Nowość 0115-KDIT2.4011.142.2024.2.ENB - Opodatkowania renty otrzymywanej z Norwegii

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lutego 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania renty otrzymywanej z Norwegii. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 26 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Decyzją norweskiego organu rentowego, Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej (NAV), od dnia 1 maja 2023 r. otrzymuje Pani rentę po zmarłym małżonku. Świadczenie podlega opodatkowaniu w Norwegii zgodnie z norweskimi przepisami o podatku źródłowym (kildeskatt). Od kwoty świadczenia wypłacanego miesięcznie potrącana jest zaliczka podatkowa w wysokości 15 procent świadczenia brutto, po czym pozostała kwota przelewana jest na Pani rachunek prowadzony przez bank polski (...). Bank w Polsce, działając jako płatnik w rozumieniu art. 35 ust. 1 polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobiera z uzyskanej renty zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia rentowego wypłacanego z zagranicy. W konsekwencji dochodzi do sytuacji, w której od Pani dochodu z tytułu renty pobierany jest dwukrotnie podatek dochodowy od osób fizycznych, raz w Norwegii i drugi raz w Polsce.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że w okresie, którego dotyczy wniosek posiadała Pani i nadal posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję w Polsce. Mieszka Pani, pracuje i płaci podatki w Polsce. Otrzymuje Pani rentę po zmarłym w dniu (...) 2023 r. małżonku A.B., na podstawie Decyzji z (...) 2023 r. norweskiego organu rentowego Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej (NAV). Decyzja została wydana zgodnie z postanowieniami zawartymi w rozdziałach 17-3 norweskiej ustawy o ubezpieczeniach społecznych (folketrygdloven) oraz postanowieniami umowy EOG regulującymi tę kwestię. Przed śmiercią zmarły A.B. otrzymywał rentę inwalidzką wypłacaną przez norweski zakład ubezpieczeń społecznych. Świadczenie to podlega opodatkowaniu w Norwegii zgodnie z norweskimi przepisami o podatku źródłowym (kildeskatt). Zasady te stanowią, że zasadniczo osoba pobierająca świadczenie podlega obowiązkowi podatkowemu w Norwegii, nawet jeśli nigdy nie mieszkała na terytorium Norwegii. Od kwoty świadczenia Norwegia potrąca 15 procent świadczenia brutto. Nie wnioskowała Pani do państwa norweskiego o zwolnienie z obowiązku podatkowego.

Pytania

1) Czy opisane w stanie faktycznym dochody z tytułu renty zagranicznej za okres od dnia 1 maja 2023 r. podlegają zwolnieniu od opodatkowania w Polsce stosownie do treści art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 17 ust. 2 w zw. z art. 22 ust. 1 lit. a Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r.?

2) Czy opisane w stanie faktycznym działania banku, jako płatnika w rozumieniu art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na potrącaniu zaliczek na podatek dochodowy z tytułu renty zagranicznej, były zgodne z art. 35 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem renta zagraniczna, którą otrzymuje Pani od norweskiego Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej (NAV) nie powinna być opodatkowana w Polsce, bowiem jest opodatkowana w Norwegii. W Pani ocenie bank polski nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od otrzymywanej przez Panią renty zagranicznej, gdyż podatek dochodowy od osób fizycznych potrącany jest przez państwo norweskie, Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej (NAV).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z wniosku wynika, że od dnia 1 maja 2023 r. otrzymuje Pani rentę po zmarłym małżonku. Świadczenie podlega opodatkowaniu w Norwegii zgodnie z norweskimi przepisami o podatku źródłowym (kildeskatt). Od kwoty świadczenia wypłacanego miesięcznie potrącana jest zaliczka podatkowa w wysokości 15 procent świadczenia brutto, po czym pozostała kwota przelewana jest na Pani rachunek prowadzony przez bank polski (...). Bank w Polsce, działając jako płatnik w rozumieniu art. 35 ust. 1 polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobiera z uzyskanej renty zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia rentowego wypłacanego z zagranicy. W konsekwencji dochodzi do sytuacji, w której od Pani dochodu z tytułu renty pobierany jest dwukrotnie podatek dochodowy od osób fizycznych, raz w Norwegii i drugi raz w Polsce. W okresie, którego dotyczy wniosek posiadała Pani i nadal posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję w Polsce. Mieszka Pani, pracuje i płaci podatki w Polsce. Otrzymuje Pani rentę po zmarłym w dniu (...) 2023 r. małżonku A.B., na podstawie Decyzji z (...) 2023 r. norweskiego organu rentowego Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej (NAV). Decyzja została wydana zgodnie z postanowieniami zawartymi w rozdziałach 17-3 norweskiej ustawy o ubezpieczeniach społecznych (folketrygdloven) oraz postanowieniami umowy EOG regulującymi tę kwestię. Przed śmiercią zmarły małżonek otrzymywał rentę inwalidzką wypłacaną przez norweski zakład ubezpieczeń społecznych. Nie wnioskowała Pani do państwa norweskiego o zwolnienie z obowiązku podatkowego.

Mając zatem na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie konieczne jest zastosowanie przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899; dalej: Konwencja polsko - norweska). Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Norwegia notyfikowały ww. Konwencję polsko - norweską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Norwegii dzień 1 listopada 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołem do tej Konwencji, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Norwegii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 25 października 2019 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r., oraz w realizacji postanowień Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii zmieniającego Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Warszawie dnia 9 września 2009 r., podpisanego w Oslo dnia 5 lipca 2012 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 2361).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Zgodnie z art. 34 ust. 2 ww. Konwencji MLI:

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

Postanowienia Konwencji MLI mają zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeśli nie wskazano inaczej, zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji przez Polskę:

* w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

* w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 maja 2020 r.

Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 35 ust. 1 lit. a Konwencji MLI odnosi się jedynie do podatków pobieranych u źródła od nierezydentów podatkowych - w przepisie tym jest bowiem mowa o podatkach pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.

W odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, termin rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI należy określić na podstawie art. 35 ust. 1 lit. b Konwencji MLI.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Zatem Konwencja MLI ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-norweskiej:

Emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Jednakże na podstawie art. 17 ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z treści ww. art. 17 ust. 1 Konwencji wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane z Norwegii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Wyjątek stanowią renty lub emerytury wypłacane z Norwegii na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych tego Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce (art. 17 ust. 2 ww. Konwencji), bowiem mogą one być opodatkowane również w Norwegii.

Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu lub "może być opodatkowany" w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Oznacza to, że renty otrzymywane na podstawie norweskiego prawa o ubezpieczeniach społecznych przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce niezależnie od tego, że podlegają opodatkowaniu w Polsce, mogą również podlegać opodatkowaniu w państwie źródła, tj. w Norwegii.

W sytuacji gdy świadczenie zgodnie z przepisami Konwencji podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, stosuje się właściwą metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do wskazanego przez Panią art. 22 ust. 1 lit. a ww. Konwencji polsko-norweskiej:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jednakże wyjaśnić należy, że art. 22 ust. 1 lit. a Konwencji polsko - norweskiej został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI. Zgodnie z tym przepisem:

W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:

i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;

ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji może być opodatkowany przez Norwegię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Norwegię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Norwegii), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Norwegii. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Norwegii.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód.

Odnosząc powyższe do przedstawionej we wniosku sytuacji uznać należy, otrzymywana przez Panią renta z Norwegii, wypłacana przez NAV na podstawie norweskiej ustawy o ubezpieczeniach społecznych podlega opodatkowaniu zarówno w Norwegii, jak i w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest m.in. renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy:

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658).

W świetle powyższych przepisów otrzymywana przez Panią renta z Norwegii podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód o którym mowa we wskazanym powyżej art. 12 ust. 7 ustawy.

W odniesieniu do tej renty zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania, w postaci proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą), o której mowa w ww. Konwencji MLI oraz art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy:

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy podatnik ma prawo od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Powyższe oznacza, że bank w Polsce jako płatnik jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanej wypłaty renty z Norwegii, według zasad wynikających z art. 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne od wypłacanych przez nie emerytur i rent z zagranicy - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b.

W myśl art. 35 ust. 2 ustawy:

Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Na podstawie natomiast art. 35 ust. 3 tej ustawy:

Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 2, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika.

Jeśli bank wypłacający na Pani rzecz rentę, otrzyma informację o pobieranym w Norwegii podatku, powinien stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącać - z podatku ustalonego w Polsce od tej renty - podatek pobrany w Norwegii od tego świadczenia.

Jeśli bank takiej informacji nie otrzymał, jest zobowiązany do potrącania zaliczek na podatek bez uwzględniania metody unikania podwójnego opodatkowania. W takiej sytuacji może Pani samodzielnie zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania w składanym zeznaniu podatkowym.

Reasumując, renta otrzymywana z Norwegii - zgodnie z powołanymi powyżej przepisami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołem do tej Konwencji i Konwencją MLI podlega opodatkowaniu w Polsce.

Uzyskując dochody podlegające w Polsce opodatkowaniu ma Pani obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie wykazując w nim uzyskaną z Norwegii rentę.

Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Do opodatkowania renty otrzymywanej z Norwegii ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.