Bąba Michał, Zamiar bezpośredni czy świadomość możliwego pokrzywdzenia? (uwagi na tle art. 530 k.c.)

1. Odpowiedź na pytanie, jaki rodzaj umyślności przesądza o zamiarze dłużnika w rozumieniu art. 530 k.c., wywołuje ciągłe kontrowersje, co skutkuje powstaniem rozbieżności interpretacyjnych w orzecznictwie sądowym . Niniejszy artykuł stanowi próbę usystematyzowania poglądów w tej materii oraz zmierza do rozstrzygnięcia, czy sama świadomość dłużnika, że może on pokrzywdzić przyszłego wierzyciela, jest wystarczającą przesłanką zastosowania art. 530 k.c. Skoro przepis ten zaostrza wymagania podmiotowe względem art. 527 k.c., zasadne jest co najmniej rozważenie, czy art. 530 k.c. wymaga więcej niż tylko świadomości możliwego pokrzywdzenia, tj. przede wszystkim stosunku psychicznego dłużnika do wyobrażonego skutku – niewypłacalności. Ma on wskazywać na rozmyślne – celowe (zamiar bezpośredni) dążenie do uwolnienia się od spełnienia zobowiązania (doprowadzenie do niewypłacalności), którego powstanie w przyszłości jest realne.

2. W jednym z orzeczeń SA we Wrocławiu sąd wyraził pogląd, że wyrok...