Szpyrka Michalina, Talaga Robert, Orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych kwestie wątpliwości dotyczących ważności umowy jurysdykcyjnej pod względem materialnym należy rozstrzygać zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym znajduje się sąd lub sądy wskazane w umowie (lex fori prorogati), włączając w to normy kolizyjne tego państwa członkowskiego. Oznacza to, że postępowanie sądu krajowego powinno być dwuetapowe: w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie właściwej normy kolizyjnej, a następnie dokonanie oceny ważności umowy prorogacyjnej pod względem właściwych dla niej norm prawa materialnego. Wprawdzie przepisy rozporządzenia nie definiują pojęcia „materialna nieważność umowy prorogacyjnej”, lecz powinno ono podlegać wykładni autonomicznej. Przy czym należy zauważyć, że „materialna nieważność” umowy w znaczeniu przyjętym w art. 25 ust. 1rozporządzenia nr 1215/2012 nie obejmuje...