Gabriel-Węglowski Michał, Dopuszczalność badania przez sąd orzekający w postępowaniu przygotowawczym co do tymczasowego aresztowania prawidłowości kwalifikacji prawnej zarzutów wobec podejrzanego

Nie budzi zasadniczych wątpliwości ani doktryny, ani orzecznictwa, że na etapie postępowania przygotowawczego to jego organ, a zwłaszcza prokurator, jest gospodarzem sprawy (dominus litis) i jedną z podstawowych tego konsekwencji jest jego szeroki – w granicach rzecz jasna obowiązującego prawa – zakres swobody decyzyjnej, w tym także co do oceny, jaka kwalifikacja prawna w sposób najtrafniejszy oddaje kryminalną zawartość zachowania sprawcy (podejrzanego), które prokurator uznaje za przestępcze i skutkujące wydaniem postanowienia w trybie art. 313 § 1 lub art. 314 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego – dalej k.p.k. Na tym tle powstała więc rozbieżność w orzecznictwie, jak ten fundament konstrukcji postępowania przedsądowego się ma do zakresu kompetencji sądu orzekającego na wniosek prokuratora co do zastosowania lub przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania. Wedle jednej koncepcji prawidłowość tej kwalifikacji nie powinna podlegać ocenie sądu, który winien skupić się jedynie na ustaleniu istnienia lub nieistnienia przesłanki ogólnej i przesłanek szczegółowych stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego. Drugi pogląd wyraża konieczność, zarówno prawo, jak i obowiązek, podjęcia przez sąd kontroli zasadności i prawidłowości przedstawionych zarzutów.