Knoppek Krzysztof, Laudacja wygłoszona podczas uroczystości odnowienia doktoratu prof. dr. hab. Feliksa Zedlera

Laudacja, którą zamierzam wygłosić, jest pierwszą i jednocześnie ostatnią w moim życiu, bowiem sam powoli kończę zatrudnienie na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Cieszę się zatem, że tę zaszczytną i honorową czynność mogę poświęcić mojemu Nauczycielowi, Mistrzowi, Promotorowi mojego doktoratu, Przyjacielowi, a jednocześnie jednemu z najwybitniejszych polskich procesualistów cywilnych – profesorowi doktorowi habilitowanemu Feliksowi Zedlerowi.

Postaram się wykazać, że Profesor Zedler w pełni zasłużył na to wielkie uniwersyteckie wyróżnienie, jakim jest odnowienie doktoratu.

Zadanie, którego się podjąłem, jest z jednej strony łatwe, a z drugiej – trudne. Łatwe, gdyż Profesor Zedler ma olbrzymi dorobek naukowy, z którego można czerpać obficie. Nawet omówienie kilku zaledwie fragmentów Jego dorobku uzasadniałoby przyznanie Mu odnowienia doktoratu. Z góry zatem uprzedzam, że wskażę tylko niektóre osiągnięcia naukowe Profesora, gdyż w przeciwnym razie nie skończyłbym mojego wystąpienia aż...