Krzeszowiak Aleksander, Rudzińska Aleksandra, Oświadczenie o poddaniu się egzekucji na rzecz obligatariuszy (uwagi na tle uchwały SN z 28.06.2017 r., III CZP 10/17)

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 28.06.2017 r., III CZP 10/17, oświadczenie o poddaniu się egzekucji powinno imiennie wskazywać obligatariuszy, na rzecz których jest wydawane. Po zbyciu obligacji, oświadczenie o poddaniu się egzekucji wydane na rzecz imiennie oznaczonych obligatariuszy nie będzie mogło być skutecznie wykorzystane przez podmioty nabywające obligacje na rynku wtórnym. Niniejszy artykuł przedstawia konsekwencje wynikające z powyższej uchwały Sądu Najwyższego dla już wyemitowanych obligacji, jak również dla przyszłych procesów emisji. Celem artykułu jest także przedstawienie rozwiązań dotyczących możliwego wykorzystania oświadczenia o poddaniu się egzekucji w przyszłych procesach emisji obligacji (w tym także nieznanych dotychczas na polskim rynku). Ponadto artykuł podejmuje rozważania dotyczące administratora zastawu rejestrowego oraz poddaje krytycznej ocenie instytucję administratora zabezpieczeń przewidzianą w art. 29 ustawy o obligacjach. Autorzy oceniając możliwy wpływ uchwały na zmiany prawa, poddają analizie instytucje angielskiego trustu (ang. trust) oraz długu równoległego (ang. paralel debt), jak również francuskiej fiducji (fr. fiducie).