Felbur Sergiusz, (Nie)estoński CIT. Zakres zastosowania ustawy o rachunkowości dla opodatkowania wypłaty zysków i wybranych świadczeń

Ryczałt od dochodów spółek – dalej ryczałt – o którym mowa w rozdziale 6b ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej u.p.d.o.p. – stanowi jedną z form opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ryczałt został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawą z 28.11.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw – dalej ustawa wprowadzająca – ze skutkiem od 1.01.2021 r., jednak dopiero od początku 2022 r., po nowelizacji przepisów, stał się on dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych bardziej atrakcyjny i przystępny. Ryczałt został przewidziany dla polskich firm rodzinnych z sektora małych i średnich przedsiębiorstw, który w założeniu ma premiować zatrzymywanie zysków i ich dalsze reinwestowanie. Istota ryczałtu opiera się na odroczeniu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych aż do momentu podziału zysków do wspólników bądź innej formy dystrybucji . Niniejszy artykuł porusza problematykę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaty zysków i wybranych świadczeń w reżimie ryczałtu, zestawiając dotychczasowe nieprawomocne wyroki sądów administracyjnych oraz wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne z uzasadnieniem do ustawy wprowadzającej opodatkowanie ryczałtem oraz z przewodnikiem Ministra Finansów z 21.12.2021 r. pt. „Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek” – dalej Przewodnik – stanowiącym objaśnienia podatkowe w rozumieniu przepisów art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa – dalej o.p. W ten sposób pozwoli on czytelnikowi na ocenę, czy dotychczasowa praktyka interpretacyjna i orzecznicza jest zgodna z założeniami ryczałtu i przepisami ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości – dalej u.r.