Czy z tytułu nieodpłatnego wynajmu części nieruchomości dla prowadzenia rekreacji (tor krosowy) należy uznać, że strona prowadzi działalność gospodarczą i podlega pomocy de minimis?

Na wniosek została udzielona osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą ulga w spłacie zobowiązań poprzez rozłożenie na raty zaległości tytułem opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji w ramach pomocy de minimis. Wierzycielem jest gmina. Decyzja wydana została na podstawie art. 67b § 1 pkt 2 w związku z art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - dalej o.p. w związku z art. 142 ustawy z 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze - dalej pr.geol., art. 104 ustawy z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - dalej k.p.a. Do organu, który udzielił ulgi, strona złożyła w 2024 r. wniosek o zmianę decyzji poprzez obniżenie wysokości rat, a w konsekwencji zwiększenie ilości rat i wydłużenie okresu spłaty należności. Strona uzasadnia wniosek pogorszeniem sytuacji ekonomiczno-finansowej w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej i wykreśleniem z ewidencji CEIDG w 20202 r.

Czy w tym stanie prawnym możliwa jest zmiana ww. decyzji o udzieleniu ulgi, na podstawie których przepisów: ustawy Ordynacja podatkowa, czy należy zastosować art. 155 k.p.a.?

Czy raczej biorąc pod uwagę, że Firma osoby fizycznej będącej adresatem decyzji została wykreślona z CEIDG należy uznać, że strona nie podlega pomocy de minimis, a decyzja o udzieleniu ulgi powinna zostać na wniosek strony uchylona na podstawie art. 155 k.p.a. i wydana nowa decyzja o rozłożeniu należności na raty?

Czy z tytułu nieodpłatnego wynajmu części nieruchomości dla prowadzenia rekreacji (tor krosowy) należy uznać, że strona prowadzi działalność gospodarczą i podlega pomocy de minimis?