Winiarczyk-Kossakowska Małgorzata, W XXI wieku są jeszcze problemy z emfiteuzą
W XXI wieku są jeszcze problemy z emfiteuzą
1.Dawne uregulowania emfiteutyczne
Emfiteuza znana już była w starożytnym Egipcie i Kartaginie, ale szerokie znaczenie i sprecyzowanie prawne uzyskała w starożytnym Rzymie. Była to umowa, na podstawie której właściciel gruntu - przeważnie nieuprawianego lub źle zagospodarowanego - udostępniał go innej osobie długoterminowo, ale na czas oznaczony, do uprawiania, pod dwoma warunkami: opłacania czynszu oraz ulepszenia gruntu. Dlatego dawne źródła polskie określają ten drugi warunek „melioracją” - lecz nie w dzisiejszym znaczeniu regulacji stosunków wodnych, ale w ogóle ulepszenia - od łacińskiego melior - lepszy.
Nazwa emfiteuzy pochodzi od greckiego emphyteneon - „sadzić rośliny”. Była to, podobnie jak lenno, forma własności podzielnej. Właściciel zwierzchni, czyli oddający grunty w emfiteuzę, nazywał się w terminologii starożytnego Rzymu dominus emphyteuseus, dominus directus, przyjmujący grunty zaś - emphiteuta, dominus utilis. Od lenna odróżniały emfiteuzę dwa czynniki:
lennik nie miał obowiązku ulepszania gruntu,
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX