Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Dopuszczalność stwierdzenia zasiedzenia prawa na rzecz podmiotu nieobjętego wnioskiem

W orzecznictwie dostrzec można dwa sprzeczne stanowiska odnośnie tego, czy stwierdzenie przez sąd nabycia prawa przez zasiedzenie może nastąpić na rzecz podmiotu innego, niż wskazany we wniosku inicjującym postępowanie w tym przedmiocie. Według pierwszego z tych poglądów sąd nie powinien stwierdzać zasiedzenia na rzecz osoby nieobjętej wnioskiem i niebędącej uczestnikiem postępowania. W myśl zaś drugiego zapatrywania na sądzie spoczywa obowiązek ustalenia z urzędu osoby, na której rzecz nastąpiło nabycie prawa, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących stwierdzenia nabycia spadku. Warto odnotować również trzeci pogląd, wedle którego nie jest wykluczone stwierdzenie zasiedzenia na rzecz innego podmiotu niż objęty wnioskiem, ale tylko wtedy, gdy wnioskodawca ma w tym interes prawny, będący warunkiem skutecznego zainicjowania postępowania. Wyrażono również stanowisko, zgodnie z którym w przypadku gdyby zawiadywana nieruchomość miała wejść do majątku wspólnego małżonków, a tylko jeden z nich był wskazany we wniosku, to sąd - związany podmiotowymi granicami wniosku - powinien na tę kwestię zwrócić uwagę uczestnikom postępowania, celem umożliwienia im modyfikacji wniosku.