Walczyński Ignacy, Zasady opłacania pozwu o ochronę dóbr osobistych

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zestawieniu z art. 12 u.k.s.c., zgodnie z którym opłatę stałą pobiera się w sprawach o prawa niemajątkowe oraz we wskazanych w ustawie niektórych sprawach o prawa majątkowe, budzi w orzecznictwie poważne wątpliwości. U ich podstaw leży stwierdzenie, że przez sprawy o ochronę dóbr osobistych rozumie się nie tylko sprawy, w których dochodzone są roszczenia określone w art. 24 § 1 k.c. mające charakter niemajątkowy, ale także sprawy służące ochronie dóbr osobistych o charakterze majątkowym (art. 445 § 1 i art. 448 k.c.), w których powód dochodzi zasądzenia na swoją rzecz lub na wskazany cel społeczny określonej kwoty pieniężnej, przy czym te odmienne co do charakteru roszczenia mogą być dochodzone jednym pozwem lub oddzielnie. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c. nie rozstrzyga wprost zagadnienia, którego z wymienionych znaczeń zwrotu "sprawy o ochronę dóbr osobistych" unormowanie w nim zawarte dotyczy.