Janczukowicz Krzysztof, Wydatki na ubiór jako koszt podatkowy

Czy wydatki na zakup odzieży, w której mają być wykonywane czynności zawodowe, mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodów? W niektórych przypadkach odpowiedź twierdząca jest oczywista. Tak jest w przypadku odzieży ochronnej, czyli odzieży wymaganej przez przepisy BHP. Tak jest również w przypadku mundurów, które są obowiązkowo używane przez funkcjonariuszy służb mundurowych, a także innych charakterystycznych strojów, które muszą i mogą być używane wyłącznie w sytuacji zawodowej (np. togi prawnicze). Wątpliwości zaczynają się wtedy, gdy do noszenia określonej odzieży przy czynnościach zawodowych nie zobowiązują przepisy powszechnie obowiązujące, ale w firmie przyjmuje się określony standard wyglądu osób z nią związanych, w związku z czym czynione są określone wydatki. I o tych sytuacjach mowa jest w dalszym ciągu. Czy można uznać, ze wydatki na odzież ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu, a jest to przecież ogólny warunek uznawania wydatku za koszt podatkowy (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej u.p.d.o.p. i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej u.p.d.o.f.)? A jeśli tak, to czy na przeszkodzie nie staną przepisy zakazujące uznawania za koszt podatkowy wydatków na reprezentację (art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f.)?

Jak widać po przywoływanych przepisach, pytania te są tak samo aktualne na gruncie CIT i PIT, tyle tylko, że na gruncie PIT chodzi nie tylko o wydatki na odzież noszoną przez pracowników firmy, ale także przez jej właściciela, czyli przedsiębiorcę prowadzącego własną działalność gospodarczą. Odpowiedź nie zależy bowiem, przynajmniej w ujęciu ogólnym, od tego, czy odzież ma nosić pracownik firmy, czy jej właściciel.