Paulson Stanley L., Kelsen jako odmieniec. Obrona radykalnej teorii norm

Julius Binder (1870–1939) konkluduje zapomniany od dawna esej z 1912 r. Norma prawna i obowiązek prawny zaskakującym (ostrożnie rzecz formułując) stwierdzeniem, że „prawo z (prawnego punktu widzenia) nie nakłada wcale obowiązków” (Binder 1912, 47). Kluczem jest natomiast odpowiedzialność. Wskazanie na odpowiedzialność, zamiast na obowiązek jest dla Bindera drogą do uniknięcia problemów, które łączą się z obowiązkami. Jednakże Binderowi nie udało się zrealizować w pełni swojego programu.

Program Bindera jest współcześnie praktycznie nieznany. To samo dotyczy radykalnej teorii norm opracowanej ćwierć wieku później przez Hansa Kelsena (1881–1973), a potem ulepszonej w pracach, które uwieńczone zostały sformułowaniem jego teorii w drugim wydaniu Reine Rechtslehre (Pure Theory of Law), opublikowanym w 1960 r. Teoria Kelsena jest nie tylko prawie nieznana , ale podobnie jak w przypadku teorii Bindera zaskakująca. Kelsen twierdzi, że fundamentalną modalnością normatywną jest upoważnienie, a...