Makuch Jakub, Dopuszczalność odrzucenia skargi wniesionej do sądu administracyjnego z powodu braku podania numeru PESEL skarżącego

Wskazanie przez skarżącego własnego numeru PESEL jest jednym z wymogów formalnych skargi inicjującej postępowanie sądowoadministracyjne (art. 57 § 1 w zw. z art. 46 § 2 pkt 1 lit. b Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W sytuacji, gdy brak formalny uniemożliwia nadanie skardze prawidłowego biegu, przewodniczący wydziału w sądzie administracyjnym (lub referendarz sądowy) wzywa skarżącego (jego pełnomocnika) do uzupełnienia skargi, pod rygorem jej odrzucenia (art. 49 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Na gruncie wskazanych regulacji, w orzecznictwie sądowoadministracyjnym toczy się spór co do tego, czy zaniechanie podania w skardze numeru Pesel skarżącego jest w istocie tego rodzaju brakiem formalnym pisma, który uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu w sytuacji, gdy ustalenie numeru Pesel jest możliwe poprzez analizę przesłanych sądowi akt administracyjnych sprawy. Według jednego z poglądów, podanie numeru Pesel jest normatywnie określonym wymogiem formalnym pisma składanego w postępowaniu sądowym i nie ma podstaw prawnych aby sąd administracyjny, na etapie oceny braków formalnych skargi, we własnym zakresie poszukiwał przedmiotowego numeru, w szczególności poprzez analizę akt administracyjnych sprawy. Brak wskazania przez skarżącego, na wezwanie sądu - numeru Pesel, skutkuje odrzuceniem skargi. Drugi pogląd zakłada natomiast, że w sytuacji, gdy w przesłanych sądowi aktach znajdował się numer Pesel strony wnoszącej skargę, to nie istnieją podstawy do wzywania skarżącego o podanie tego numeru, zaś odrzucenie skargi z powodu niewykonania powyższego wezwania – uznawane jest za pozbawione racji.