Filipczyk Hanna, Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs(4) ust. 3 specustawy w świetle zasady jawności postępowania sądowego

Przepis art. 15zzs⁴ ust. 3 ustawy z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – dalej specustawa – uprawnia przewodniczącego wydziału orzeczniczego sądu administracyjnego do skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym bez zgody stron postępowania. W tym artykule podejmuję próbę wskazania właściwej wykładni tego przepisu w świetle konstytucyjnej zasady jawności postępowania sądowego, by następnie zestawić ze sformułowanymi postulatami praktykę stosowania przepisu przez sądy administracyjne. W konsekwencji wywodzę wnioski dotyczące środków prawnych przysługujących stronom, wobec których sprawę skierowano na posiedzenie niejawne niezgodnie z tym przepisem w wykładni prokonstytucyjnej. Liberalna praktyka sądowa stosowania tego przepisu budzi wątpliwości. Jeżeli jest ona z nim zgodna, sam przepis może okazać się niekonstytucyjny – jako sprzeczny z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2.04.1997 r. – dalej Konstytucja – poprzez wprowadzenie nieproporcjonalnego ograniczenia prawa do sądu.