Iwulski Józef, Kodeks pracy. Orzecznictwo. Piśmiennictwo. Tom I. Art. 1-93

Wybór orzecznictwa ma charakter autorski i nie rości sobie pretensji do zupełności. Bardzo często orzeczenie dotyczące wprost przepisów z innych dziedzin prawa (cywilnego, handlowego czy procesowego) ma znaczenie w odniesieniu do przepisu Kodeksu pracy. Wybór tych orzeczeń i ich umieszczenie w zbiorze ma charakter autorski. W szczególności co do orzeczeń dotyczących procedury umieszczonych w art. 262 k.p. dobrano orzeczenia uznane za ciekawe. Jest tych orzeczeń bardzo dużo. Wobec tego pominięto orzeczenia wydane w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem orzeczeń dotyczących wypadków przy pracy. Orzeczenia są przedstawione w układzie chronologicznym.

Ze względu na konieczność ograniczenia rozmiaru opracowania przedstawione są wyłącznie orzeczenia Sądu Najwyższego. Nie są przywołane orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i sądów powszechnych (apelacyjnych), administracyjnych (NSA i WSA), a także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości) oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Wyjątkowo przedstawione zostały orzeczenia tych organów, bez których orzecznictwo w sprawach pracowniczych byłoby niezrozumiałe. Orzeczenia bez nazwy sądu to orzeczenia Sądu Najwyższego.

Podane w zasadzie jest tylko jedno miejsce publikacji w zbiorze urzędowym. Kilka miejsc publikacyjnych jest podawanych w razie opracowania glos. Glosy nie są oceniane (aprobująca, krytyczna).

Co do zasady przedstawiane są wyłącznie orzeczenia opublikowane w tradycyjnych publikatorach (papierowych). Całkowicie wyjątkowo za miejsce publikacji uznawana jest baza LEX, ze wskazaniem numeru.

Jeżeli orzeczenie było publikowane z kilkoma tezami, to w danym artykule Kodeksu pracy powołane są tylko odpowiednie tezy, bez ich numeracji (wybór w tym zakresie jest autorski).

W przypadku publikacji w zbiorze urzędowym przedstawiana jest przede wszystkim teza z tego zbioru. W razie innych publikacji, teza może być zmieniona autorsko. Tezy są przedstawiane w brzmieniu opublikowanym. Wyjątkowo zamieniane są pewne zwroty, które stały się całkowicie nieaktualne (na przykład zamiast zakład pracy – pracodawca). Jeżeli teza dotyczy uchylonego (skreślonego) przepisu Kodeksu pracy, to po nim w nawiasie kwadratowym ([]) powoływany jest aktualny przepis (np. art. 23 [art. 3¹] k.p.). Nie są uwzględniane zmiany (uchylenie) ustaw, poszczególnych przepisów czy adresów publikacyjnych.

Orzeczenie, które dotyczy kilku artykułów Kodeksu pracy, jest powoływane kilkukrotnie (nie są stosowane odesłania). W niektórych artykułach Kodeksu pracy podzielono orzeczenia tematycznie lub według paragrafów.

Zbiór piśmiennictwa ma charakter autorski i nie rości sobie pretensji do zupełności. Piśmiennictwo jest przedstawione w układzie alfabetycznym. W pewnym zakresie uwzględniane jest piśmiennictwo dotyczące wprost orzeczeń innych sądów (trybunałów) niż Sąd Najwyższy. Pominięte są komentarze do Kodeksu pracy, innych kodeksów oraz ustaw, a także zbiory oraz przeglądy orzecznictwa i piśmiennictwa. W miarę możliwości przedstawiane są poszczególne artykuły ze zbiorów publikacji (na przykład ksiąg pamiątkowych).

Publikacje odnoszą się do poszczególnych punktów zbioru, a więc mogą się powtarzać (nie stosuje się odesłań).

Merytoryczna selekcja orzeczeń została wyróżniona przy użyciu stosownego ideogramu według kryteriów:

bardzo ważne – [!!!]

ważne – [!!]

warte uwagi – [!]

USTAWA

z dnia 26 czerwca 1974 r.

KODEKS PRACY

(Dz.U. z 2020 r. poz. 1320; zm.: Dz.U. z 2021 r. poz. 1162)

PREAMBUŁA

(UCHYLONA)