Przybysz Piotr, Określenie trybu udzielania pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu oraz występowania do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o udzielenie pomocy

Określenie trybu udzielania pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu oraz występowania do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o udzielenie pomocy

Zagadnienie trybu udzielania pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu oraz występowania do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego z wnioskiem o udzielenie pomocy staje się aktualne w sytuacji, gdy jest konieczne dokonanie określonych czynności przez organy jednego państwa w stosunku do osoby znajdującej się na terytorium innego państwa. Możliwe jest stosowanie przepisów umowy międzynarodowej określającej zasady udzielania pomocy prawnej w sprawach dochodzenia należności pieniężnych albo stosowanie przepisów ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289), służących wykonaniu postanowień dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1).

Należy odróżnić dwie sytuacje:

a) udzielanie pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

b) korzystanie z pomocy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.

Należy również zwrócić uwagę na zróżnicowanie trybu udzielania pomocy w odniesieniu do należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy..., oraz należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o wzajemnej pomocy... .

Przepisy obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej mogą normować wyłącznie sposób postępowania polskich organów administracji publicznej, dlatego zawarta w ustawie regulacja dotycząca rozważanej problematyki nie może określać obowiązków organów obcego państwa. Należy jednak mieć na uwadze, że dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1) określa w jednolity sposób procedurę postępowania w sprawach udzielania pomocy, nie różnicując jej w zależności od tego, czy w sprawie chodzi o udzielenie pomocy obcemu państwu, czy o skorzystanie z pomocy obcego państwa.

Po stwierdzeniu konieczności dokonania określonych czynności w stosunku do dłużnika zamieszkałego lub mającego siedzibę za granicą należy ustalić właściwy tryb dokonywania tych czynności. Ustaleń takich muszą dokonać zarówno organy podejmujące działania w związku z egzekwowaniem należności, jak i organy właściwe w sprawach występowania o udzielenie pomocy przez państwo członkowskie lub państwo trzecie oraz udzielania pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu.

Postanowienia ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, mają pierwszeństwo stosowania przed przepisami ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1289)