Partyk Aleksandra, Dobro dziecka jako nadrzędna wartość przysposobienia

To, że dobro dziecka jest nadrzędną wartością przy orzekaniu przysposobienia, nie budzi wątpliwości judykatury. Podkreśla się wręcz, że nie interes i zaspokojenie potrzeb uczuciowych i rodzinnych przysposabiających, lecz tylko i wyłącznie dobro małoletniego, jest czynnikiem decydującym o orzeczeniu adopcji. Ustalenie, czy przysposobienie jest zgodne z dobrem dziecka wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego oraz wysłuchania zainteresowanych, a w razie możliwości – również samego przysposabianego dziecka. W odniesieniu do przypadków adopcji zagranicznej orzecznictwo zauważa, że jest ona racjonalna i celowa zasadniczo w tych przypadkach, w których nie ma możliwości przysposobienia w Polsce, bowiem trzeba mieć na względzie, że dziecko zostanie przeniesione do zupełnie innego środowiska, obcego mu w szczególności pod względem językowym i obyczajowym.