Rodzynkiewicz Mateusz, Datio in solutum jako sposób rozliczenia się funduszu inwestycyjnego z jego jedynym uczestnikiem w związku z likwidacją funduszu. Glosa do postanowienia SN z dnia 31 stycznia 2018 r., I CSK 323/17

W glosowanym postanowieniu Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że instytucja prawa cywilnego znana pod nazwą „świadczenia w miejsce wykonania”, przewidziana w art. 453 Kodeksu cywilnego , nie może mieć zastosowania w przypadku rozliczenia się funduszu inwestycyjnego z jego jedynym uczestnikiem w związku z likwidacją funduszu. Zdaniem Sądu Najwyższego likwidator, stosownie do formalizmu ustawy o funduszach inwestycyjnych, zawsze jest zobligowany spieniężyć nadwyżkę aktywów likwidowanego funduszu ponad jego zobowiązania i wydać pochodzące stąd środki pieniężne jedynemu uczestnikowi funduszu. Autor glosy wykazuje w oparciu o wykładnie systemową, funkcjonalną oraz ekonomiczną, że stanowisko takie jest błędne i rodzi wysoce niekorzystne konsekwencje majątkowe dla uczestników funduszy, nie służąc przy tym realizacji jakichkolwiek innych celów zasługujących na ochronę prawną.