Rozdział 7 - Odpowiedzialność zawodowa ratowników medycznych - Zawód ratownika medycznego oraz samorząd ratowników medycznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.2187 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 11 października 2023 r. do: 31 grudnia 2029 r.

Rozdział  7

Odpowiedzialność zawodowa ratowników medycznych

1. 
Ratownicy medyczni podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu ratownika medycznego, zwane dalej "przewinieniem zawodowym".
2. 
Odpowiedzialności zawodowej, o której mowa w ust. 1, podlegają także ratownicy medyczni wykonujący tymczasowo i okazjonalnie zawód ratownika medycznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 18 ust. 1.
1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych toczy się niezależnie od postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego dotyczących tego samego czynu.
2. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych może być zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego, o ile ich wynik może mieć wpływ na rozstrzygnięcie w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.
1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych obejmuje:
1)
czynności sprawdzające;
2)
postępowanie wyjaśniające;
3)
postępowanie przed sądem ratowników medycznych;
4)
postępowanie wykonawcze.
2. 
Celem czynności sprawdzających jest wstępne zbadanie okoliczności koniecznych do ustalenia, czy istnieją podstawy do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. W trakcie czynności sprawdzających nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem możliwości przesłuchania w charakterze świadka osoby składającej skargę na ratownika medycznego.
3. 
Celem postępowania wyjaśniającego jest ustalenie, czy został popełniony czyn mogący stanowić przewinienie zawodowe, wyjaśnienie okoliczności sprawy, a w przypadku stwierdzenia znamion przewinienia zawodowego - ustalenie obwinionego oraz zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu ratowników medycznych.
1. 
Stronami postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych są pokrzywdzony oraz ratownik medyczny, którego dotyczy postępowanie, lub obwiniony.
2. 
W postępowaniu przed sądem ratowników medycznych stroną jest również Rzecznik Dyscyplinarny.
3. 
W postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wykonuje prawa i obowiązki Rzecznika Dyscyplinarnego.
1. 
Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przewinienie zawodowe.
2. 
Pokrzywdzony może ustanowić nie więcej niż dwóch pełnomocników spośród ratowników medycznych, adwokatów lub radców prawnych.
3. 
W razie śmierci pokrzywdzonego jego prawa w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych, w tym prawo dostępu do informacji medycznej oraz dokumentacji medycznej, może wykonywać małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub tym samym stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
4. 
W przypadku gdy organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych dysponuje informacjami o osobach, o których mowa w ust. 3, poucza o przysługujących uprawnieniach co najmniej jedną z nich.
5. 
Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych może ograniczyć pokrzywdzonemu dostęp do akt sprawy w zakresie określonym w przepisach odrębnych.
1. 
Za obwinionego uważa się ratownika medycznego, wobec którego w toku postępowania wyjaśniającego Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów lub przeciwko któremu skierował do sądu ratowników medycznych wniosek o ukaranie.
2. 
Obwiniony może ustanowić nie więcej niż dwóch obrońców spośród ratowników medycznych, adwokatów lub radców prawnych.
3. 
W czasie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych na uzasadniony wniosek obwinionego sąd ratowników medycznych może ustanowić mu obrońcę z urzędu spośród ratowników medycznych, adwokatów lub radców prawnych.
4. 
W przypadku gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności obwinionego i nie ustanowił on obrońcy z wyboru, sąd ratowników medycznych ustanawia mu obrońcę z urzędu spośród ratowników medycznych, adwokatów lub radców prawnych. W postępowaniu wyjaśniającym sąd ratowników medycznych ustanawia obrońcę na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego.
5. 
Jeżeli organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych uzna za niezbędne ustanowienie obrońcy ze względu na okoliczności utrudniające obronę, sąd ratowników medycznych ustanawia obwinionemu obrońcę z urzędu spośród ratowników medycznych, adwokatów lub radców prawnych.
1. 
Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych przeprowadza dowody na wniosek stron albo z urzędu.
2. 
Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego lub specjalisty.
3. 
W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego obwinionego powołuje się dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.
4. 
Nie stanowi naruszenia tajemnicy zawodowej składanie przez ratownika medycznego zeznań i wyjaśnień w zakresie okoliczności objętych postępowaniem w trakcie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych.
1. 
W przypadku gdy w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych świadek, biegły lub specjalista bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie Rzecznika Dyscyplinarnego lub na rozprawę przed sądem ratowników medycznych albo bezpodstawnie odmawia zeznań, Rzecznik Dyscyplinarny lub sąd ratowników medycznych może zwrócić się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wezwanej o:
1)
nałożenie kary za nieusprawiedliwione niestawiennictwo albo za odmowę zeznań;
2)
przymusowe sprowadzenie świadka, biegłego lub specjalisty.
2. 
Świadek, biegły lub specjalista nie podlega karze, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa albo odmowy złożenia zeznań.
3. 
W przypadku gdy świadek, biegły lub specjalista nie może stawić się z powodu przeszkody zbyt trudnej do usunięcia, sąd ratowników medycznych zleca jego przesłuchanie członkowi wyznaczonemu ze swojego składu. Strony mają prawo brać udział w tej czynności.
1. 
Nie można pociągnąć do odpowiedzialności zawodowej obwinionego, dopóki popełnienie przewinienia zawodowego nie zostanie udowodnione i stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu ratowników medycznych.
2. 
Wszelkie wątpliwości, których w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych nie da się usunąć, należy tłumaczyć na korzyść obwinionego.
3. 
Organy prowadzące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Prawomocne rozstrzygnięcie sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny jest wiążące dla organów prowadzących postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.

Postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych nie wszczyna się, a wszczęte postępowania w tym przedmiocie umarza się, jeżeli:

1)
czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2)
czyn nie stanowi przewinienia zawodowego albo ustawy stanowią, że sprawca nie popełnia przewinienia zawodowego;
3)
obwiniony zmarł;
4)
nastąpiło ustanie karalności;
5)
postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
6)
szkodliwość społeczna czynu jest znikoma.
1. 
Nie można wszcząć postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych, jeżeli od chwili popełnienia czynu upłynęły 3 lata.
2. 
Bieg przedawnienia do wszczęcia postępowania przerywa każda czynność Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. 
Karalność przewinienia zawodowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat.
4. 
W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie przestępstwo, ustanie karalności przewinienia zawodowego następuje nie wcześniej niż ustanie karalności przestępstwa.

W sprawach odpowiedzialności zawodowej Rzecznika Dyscyplinarnego postępowanie prowadzi zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wyznaczony przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny, a w sprawach odpowiedzialności zawodowej zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego - Rzecznik Dyscyplinarny lub jego zastępca wyznaczeni przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny.

1. 
Rzecznik Dyscyplinarny niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazującej na możliwość popełnienia przewinienia zawodowego jest obowiązany wydać postanowienie o wszczęciu albo o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Postanowienie doręcza się stronom.
2. 
Jeżeli zachodzi potrzeba, Rzecznik Dyscyplinarny może zażądać uzupełnienia w określonym terminie danych zawartych w informacji, o której mowa w ust. 1, lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym przypadku postanowienie o wszczęciu albo o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego należy wydać najpóźniej w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1.
1. 
Pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego, a stronom - na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.
2. 
Zażalenie wnosi się do sądu ratowników medycznych w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu postanowienia.
1. 
Sąd ratowników medycznych może uchylić postanowienia, o których mowa w art. 165 ust. 1, i przekazać postępowanie do dalszego prowadzenia przez Rzecznika Dyscyplinarnego.
2. 
Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego albo odmowie jego wszczęcia, organ uchylający postanowienie wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są wiążące dla Rzecznika Dyscyplinarnego.

W toku postępowania wyjaśniającego Rzecznik Dyscyplinarny dąży do szczegółowego wyjaśnienia sprawy. W tym celu może przesłuchiwać pokrzywdzonego i inne osoby w charakterze świadków, powoływać i przesłuchiwać biegłych lub specjalistów, jak również przeprowadzać inne dowody. W przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przewinienia zawodowego, Rzecznik Dyscyplinarny może przesłuchać ratownika medycznego w charakterze obwinionego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia.

1. 
W przypadku gdy zebrany w postępowaniu wyjaśniającym materiał dowodowy wskazuje na fakt popełnienia przewinienia zawodowego, Rzecznik Dyscyplinarny wydaje postanowienie o przedstawieniu ratownikowi medycznemu zarzutów.
2. 
Zarzuty przedstawia się ratownikowi medycznemu osobiście lub doręcza się na piśmie, informując go o przysługujących mu prawach, w tym o prawie do złożenia wyjaśnień.
1. 
W przypadku gdy postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do sporządzenia wniosku o ukaranie, Rzecznik Dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania bez konieczności uprzedniego zaznajomienia obwinionego z materiałami postępowania wyjaśniającego i wydania postanowienia o zamknięciu postępowania.
2. 
W postanowieniu o umorzeniu postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej jest zawarte wskazanie przyczyn umorzenia.
3. 
Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów, postanowienie o umorzeniu powinno zawierać także imię (imiona) i nazwisko obwinionego oraz określenie zarzucanego mu czynu.
1. 
W przypadku gdy istnieją podstawy do sporządzenia wniosku o ukaranie, Rzecznik Dyscyplinarny zawiadamia obwinionego i jego obrońców o terminie końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania wyjaśniającego wraz z pouczeniem o możliwości uprzedniego przejrzenia akt.
2. 
W terminie 14 dni od dnia zaznajomienia obwinionego z materiałami postępowania wyjaśniającego może on składać wnioski o uzupełnienie postępowania.
3. 
Termin zaznajomienia obwinionego z materiałami postępowania wyznacza się w taki sposób, aby od dnia doręczenia zawiadomienia o nim obwinionemu i jego obrońcom upłynęło co najmniej 14 dni.
4. 
Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje dalszego postępowania.
5. 
Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, Rzecznik Dyscyplinarny wydaje postanowienie o jego zamknięciu.
6. 
Rzecznik Dyscyplinarny w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zamknięciu postępowania wyjaśniającego składa do sądu ratowników medycznych wniosek o ukaranie.
1. 
Wniosek o ukaranie zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko oraz numer dokumentu "Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego" obwinionego, którego dotyczy postępowanie;
2)
dokładne określenie zarzucanego przewinienia zawodowego ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków z niego wynikających;
3)
imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę, jak również inne dowody;
4)
uzasadnienie wniosku.
2. 
O skierowaniu wniosku do sądu ratowników medycznych Rzecznik Dyscyplinarny zawiadamia pokrzywdzonego, obwinionego i Krajową Radę.
1. 
Postępowanie wyjaśniające prowadzone przez Rzecznika Dyscyplinarnego powinno być zakończone w ciągu 6 miesięcy od dnia uzyskania informacji wskazującej na możliwość popełnienia przewinienia zawodowego.
2. 
W uzasadnionym przypadku Rzecznik Dyscyplinarny może przedłużyć okres postępowania wyjaśniającego na dalszy czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
3. 
W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego w terminie roku od dnia wszczęcia postępowania wyjaśniającego sąd ratowników medycznych może przedłużyć postępowanie wyjaśniające na dalszy czas określony, nie dłuższy jednak niż rok.
4. 
Stronom przysługuje prawo złożenia do sądu ratowników medycznych zażalenia na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Rzecznika Dyscyplinarnego.
5. 
Sąd ratowników medycznych po otrzymaniu zażalenia na przewlekłość postępowania może:
1)
wydać postanowienie o przejęciu postępowania wyjaśniającego;
2)
oddalić zażalenie;
3)
przekazać postępowanie do dalszego prowadzenia przez Rzecznika Dyscyplinarnego, ustalając wytyczne co do sposobu rozstrzygnięcia tego postępowania oraz wyznaczając termin załatwienia sprawy.
1. 
W przypadku gdy zebrane dowody wskazują z dużym prawdopodobieństwem, że ratownik medyczny, którego dotyczy postępowanie, lub obwiniony popełnił ciężkie przewinienie zawodowe, a rodzaj tego przewinienia wskazuje, że wykonywanie zawodu ratownika medycznego zagraża bezpieczeństwu pacjentów lub grozi popełnieniem kolejnego przewinienia zawodowego, sąd ratowników medycznych, na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego albo o ograniczeniu zakresu czynności w wykonywaniu zawodu ratownika medycznego na okres do wydania prawomocnego orzeczenia w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, nie dłużej jednak niż do roku.
2. 
Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. 
Obwiniony i jego obrońca mają prawo być obecni na posiedzeniu sądu ratowników medycznych, którego przedmiotem jest wydanie postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
4. 
Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie przekazuje się Prezesowi Krajowej Rady.
5. 
Jeżeli do upływu okresu tymczasowego zawieszenia albo ograniczenia, o których mowa w ust. 1, w sprawie zawieszonego ratownika medycznego nie zapadnie prawomocne orzeczenie sądu ratowników medycznych, sąd ratowników medycznych z urzędu bada zasadność dalszego tymczasowego zawieszenia albo ograniczenia.
6. 
Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, obwinionemu przysługuje zażalenie w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego za pośrednictwem Sądu Dyscyplinarnego, który wydał postanowienie. Zażalenie nie wstrzymuje natychmiastowej wykonalności postanowienia.
7. 
W przedmiocie zażalenia na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie trzyosobowym.
1. 
Sprawy w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych w pierwszej instancji rozpoznaje Sąd Dyscyplinarny.
2. 
Sprawy przeciwko członkom organów Krajowej Izby Ratowników Medycznych oraz przeciwko zastępcom Rzecznika Dyscyplinarnego rozpoznaje w pierwszej instancji Wyższy Sąd Dyscyplinarny.
3. 
Wyższy Sąd Dyscyplinarny:
1)
rozpoznaje odwołania od orzeczeń Sądu Dyscyplinarnego;
2)
rozpoznaje zażalenia na postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu ratownika medycznego przez obwinionego na okres do roku;
3)
orzeka o wznowieniu postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych.
1. 
Postępowanie przed sądem ratowników medycznych odbywa się na rozprawie jawnej.
2. 
Sąd ratowników medycznych wyłącza jawność rozprawy, jeżeli jawność mogłaby:
1)
naruszyć tajemnicę zawodową, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta;
2)
wywołać zakłócenie spokoju i porządku publicznego;
3)
obrażać dobre obyczaje;
4)
ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy;
5)
naruszyć ważny interes prywatny.
1. 
Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie trzyosobowym.
2. 
Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie pięcioosobowym.

Członkowie Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w zakresie orzekania podlegają przepisom powszechnie obowiązującego prawa.

1. 
W razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wskazujących, że postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych nie powinno być wszczęte albo wszczęte postępowanie powinno zostać umorzone, sąd ratowników medycznych umarza postępowanie. W razie ujawnienia okoliczności wymienionych w art. 161 pkt 1 albo 2 sąd ratowników medycznych wydaje orzeczenie uniewinniające obwinionego, a jeżeli obwiniony w chwili popełnienia czynu był niepoczytalny - umarza postępowanie.
2. 
Sąd ratowników medycznych może umorzyć postępowanie, jeżeli przewinienie zawodowe jest mniejszej wagi albo orzeczenie wobec obwinionego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za ten sam czyn w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawy, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.
1. 
Sąd ratowników medycznych może orzekać następujące kary:
1)
upomnienie;
2)
naganę;
3)
karę pieniężną;
4)
zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w ramach wykonywania zadań, o których mowa w art. 36, na okres od roku do 5 lat;
5)
ograniczenie zakresu czynności w wykonywaniu zawodu ratownika medycznego na okres od 6 miesięcy do 2 lat;
6)
zawieszenie prawa wykonywania zawodu na okres od roku do 5 lat;
7)
pozbawienie prawa wykonywania zawodu.
2. 
Sąd ratowników medycznych, orzekając karę przewidzianą w ust. 1 pkt 7, może dodatkowo orzec karę wymienioną w ust. 1 pkt 4.
1. 
Karę pieniężną orzeka się na cel społeczny związany z ochroną zdrowia w wysokości od jednej trzeciej do czterokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku.
2. 
Karę pieniężną orzeka się samoistnie albo obok kar wymienionych w art. 179 ust. 1 pkt 4-7.
1. 
Zawieszenie prawa wykonywania zawodu orzeka się w miesiącach i latach.
2. 
Bieg kary rozpoczyna się z dniem uprawomocnienia się orzeczenia.
3. 
Na poczet kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu zalicza się okres tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania zawodu.
1. 
Ogłoszenie orzeczenia sądu ratowników medycznych jest jawne.
2. 
Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego przytacza ustnie jego główne motywy.
1. 
Orzeczenie sądu ratowników medycznych zawiera:
1)
oznaczenie sądu ratowników medycznych, imiona i nazwiska sędziów, Rzecznika Dyscyplinarnego i protokolanta;
2)
podstawę prawną;
3)
datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia;
4)
imię (imiona) i nazwisko oraz numer prawa wykonywania zawodu obwinionego;
5)
przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie Rzecznik Dyscyplinarny zarzucił obwinionemu;
6)
rozstrzygnięcie sądu ratowników medycznych;
7)
uzasadnienie;
8)
dokładne określenie przypisanego obwinionemu czynu oraz jego kwalifikację prawną;
9)
rozstrzygnięcie co do kary, a w razie potrzeby - co do zaliczenia na jej poczet tymczasowego zawieszenia w prawie wykonywania zawodu.
2. 
Uzasadnienie zawiera:
1)
wskazanie, jakie fakty sąd ratowników medycznych uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich dowodach oparł się w związku z tym i powody, dla których nie uznał dowodów przeciwnych;
2)
przytoczenie okoliczności, które sąd ratowników medycznych miał na względzie przy wymierzaniu kary.
3. 
W orzeczeniu sądu ratowników medycznych powinno być zawarte także postanowienie o kosztach postępowania. W razie ukarania obwinionego koszty postępowania ponosi obwiniony, chyba że sąd ratowników medycznych postanowi inaczej. W przypadku uniewinnienia obwinionego lub umorzenia postępowania koszty postępowania ponosi Krajowa Izba Ratowników Medycznych.
4. 
Orzeczenie sądu ratowników medycznych wraz z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia odwołania sąd ratowników medycznych doręcza stronom w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.
5. 
Obwinionemu przysługuje zażalenie na postanowienie o kosztach postępowania w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Zażalenie wnosi się do sądu ratowników medycznych, który wydał orzeczenie.
1. 
Od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego stronom przysługuje odwołanie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. 
Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Sądu Dyscyplinarnego, który wydał zaskarżone orzeczenie.
3. 
Cofnięcie odwołania przez składającą je stronę przed rozpoczęciem rozprawy odwoławczej wiąże Wyższy Sąd Dyscyplinarny, który pozostawia odwołanie bez rozpoznania, o ile nie zachodzą przesłanki z art. 439 § 1 pkt 1 i 2 oraz 5-10 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1375, z późn. zm. 6 ).
1. 
Odwołanie co do winy uważa się za zwrócone przeciwko całości orzeczenia.
2. 
Odwołanie co do kary uważa się za zwrócone przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze.
1. 
Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymuje w mocy, uchyla albo zmienia orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego.
2. 
Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie może uznać winnym obwinionego lub wymierzyć kary obwinionemu, który został uniewinniony przez Sąd Dyscyplinarny lub co do którego postępowanie umorzono.
1. 
Orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego kończące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych są prawomocne z chwilą ogłoszenia.
2. 
Orzeczenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego doręcza się stronom w terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia tego orzeczenia.
1. 
Od prawomocnego orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych stronom, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i Prezesowi Krajowej Rady przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia.
2. 
Kasację w stosunku do tego samego obwinionego i od tego samego orzeczenia każdy uprawniony może wnieść tylko raz.
1. 
Kasacja może być wniesiona z powodu uchybień wymienionych w art. 439 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego lub innego rażącego naruszenia prawa. Kasacja może być wniesiona również z powodu niewspółmierności kary.
2. 
Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść obwinionego wniesionej po upływie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

Strony, minister właściwy do spraw zdrowia i Prezes Krajowej Rady wnoszą kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.

1. 
W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie.
2. 
Kasacja wnoszona przez stronę powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę będącego adwokatem albo radcą prawnym albo pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.
1. 
Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych zakończone prawomocnym orzeczeniem sądu ratowników medycznych wznawia się, jeżeli:
1)
w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa i istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;
2)
po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem sądowi ratowników medycznych wskazujące na to, że:
a)
obwiniony nie popełnił czynu albo jego czyn nie stanowił przewinienia zawodowego lub nie podlegał karze,
b)
sąd ratowników medycznych umorzył postępowanie, błędnie przyjmując, że obwiniony popełnił zarzucany mu czyn.
2. 
Czyn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 4-11 lub w art. 22 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego.

Postępowanie przed sądem ratowników medycznych zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku lub orzeczenia, z powodu którego to postępowanie zostało umorzone.

1. 
Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.
2. 
Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego.
3. 
Wznowienie postępowania nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w ust. 2, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji.
4. 
Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść obwinionego po upływie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
1. 
W sprawie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego lub Wyższego Sądu Dyscyplinarnego orzeka w innym składzie sąd ratowników medycznych, który wydał orzeczenie kończące prawomocnie postępowanie.
2. 
W kwestii wznowienia postępowania sąd ratowników medycznych orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że przewodniczący sądu lub sąd postanowi inaczej.

Wniosek o wznowienie postępowania sporządza i podpisuje adwokat lub radca prawny. Do wniosku dołącza się odpowiednią liczbę jego odpisów dla stron postępowania.

1. 
Na postanowienie oddalające wniosek o wznowienie postępowania lub pozostawiające go bez rozpoznania przysługuje zażalenie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, z tym że zażalenie na postanowienie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego rozpoznaje ten sąd w innym składzie.
2. 
Orzekając o wznowieniu postępowania, Sąd Dyscyplinarny uchyla zaskarżone orzeczenie i ponownie rozpatruje sprawę w innym składzie, a Wyższy Sąd Dyscyplinarny uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania. Od orzeczenia o wznowieniu postępowania środek odwoławczy nie przysługuje.
3. 
Uchylając zaskarżone orzeczenie, Sąd Dyscyplinarny może uniewinnić obwinionego, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście niesłuszne, albo umorzyć postępowanie.
1. 
Ratownikowi medycznemu, który w wyniku wznowienia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych lub kasacji został uniewinniony, przysługuje odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na skutek wykonania względem niego w całości lub w części kary, która została zmieniona albo uchylona w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji.
2. 
Roszczenia przysługują w stosunku do Krajowej Izby Ratowników Medycznych.
3. 
W sprawach roszczeń orzeka sąd powszechny.
4. 
Roszczenia ulegają przedawnieniu z upływem roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji.

Prawomocne orzeczenie sądu ratowników medycznych przewodniczący tego sądu doręcza:

1)
Prezesowi Krajowej Rady do wykonania;
2)
stronom i ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
1. 
Ratownik medyczny zawieszony w prawie wykonywania zawodu nie może wykonywać tego zawodu w żadnej formie.
2. 
Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w art. 179 ust. 1 pkt 6 albo 7 stanowi podstawę do rozwiązania bez wypowiedzenia umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, stosunku służbowego albo porozumienia o wolontariacie, na podstawie których ratownik medyczny wykonuje zawód.

Na wniosek obwinionego prawomocne orzeczenie uniewinniające go w sprawach z zakresu odpowiedzialności zawodowej ratowników medycznych podlega opublikowaniu.

1. 
Zatarcie kary następuje z urzędu:
1)
po upływie roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 179 ust. 1 pkt 1;
2)
po upływie 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 179 ust. 1 pkt 2;
3)
po upływie 3 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 179 ust. 1 pkt 3-5;
4)
po upływie 5 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 179 ust. 1 pkt 6;
5)
po upływie 10 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 179 ust. 1 pkt 7.
2. 
Jeżeli ratownik medyczny przed upływem okresu wymaganego do zatarcia kary zostanie ponownie ukarany, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich kar.
3. 
Zatarcie kary następuje przez usunięcie z rejestru, o którym mowa w art. 137, wpisu o ukaraniu.

Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wykonania prawomocnych orzeczeń sądów ratowników medycznych, kierując się potrzebą respektowania praw uczestników postępowania, specyfiką, złożonością i czasochłonnością postępowań w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy:

1)
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego, z wyłączeniem przepisów o oskarżycielu prywatnym, przedstawicielu społecznym, o postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej;
2)
rozdziałów I-III i art. 53 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny.
6 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 1855, 2582 i 2600 oraz z 2023 r. poz. 289, 535, 818 i 1606.