Koralewski Michał, Umowa oddania gruntu w użytkowanie wieczyste

Użytkowanie wieczyste zostało ukształtowane w polskim porządku prawnych, jako prawo pośrednie pomiędzy pełnym prawem własności a ograniczonymi prawami rzeczowymi. Będąc swoistą hybrydą obu rodzajów uprawnień do gruntu daje użytkownikowi wieczystemu więcej praw niż chociażby użytkownikowi zwykłemu pozostając jednakże nadal prawem na rzeczy cudzej. Z prawem tym wszakże może zostać związane prawo własności użytkownika wieczystego do nieruchomości budynkowych, a także drzew i krzewów posadowionych na przedmiotowym gruncie.

Kolejną specyfiką omawianego prawa rzeczowego jest jego ograniczony zarówno podmiotowo, jak i przedmiotowo zakres. Ustawa określa, bowiem precyzyjnie, jakie podmioty mogą oddawać swoje grunty w użytkowanie wieczyste, a także jakie kategorie gruntów mogą zostać tym prawem objęte. Jedynie kategoria odbiorców prawa, tj. użytkowników wieczystych nie zawiera ograniczeń. Z powyższego wynika, że prawo użytkowania wieczystego nie jest prawem powszechnym.

Ukształtowanie przedmiotowego prawa na wzór prawa własności skutkuje wymogami co do formy umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, która winna zostać zawarta w akcie notarialnym.