Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Stosunek cywilnoprawny jako źródło dopuszczalności drogi sądowej

W judykaturze przyjmuje się, że droga sądowa jest dopuszczalna zawsze wtedy, gdy źródłem żądania powoda (wnioskodawcy) jest stosunek cywilnoprawny, a więc relacja relewantna na gruncie przepisów prawa materialnego, pomiędzy podmiotami równorzędnymi i autonomicznymi. Wskazuje się jednak również, że brak istnienia stosunku cywilnoprawnego między stronami nie powoduje automatycznie braku drogi sądowej, bowiem możliwe są sytuacje, w których będzie ona dopuszczalna również w sprawie nie mającej cech sprawy cywilnej, jeżeli powód przedstawił okoliczności i zdarzenia, które mogą stanowić cywilnoprawne źródło jego żądań. Warto zarazem przytoczyć stanowisko, zgodnie z którym nie jest dopuszczalna droga sądowa w wypadku, gdy z twierdzeń powoda lub przytoczonych przez niego okoliczności wynika w sposób oczywisty, że między powodem a pozwanym nie istnieje żaden stosunek prawny, który mógłby stanowić podstawę żądania pozwu. Niezależnie od powyższego w orzecznictwie dominuje zapatrywanie, wedle którego bezzasadność żądania nie może być utożsamiana z niedopuszczalnością drogi sądowej, a merytoryczna ujemna ocena powództwa nie może stanowić podstawy odrzucenia pozwu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej.