Mojak Jan, Turski Tomasz, Polski proces wekslowy
Polski proces wekslowy
Słowo wstępne
Oddawane do Państwa rąk opracowanie Polski proces wekslowy jest pierwszą w polskiej doktrynie prawa próbą kompleksowego przedstawienia skomplikowanej problematyki sądowej realizacji wierzytelności wekslowych. Zamiarem autorów było ujęcie materii nakazowego procesu wekslowego na szerokim, ogólnym tle surowej odpowiedzialności cywilnej dłużników wekslowych.
W pierwszej części opracowania autorzy prezentują więc rozważania dotyczące funkcji i rodzajów weksli w obrocie powszechnym, gospodarczym i konsumenckim. Następnie przedstawiona zostaje materia wystawienia weksli w ogólności, w tym wielopłaszczyznowa problematyka wystawienia i uzupełnienia weksli in blanco na tle roli i kształtu formalnego deklaracji wekslowej.
W drugiej części niniejszej książki omówione zostały procedura wszczęcia procesu wekslowego oraz status prawnoprocesowy wekslowego nakazu zapłaty. Pogłębione wywody poświęcono szczególnie złożonej jurydycznie materii pojęcia rodzajów i zarzutów wekslowych, jako instrumentu obrony interesów dłużników wekslowych. Po przedstawieniu poszczególnych stadiów procesu wekslowego autorzy starają się omówić finalny jego etap, tj. wyrokowanie w procesie wekslowym.
Opracowanie kończy próba krytycznego podniesienia uwag dotyczących modelu polskiego procesu wekslowego de lege ferenda.
Uwzględniono w pracy stan prawny, podstawową literaturę przedmiotu oraz najważniejszą judykaturę na dzień 19.01.2023 r.
Lublin–Warszawa 2022 r.
Jan Mojak, Tomasz Turski
RozdziałIPojęcie, funkcje i rodzaje weksli
Weksel. Weksel jest papierem wartościowym posiadającym cechy ściśle określone przez prawo (por. art. 1 i 101 pr.weksl.), w którym wystawca albo sam przyrzeka zapłatę określonej sumy pieniężnej, albo poleca zapłatę weksla i poddaje się odpowiednim – przewidzianym przez Prawo wekslowe – rygorom prawnym.
Prawo cywilne nie zawiera legalnej definicji papieru wartościowego. W doktrynie natomiast podejmowane są próby stworzenia takiej definicji, która – z jednej strony – pozwalałaby na odróżnienie dokumentów będących papierami wartościowymi od innych dokumentów, z drugiej strony zaś – byłaby na tyle elastyczna, żeby oddać istotę zróżnicowanej wewnętrznie kategorii papierów wartościowych. Nie aspirując do tworzenia jakiejś oryginalnej koncepcji, można – na potrzeby tego opracowania – przyjąć formułę, według której za papiery wartościowe uzna się sui generis dokumenty, które stwierdzają istnienie określonego prawa majątkowego w taki sposób, że posiadanie dokumentu staje się niezbędną przesłanką...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX