust. 4 zmieniony przez art. 51 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹³ Art. 5 ust. 5 zmieniony przez art. 51 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹⁴ Art. 7 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez art. 51 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹⁵ Art. 7 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 51 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹⁶ Art. 17 ust. 2 zmieniony przez art. 51 pkt 5 lit. a) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.

¹⁷ Art. 17 ust. 5 pkt 2 zmieniony przez art. 51 pkt 5 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.04.173.1808) z dniem 21 sierpnia 2004 r.