Siewert Maciej, Sposób wypełnienia w polskim prawie karnym przez żołnierzy służby zawodowej znamion przestępstwa "samowolnego oddalenia" określonych w art. 338 § 1–3 kodeksu karnego. Glosa do postanowienia SN z dnia 12 lutego 2012 r., WK 3/12

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 12 lutego 2013 r. dokonał wykładni stosowania przepisu prawa karnego materialnego zawartego w art. 338 k.k. (samowolne oddalenie żołnierza). Glosowane postanowienie jest konsekwencją złożonej przez Wojskowego Prokuratora Garnizonowego w P. skargi kasacyjnej od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w P. w części dotyczącej uniewinnienia żołnierza od samowolnego oddalenia się z jednostki wojskowej, którą Sąd Najwyższy oddalił, uznając za niezasadną. Przedmiotowe postanowienie de facto dotyczy sposobu wyliczenia okresu czasu, w którym żołnierz samowolnie przebywa poza wyznaczonym miejscem pełnienia służby wojskowej. Sąd Najwyższy w prezentowanym uzasadnieniu do postanowienia podziela argumentację przyjętą przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w P., jak i Wojskowy Sąd Okręgowy w P. oraz podtrzymuje stanowisko przyjęte w tej sprawie, a przedstawione w postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2012 r. WK 1/12, OSNKW 2012, z. 6, poz. 12. Kontrowersyjność glosowanego...