Nowość Kondej Mikołaj, Podwójna rezydencja jako źródło rozbieżności hybrydowych

W 2022 r. polski ustawodawca, implementując art. 9b dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z 12.07.2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego – dalej dyrektywa 2016/1164 – wprowadził do ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej u.p.d.o.p. – art. 16r stanowiący normę przeciwdziałającą wykorzystaniu rozbieżności hybrydowych związanych z podwójną rezydencją. Celem niniejszego artykułu jest omówienie wskazanej regulacji, przedstawienie tła, które stało za jej wprowadzeniem oraz wyjaśnienie wybranych wątpliwości, które mogą powstać na gruncie jej stosowania. Dotychczas art. 16r u.p.d.o.p. oraz art. 9b dyrektywy 2016/1164 nie doczekały się ani w polskiej, ani w międzynarodowej doktrynie bardziej szczegółowej analizy. Pewnych wskazówek co do ich stosowania dostarcza jedynie raport OECD z 2015 r. „Przeciwdziałanie efektom uzgodnień prowadzących do rozbieżności hybrydowych” – dalej raport OECD . W świetle motywu 28 dyrektywy Rady (UE) 2017/952 z 29.05.2017 r. zmieniającej dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich – dalej dyrektywa 2017/952 – państwa członkowskie powinny brać pod uwagę wyjaśnienia i przykłady z raportu OECD jako źródło ilustracji i implementacji przepisów dyrektywy w takim zakresie, w jakim pozostaje on zgodny z postanowieniami dyrektywy i prawem unijnym. W efekcie wydaje się, że raport OECD może stanowić istotną wskazówkę interpretacyjną przy analizie brzmienia art. 16r u.p.d.o.p.