Janczukowicz Krzysztof, Współstosowanie art. 231 i 296 k.k. do jednego czynu funkcjonariusza publicznego

Wobec funkcjonariusza publicznego, który przekracza swoje uprawnienia albo nie dopełnia obowiązków możliwe jest zastosowanie dwóch przepisów: art. 231 i art. 296 k.k. W ujęciu abstrakcyjnym stwierdzenie to jest bezdyskusyjne. Poważne wątpliwości pojawiają się jednak wtedy, gdy rozpatruje się jeden czyn (zarzut) stawiany funkcjonariuszowi. Czy możliwe jest kwalifikowanie jednego czynu zarazem z art. 231 i 296 k.k.? Z jednej strony wydaje się, że tak, bo przecież funkcjonariusz może za jednym zamachem działać "na szkodę interesu publicznego lub prywatnego" (art. 231 § 1) oraz podmiotowi, którego sprawami się zajmuje, wyrządzić "znaczną szkodę majątkową" (art. 296 § 1). Z drugiej strony wydaje się, że nie, bo gdy weźmie się pod uwagę to, że art. 231 i 296, jako zamieszczone w różnych rozdziałach k.k., dotyczą zupełnie różnych sfer, to jest sfery władzy publicznej (art. 231) i sfery gospodarczej czy też majątkowej (art. 296), to można bronić poglądu, że do jednego czynu – w zależności od sfery, w której należy czyn ten umieścić – można stosować tylko art. 231 bądź 296 w alternatywie rozłącznej.

Okazuje się, że oba stanowiska są reprezentowane w orzecznictwie sądów karnych. Przy przytaczanych poniżej orzeczeniach podawana jest funkcja, jaką pełnił funkcjonariusz w rozpatrywanej sprawie. Wydaje się bowiem warte uwidocznienia, że wypowiadane poglądy dotyczą całkiem odmiennych funkcji publicznych.