Rylski Piotr, Weitz Karol, Appel incident, apello incidentale, Anschlussberufung, cross-appeal

I. Dawny kodeks postępowania cywilnego z 1930 r. (dalej d.k.p.c.) , wzorem prawa niemieckiego , rosyjskiego i węgierskiego , a odmiennie niż prawo austriackie , pozwalał nie tylko na to, aby każda ze stron w otwartym dla siebie terminie wniosła apelację od wyroku sądu pierwszej instancji (apelację główną), lecz także na to, aby w razie wniesienia w takim terminie apelacji głównej wyłącznie przez jedną ze stron (apelanta), strona przeciwna (apelat) wystąpiła przeciwko apelantowi z apelacją wzajemną. Przepis art. 397 § 1 d.k.p.c. stanowił, że w ciągu dwóch tygodni od doręczenia skargi apelacyjnej strona przeciwna mogła wnieść do sądu okręgowego odpowiedź na skargę lub założyć skargę apelacyjną wzajemną, którą mogła połączyć z odpowiedzią . O ile odpowiedź na apelację była nakierowana wyłącznie na to, aby uzyskać negatywne załatwienie apelacji (głównej), o tyle apelacja wzajemna miała na celu uzyskanie zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku na korzyść apelata . Chociaż w doktrynie...