Drozdowski Edgar, Podatek cukrowy, czyli o zasadzie prawidłowej legislacji i prawdopodobnym braku konsekwencji jej naruszenia

Parlament, pracując nad uchwaleniem przepisów wprowadzających podatek cukrowy, określił datę wejścia w życie ustawy przy użyciu daty kalendarzowej, a następnie przekroczył ten termin wskutek opóźnień prac legislacyjnych. Aby nie powtarzać ponownie procedury legislacyjnej, zdecydował się znowelizować nieuchwalone jeszcze przepisy i w ten sposób przesunąć wejście w życie ustawy wprowadzającej podatek cukrowy. Taki tryb uchwalenia ustawy wprowadzającej podatek cukrowy naruszył zasady prawidłowej legislacji, w szczególności zasadę określoności i zasadę lex retro non agit. Naruszenie zasady określoności wynika z naruszenia szeregu podstawowych zasad techniki prawodawczej i powinno pociągać za sobą niekonstytucyjność uchwalonych przepisów. Naruszenie zakazu niedziałania prawa wstecz być może znajduje usprawiedliwienie, ponieważ – paradoksalnie – miało przeciwdziałać retroaktywnemu wprowadzeniu podatku cukrowego. Równocześnie należy oczekiwać, że sądy administracyjne rozciągną zastosowanie uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22.06.2011 r. na przypadki żądania zwrotu nadpłaty w podatku cukrowym ze względu na brak występowania przesłanki zubożenia po stronie podatników. Przemawia za tym charakterystyka podatku cukrowego, który jest konstrukcyjnie zbliżony do podatku akcyzowego.