IBPBII/1/415-887/10/HK - Możliwość zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jednorazowego odszkodowania przyznanego przez sąd na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w art. 447 Kodeksu cywilnego - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w art. 447 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

X S.A. przyznało wnioskodawcy rentę z tytułu utraconych dochodów w wysokości 1.100,00 zł oraz rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości 1.120,00 zł - w związku z wypadkiem - szkodą komunikacyjną z października 2008 r. Obecnie wnioskodawca negocjuje wartość jednorazowego odszkodowania, które, zgodnie z dyspozycją art. 447 Kodeksu cywilnego, Sąd może przyznać poszkodowanemu zamiast renty. Wnioskodawca oraz X chcą zawrzeć w tym zakresie ugodę sądową. Renta w aktualnej wysokości została przyznana na zasadzie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, natomiast jednorazowe odszkodowanie wnioskodawca ma otrzymać na zasadzie art. 447 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (art. 21 ust. 1 pkt 3c) zarówno przyznana w określonej miesięcznej wysokości renta, jak i jej kapitalizacja i jednorazowa wypłata - w formie odszkodowania - są zwolnione z podatku. Podstawą prawną dochodzenia renty odszkodowawczej jest przepis art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Stosownie zaś do art. 447 Kodeksu cywilnego Sąd może z ważnych powodów przyznać poszkodowanemu zamiast renty - jednorazowe odszkodowanie. Na gruncie prawa cywilnego instytucja jednorazowego odszkodowania jest zrównana z instytucją renty odszkodowawczej. Za powyższym przemawia kompensacyjny charakter odszkodowania, które nie służy wzbogaceniu poszkodowanego, lecz jedynie naprawieniu szkody. Ponadto przekształcenie renty w jednorazowe odszkodowanie służy ochronie praw nabytych na mocy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca wskazuje, iż interpretacje indywidualne wydawane w analogicznych lub zbliżonych stanach faktycznych i prawnych potwierdzają jego stanowisko. W tym miejscu wnioskodawca powołuje sygnatury spraw, w których wydawane były interpretacje indywidualne: DD3/033/58/CRS/10/PK wydana przez Ministra Finansów, ILPB2/415-790/08-2/ES oraz ILPB2/415-73/07-2/AJ wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Wnioskodawca wskazuje również informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydaną przez Urząd Skarbowy w Czechowicach Dziedzicach, sygn. 2408PDI-415/28/2004.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w art. 447 Kodeksu cywilnego (pyt. 2).

W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 30 marca 2010 r. - tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., natomiast w brzmieniu obowiązującym od 31 marca 2010 r. - tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż X S.A. przyznało wnioskodawcy rentę z tytułu utraconych dochodów oraz rentę z tytułu zwiększonych potrzeb - w związku z wypadkiem - szkodą komunikacyjną z października 2008 r. Renta w aktualnej wysokości została przyznana na zasadzie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Obecnie wnioskodawca negocjuje wartość jednorazowego odszkodowania, które, zgodnie z dyspozycją art. 447 Kodeksu cywilnego, Sąd może przyznać zamiast renty. Wnioskodawca oraz X chcą zawrzeć w tym zakresie ugodę sądową. Jednorazowe odszkodowanie wnioskodawca ma otrzymać na zasadzie art. 447 Kodeksu cywilnego.

Z przepisu art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Przepis art. 447 ww. Kodeksu cywilnego stanowi. że z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy poszkodowany stał się inwalidą, a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu.

Należy zauważyć, iż na gruncie prawa cywilnego instytucja jednorazowego odszkodowania przewidziana w art. 447 ww. Kodeksu cywilnego jest równoznaczna z instytucją renty odszkodowawczej, o której mowa w art. 444 § 2 tego Kodeksu. Obie te instytucje, które są ściśle ze sobą związane, powołane są do spełnienia tego samego zadania i mają służyć jednemu celowi, a mianowicie naprawieniu tej samej szkody. Równoznaczność tych instytucji prawnych wyraża się przede wszystkim w tym, że gdy brak jest przesłanek do zasądzenia renty, to nie może tym samym wchodzić w ogóle w rachubę zasądzenie jednorazowego odszkodowania. Ta ostatnia bowiem, jako instytucja pochodna od renty i od niej zależna, nie może mieć zasadniczego bytu, skoro sama stanowi w istocie swej rentę, tylko że w postaci skapitalizowanej. Jednocześnie warunkiem kapitalizacji przyznanej na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego renty jest wystąpienie ważnych powodów przemawiających za tym, żeby w miejscu świadczenia okresowego przyznać odszkodowanie jednorazowe. Przekształcenie renty w jednorazowe odszkodowanie służy ochronie praw, przyznanych na mocy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, a wysokość świadczenia jednorazowego przyznanego w miejsce renty uwzględnia wysokość należnych rat rentowych i przypuszczalny okres trwania obowiązku jej wypłacania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wypłata jednorazowego odszkodowania w postaci skapitalizowanej renty, przyznanego w zamian za rentę i w wysokości uwzględniającej należną rentę oraz prawdopodobny czas trwania obowiązku rentowego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego (tak jak wcześniej otrzymywane odszkodowanie w postaci renty) na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.