Walczyński Ignacy, Umorzenie postępowania na podstawie art. 182 § 1 k.p.c.

W judykaturze zarysowała się rozbieżność stanowisk co do tego, czy przed umorzeniem postępowania na podstawie art. 182 § 1 k.p.c. sąd bada rzeczywiste przyczyny zawieszania postępowania. Początkowo uznawano, że sąd ma nie tylko prawo, ale i obowiązek takiego badania. W okresie późniejszym Sąd Najwyższy odstąpił od tej linii orzeczniczej uznając, że umarzając postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron oraz z przyczyn wymienionych w art. 177 § 1 pkt 5 i 6 k.p.c. sąd nie bada, czy przyczyna wskazana w postanowieniu sądu o zawieszeniu postępowania rzeczywiście istniała. Równolegle jednak w części judykatów podtrzymywane było pierwotne stanowisko, że o umorzeniu postępowania na podstawie art. 182, czy na podstawie art. 479¹¹ k.p.c., decydują rzeczywiste przyczyny zawieszenia postępowania, a nie powołane w postanowieniu o zawieszeniu.