Litwińczuk Hanna, Glosa do wyroku WSA w Lublinie z 5.04.2023 r., I SA/Lu 136/23, w przedmiocie odmowy wydania przez organ podatkowy opinii o stosowaniu preferencji

Przedmiotem analizy jest sposób rozumienia warunku subject-to-tax na gruncie dyrektywy Rady 2011/96/UE z 30.11.2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich – dalej dyrektywa 2011/96/UE – oraz ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej u.p.d.o.p. – a także udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy przewidziany w art. 22 ust. 4 pkt 4 tej ustawy warunek niekorzystania przez odbiorcę dywidendy w państwie jego rezydencji ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania dotyczy wyłącznie zwolnienia podmiotowego, czy też zarówno zwolnienia podmiotowego, jak i zwolnień przedmiotowych, co jest jednoznaczne z koniecznością efektywnego opodatkowania dywidendy w państwie rezydencji odbiorcy. W tym celu porównano treść regulujących to zagadnienie przepisów polskich i unijnych oraz przedstawiono wykładnię tych ostatnich w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 8.03.2017 r., C-448/15, Belgische Staat przeciwko Wereldhave Belgium Comm. VA i in. – dalej wyrok TS C-448/15, Wereldhave. Następnie przedmiotem rozważań jest możliwość zastosowania tej wykładni do przepisu art. 22 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p. w świetle powszechnie akceptowanych w polskim orzecznictwie i doktrynie zasad interpretacji prawa unijnego i krajowego.