Ulanowska Mirosława, Postanowienia i zarządzenia

W ustawie z dnia 17 października 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego – dalej k.p.c. – rozstrzygnięcia procesowe – oprócz wyroków – mogą zapadać również w formie postanowień oraz zarządzeń. Pomimo że kodeks postępowania cywilnego nie zawiera ustawowych definicji powyższych orzeczeń, pełnią one istotną rolę w procesie decyzyjnym związanym z rozpoznawaniem i rozstrzyganiem spraw zawisłych przed sądem, niezależnie od trybu, w jakim się one toczą. Wydanie postanowienia lub zarządzenia może służyć rozstrzygnięciu kwestii wpadkowych powstałych w toku rozpoznawania danej sprawy (np. zwolnienie od kosztów sądowych), technicznych (np. wyznaczenie terminu rozprawy, wezwanie świadka), a także zakończeniu postępowania w danej instancji (np. zarządzenie o zwrocie pozwu, postanowienie o odrzuceniu pozwu). W ślad za powyższym idzie również możliwość, lub brak, ich wzruszenia w drodze ustawowych środków prawnych. Ten dysonans w zastosowaniu danej formy decyzji przy rozpoznawaniu sprawy generuje różnorakie czynności sądowe, których przybliżenie niniejsze opracowanie ma na celu.