Partyk Aleksandra, Zasiedzenie prawa użytkowania wieczystego gruntu

W odniesieniu do problematyki nabycia przez zasiedzenie prawa użytkowania wieczystego gruntu, w judykaturze prezentowane jest zgodne stanowisko, iż dopuszczalne jest to jedynie w odniesieniu do prawa już istniejącego; nie istnieje natomiast możliwość „wykreowania” użytkowania wieczystego w drodze zasiedzenia. Utrwalone jest również stanowisko orzecznictwa, zgodnie z którym posiadanie na drodze do zasiedzenia użytkowania wieczystego różni się od posiadania właścicielskiego, przede wszystkim stanem świadomości posiadacza, który powinien wiedzieć jakiemu prawu rzeczowemu odpowiada jego władztwo. Szczególnym przejawem tej świadomości jest ponoszenie za osobę, przeciwko której jest skierowane jego posiadanie opłat za użytkowanie wieczyste. Warto zauważyć również zapatrywanie, iż jeżeli grunt oddany został w użytkowanie wieczyste, to jego samoistny posiadacz może nabyć jedynie to prawo, a nie prawo własności; odmienne stanowisko godziłoby bowiem w interesy właściciela (Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego), który nie ma prawnej ani praktycznej możliwości działania przeciwko takiemu posiadaczowi. W najnowszym orzecznictwie dominuje jednak pogląd odmienny, zgodnie z którym samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć prawo własności tej nieruchomości. Dostrzec należy również pogląd, zgodnie z którym zawłaszczenie działki należącej do państwa lub gminy nie ma związku z użytkowaniem wieczystym innej działki, a zatem korzystający bez tytułu prawnego z nieruchomości może zasiedzieć własność zawłaszczonej nieruchomości.