Militz Małgorzata, Face lifting czy gruntowny remont w sankcjach VAT-owskich?

Temat sankcji VAT-owskich jest w ostatnim czasie szeroko komentowany, głównie za sprawą wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 15.04.2021 r., C-935/19, Grupa Warzywna przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu – dalej wyrok TS C-935/19, Grupa Warzywna – w którym zakwestionowano zgodność krajowych regulacji w zakresie sankcji w VAT z zasadą proporcjonalności. Należy jednak zauważyć, że nie jest to jedyna przyczyna. W ostatnim bowiem czasie sądy administracyjne – powołując się także na zasadę proporcjonalności – coraz częściej uchylają decyzje organów podatkowych dotyczące ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego. Analiza wyroku TS C-935/19, Grupa Warzywna, i tych orzeczeń prowadzi do wniosku, że należy zastanowić się nad obecnym kształtem sankcji w VAT, bo o ile państwa członkowskie mają (na podstawie art. 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112/WE) kompetencje do dokonania wyboru sankcji, które uznają za odpowiednie w przypadku nieprzestrzegania warunków przewidzianych w przepisach Unii, o tyle są obowiązane wykonywać te kompetencje z poszanowaniem prawa unijnego i jego ogólnych zasad, w tym zasady proporcjonalności.